ΜΕΝΟΥΜΕ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΖΟΥΜΕ ΕΛΛΑΔΑ (6)

ΜΕΝΟΥΜΕ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΖΟΥΜΕ  ΕΛΛΑΔΑ (6) : Δευτέρα  26 Νοεμβρίου  2012 ,

Μεσσηνιακή - Μεσογειακή  Υγιεινή Διατροφή !

Το  ποντικάκι μας πάντα κοντά μας ! 

Η ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΑΥΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΟΣΟΙ ΚΑΤΑΓΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΣΣΗΝΙΑ ΚΑΙ ΙΔΙΩΣ ΑΠΟ :

ΚΑΛΑΜΑΤΑ , ΑΣΠΡΟΧΩΜΑ, ΚΑΛΑΜΙ, ΑΝΤΙΚΑΛΑΜΟ, ΣΠΕΡΧΟΓΕΙΑ ,ΘΟΥΡΙΑ ,ΑΜΦΕΙΑ,ΜΙΚΡΟΜΑΝΗ ,ΠΟΛΙΑΝΗ, ΑΙΘΑΙΑ, ΑΙΠΕΙΑ, ΑΝΘΕΙΑ, ΑΡΙ ,ΑΜΜΟ, ΑΣΠΡΟΠΟΥΛΙΑ, ΑΡΙΟΧΩΡΙ, ΑΛΩΝΙΑ, ΑΝΕΜΟΜΥΛΟ, ΑΡΦΑΡΑ, ΠΛΑΤΥ, ΠΗΔΗΜΑ, ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΑΙΙΚΑ, ΤΣΟΥΚΑΛΑΙΙΚΑ, ΑΓΡΙΛΟ, ΑΓΙΟ ΦΛΩΡΟ, ΒΕΛΑΝΙΔΙΑ , ΣΤΑΜΑΤΙΝΟΥ, ΒΡΩΜΟΒΡΥΣΗ, ΑΓΙΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ, ΜΕΛΙΓΑΛΑ, ΣΚΑΛΑ, ΣΤΕΝΥΚΛΑΡΟ, ΝΕΟΧΩΡΙ, ΖΕΥΓΟΛΑΤΙΟ, ΜΑΓΟΥΛΑ, ΔΙΑΒΟΛΙΤΣΙ, ΚΕΝΤΡΙΚΟ, ΜΑΤΖΑΡΙ, ΜΟΥΣΤΑ, ΑΛΛΑΓΗ, ΣΟΛΑΚΙ, ΟΙΧΑΛΙΑ, ΚΑΛΥΒΙΑ, ΣΙΑΜΟΥ, ΚΑΤΣΑΡΟΥ, ΛΟΥΤΡΟ, ΦΙΛΙΑ, ΣΟΥΛΙ ,ΧΕΙΡΑΔΕΣ, ΑΚΟΒΟ, ΔΥΡΡΑΧΙ ΛΕΠΤΙΝΙ, ΚΑΜΑΡΑ, ΓΙΑΝΝΑΙΟΙ, ΠΟΤΑΜΙΑ, ΕΛΛΗΝΙΤΣΑ, ΚΑΜΠΟΧΩΡΙ, ΤΟΥΡΚΟΛΕΚΑ, ΣΠΑΝΕΙΚΑ, ΠΕΤΡΙΝΑ, ΦΑΛΑΙΣΙΑ, ΒΕΛΙΓΟΣΤΗ, ΠΑΡΑΔΕΙΣΙΑ, ΔΕΡΒΕΝΙ, ΛΕΟΝΤΑΡΙ

ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟΥΣ ΟΙΚΙΣΜΟΥΣ ΠΟΥ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΩΡΙΑ.

Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΘΟΥΝ ΙΣΤΟΡΙΚΑ , ΠΟΛΙΤΕΙΟΓΡΑΦΙΚΑ , ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ.

ΖΗΤΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΧΡΗΣΤΕΣ ΝΑ ΜΑΣ ΣΤΕΙΛΟΥΝ ΚΑΘΕ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΠΟΥ ΑΥΤΟΙ ΘΕΩΡΟΥΝ ΟΤΙ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΟΠΩΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ, Φ/Α ΕΓΓΡΑΦΩΝ , ΠΑΛΙΑ ΒΙΒΛΙΑ, ΜΥΘΟΥΣ ΘΡΥΛΟΥΣ Κ.Λ.Π. ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ.

ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ο ΑΠΟΔΗΜΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ 2ης ,3ης και 4ης ΓΕΝΙΑΣ ΠΟΥ ΨΑΧΝΟΥΝ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΟΥΣ ( ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ – ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ-ΚΕΙΜΕΝΑ –ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ) ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΠΕΡΙΟΧΗ .

ΣΚΟΠΟΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΜΑ Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΔΕΣΜΩΝ ΚΑΙ Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΜΕ ,ΚΑΤΟΙΚΟΥΜΕ ,ΚΑΤΑΓΟΜΑΣΤΕ, ΑΝΑΠΟΛΟΥΜΕ, ΝΟΣΤΑΛΓΟΥΜΕ, ΔΕΝ ΕΙΔΑΜΕ ΠΟΤΕ.

***  This website is for everyone who can contribute on compiling historical, folklore and cultural information on the following villages and the area which includes them.kalamata,Asprohoma,Kalami,Antikalamos,Sperhogia,
Thouria,Mikromani,Amfia,Poliani,Ethea,Epia,Anthia,Aris,Ammos,
Aspropoulia,Ariochori, Alonia ,Anemomilos ,Arfara, Plati, Pidima, Christofileika, Agrilos,Velanidia,Agios Floros, Stamatinou, Vromovrisi, Agios Konstantinos, Meligala ,Skala ,Tsoukaleika , Stanyklaros , Neohori , Zevgolatio , Magoula , Diavolitsi, kentriko, Matzari,

Mousta, Allagi , Solaki, Oihalia, kalivia, Siamou ,katsarou, Loutro, Filia ,Souli, Hirades,Akovos ,Leptini, Kamara,Gianneoi ,Dirrahi, Potamia, Hellinitsa,Kampohori, Tourkoleka, Spaneika , Petrina, Falaisia, Veligosti, Leontari and all small villages.
We ask users to send us any information they consider as important referring
to these subjects: photographs, texts, documents, old documents referred to in the region, legends, myths, etc. They should have in mind that the information they are providing may be used.
This website also refers to the emigrant Hellenism and the Greek foreign second, third, fourth generation who are looking to find something from the land of their ancestors (information, photographs, texts, families) and only for that region.
Our goal is not the profit but the acquaintance with the area were born, grew up, imagine, dream, reminisce and live. { sns arfara greece stamos01  } .-

ΖΑΧΩΡΟ  παραλία :        

Από τη θέσπιση του θεσμού της Γαλάζιας σημαίας, η Ζαχάρω βραβεύεται κάθε χρόνο με αυτήν τη διάκριση. Όχι άδικα, θεωρείται από τις πιο γνωστές παραλίες της Ελλάδας, χάρη στη μεγάλη έκτασή της, τα καθαρά καταγάλανα νερά της και την χρυσή της άμμο. Κάθε καλοκαίρι συρρέει σε αυτήν πλήθος επισκεπτών, Ελλήνων και ξένων, για να απολαύσουν το χάδι του ήλιου και την κολύμβηση στα ήρεμα νερά της, ενώ προσφέρεται και για θαλάσσια σπορ.

Χαρακτηριστικό της είναι επίσης πως αν και αρκετά γνωστή, εντούτοις οι επισκέπτες δεν θα συναντήσουν τον συνωστισμό που παρατηρείται σε άλλα μέρη το καλοκαίρι. Έτσι, έχουν την δυνατότητα να κάνουν μπάνιο στην οργανωμένη κεντρική παραλία (που διαθέτει υπαίθριο μπαρ, ξαπλώστρες και ομπρέλες) ή στον Κακόβατο, που είναι και οι πιο πολυσύχναστες, ή να επιλέξουν μια άλλη που συγκεντρώνει λιγότερο κόσμο, όπως ο Μπισχινόκαμπος (κοντά στα PALM Apartments), το Νεοχώρι ή το Γιαννιτσοχώρι. Φυσικά υπάρχουν και πάρα πολλές ερημικές τοποθεσίες κατά μήκος της ακτής, για όσους προτιμούν την ησυχία και την απομόνωση. Η τεράστια έκταση της περιοχής εγγυάται πως όλοι θα βρουν την παραλία που θα ικανοποιήσει τα γούστα τους.

Καϊάφας :  Ο άλλος λόγος για τον οποίο η Ζαχάρω απολαμβάνει τόσο μεγάλης φήμης είναι αναμφίβολα ο Καϊάφας, μια περιοχή 2 χλμ βόρεια της πόλης, όπου η ομώνυμη λίμνη βρίσκεται στους πρόποδες του όρους Λαπίθας. Πρόκειται για ένα τοπίο σπάνιας ομορφιάς, όπου συνδυάζονται με μοναδικό τρόπο λίμνη, βουνό, δάσος και παραλία.

Σύμφωνα με την παράδοση, η περιοχή ονομάστηκε έτσι από τον δικαστή του Χριστού, ο οποίος κάποτε ταξίδευε με πλοίο και συνάντησε τρικυμία που τον ανάγκασε να αγκυροβολήσει στην περιοχή. Πλύθηκε στα νερά της εκεί πηγής κι από τότε τα νερά της απέκτησαν την χαρακτηριστική θειώδη οσμή τους. Ένας αρχαιότερος μύθος θέλει την οσμή αυτή να προέρχεται από τον Κένταυρο Νέσσο, όταν έπλυνε εκεί την πληγή από το βέλος που του έριξε ο Ηρακλής. Πάντως, το πιθανότερο είναι το όνομα να οφείλεται στη νύμφη Καλιάφεια που μαζί με την Πηγαία και Ίαση υποτίθεται ότι κατοικούσε στο σπήλαιο των Ανυγρίδων νυμφών, απ’ όπου αναβλύζουν τα νερά της πηγής.

Η πηγή και τα λουτρά της ήταν γνωστά από την αρχαιότητα για τις ιαματικές ιδιότητές τους. Μάλιστα στην περιοχή των πηγών υπήρχαν θυσιαστήρια όπου οι άρρωστοι τελούσαν θυσίες στις νύμφες για να ζητήσουν την ίασή τους. Η χρήση των λουτρών συνεχίζεται μέχρι σήμερα, μιας και θεωρούνται ευεργετικά για μυοσκελετικές, δερματικές κι αναπνευστικές παθήσεις. Το σπήλαιο έχει διαμορφωθεί κατάλληλα και λειτουργεί ως υδροθεραπευτήριο, που το επισκέπτονται αρκετοί παραθεριστές κάθε χρόνο. Διακόσια μέτρα από αυτό βρίσκεται η πηγή του Γερανίου, που το νερό της ενδείκνυται για θεραπεία των παθήσεων των νεφρών και του ήπατος.

Η λίμνη του Καϊάφα δημιουργήθηκε κατά τον 6ο π.Χ. αιώνα ως αποτέλεσμα μεγάλων σεισμικών δονήσεων που προκάλεσαν καθίζηση του εδάφους. Με μήκος 3 χλμ και πλάτος μεταξύ 500 και 600 μέτρων, καταλαμβάνει έκταση περίπου 1500 στρεμμάτων. Στα νερά της διαβιούν ψάρια, χελώνες και χέλια, ενώ αποτελεί ενδιάμεσο σταθμό για πολλά είδη αποδημητικών πτηνών κάθε χειμώνα. Στο μέσο της, στο νησάκι της Αγίας Αικατερίνης βρίσκονται οι εγκαταστάσεις του ΕΟΤ και από εκεί ξεκινά το καραβάκι που προσφέρει περιήγηση στη λίμνη. Τους καλοκαιρινούς μήνες ο Καϊάφας αποτελεί χώρο προετοιμασίας για ομάδες κωπηλασίας και θαλάσσιου σκι και φιλοξενεί αρκετές διοργανώσεις αυτών των αθλημάτων, με αφετηρία το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα θαλάσσιου σκι το 1997. Λόγω των ιδανικών συνθηκών της (προστατευμένη από ανέμους, με ελάχιστο κυματισμό και ήπιο κλίμα ακόμη και τον χειμώνα) η τοποθεσία θεωρείται από τις καταλληλότερες σε όλη την Ευρώπη για ναυταθλητικές δραστηριότητες.

Ο Καϊάφας είναι ένα μαγικό μέρος, στο οποίο η μοναδικότητα του τοπίου διακρίνεται όπου κι αν στρέψει κανείς το βλέμμα του. Ο επιβλητικός ορεινός όγκος του Λαπίθα υψώνεται από πάνω του και μπορεί κανείς να περιηγηθεί στις πλαγιές του, ακολουθώντας μονοπάτια αιώνων. Η ίδια η λίμνη περιβάλλεται από το πασίγνωστο πευκοδάσος που όσο κι αν επλήγη από τις πρόσφατες πυρκαγιές, διατηρεί την ομορφιά του και χαρίζει στον επισκέπτη μια απερίγραπτη αίσθηση χαλάρωσης κι επαφής με την φύση καθώς περπατά στη σκιά των δέντρων του.

Η ομορφιά του μέρους δεν περιορίζεται όμως στο χώρο της λίμνης. Ο επισκέπτης μπορεί να συνεχίσει την περιήγησή του διασχίζοντας την Εθνική Οδό που απέχει μερικές δεκάδες μέτρα από το νησάκι, να περάσει από τις γραμμές του τρένου και να περπατήσει στην χρυσή άμμο, που σχηματίζει θίνες, σταματώντας για ξεκούραση κάτω από τις συστάδες των πεύκων. Ακολουθώντας την ανηφορική κλίση του εδάφους, θα προσπεράσει τον παλιό πύργο που χρησίμευε ως παρατηρητήριο ενάντια στις επιδρομές των πειρατών, θα φτάσει στον τελευταίο αμμόλοφο και τότε θα αντικρύσει ένα υπέροχο θέαμα: την αχανή παραλία του Καϊάφα να απλώνεται μπροστά του, που θα τον κερδίσει με την απλότητα και την απαλλαγμένη από ανθρώπινες επεμβάσεις γοητεία της. Επιβάλλεται η παραμονή στην παραλία μέχρι το ηλιοβασίλεμα, το οποίο πραγματικά κόβει την ανάσα με τις εναλλαγές των χρωμάτων που αποκτά ο ουρανός και συγκαταλέγεται στα ομορφότερα όλης της Ελλάδας.
Ομορφιές  στη  Νέδα  Ν. Μεσσηνίας !!! **

Νέδα : Η Νέδα, ο μοναδικός ποταμός της Ελλάδας με θηλυκό όνομα, αποτελεί φυσικό σύνορο μεταξύ των νομών Ηλείας και Μεσσηνίας. Πηγάζει από το όρος Λύκαιο στα ορεινά της Μεσσηνίας κι ακολουθεί μια διαδρομή 32 χιλιομέτρων πριν να εκβάλλει στο Ιόνιο πέλαγος, στη θέση Ελαία.

Οφείλει το όνομά του στη Νέδα, που μαζί με την Θεισόα και την Αγνώ ήταν οι νύμφες στις οποίες (βάσει της αρκαδικής μυθολογικής παράδοσης) η θεά Ρέα ανέθεσε να μεγαλώσουν τον Δία όταν γεννήθηκε, για να τον προστατεύσει από την μανία του πατέρα τού, Κρόνου.

Ο ίδιος ο ποταμός καθώς και το φαράγγι μέσα από το οποίο περνά στο μεγαλύτερο μήκος του είναι μια μέχρι πρόσφατα ανεξερεύνητη γωνιά της ελληνικής φύσης και θεωρείται ένα από τα παρθένα μέρη της Ελλάδας, αφού τα σημάδια της ανθρώπινης παρέμβασης σε αυτό είναι ελάχιστα και διακριτικά. Οποιοσδήποτε έχει επισκεφτεί τη Νέδα δεν μένει ασυγκίνητος από τη μεγαλειώδη ομορφιά του τοπίου της: οι πλαγιές του φαραγγιού είναι κατάφυτες με υδροχαρή βλάστηση, αιωνόβια πλατάνια και βελανιδιές στέκουν αγέρωχα πάνω από τα καθαρά ανοιχτοπράσινα νερά του ποταμού και συστάδες από λεύκες, αγριοφουντουκιές, καρυδιές, κυπαρίσσια και πουρναριές χαρίζουν τη σκιά τους στους επισκέπτες που θέλουν να ξεκουραστούν, ακούγοντας το κελαΐδισμα των πουλιών. Στο φαράγγι βρίσκουν καταφύγιο βίδρες, αλεπούδες, σπάνια ερπετά και πουλιά, ενώ πεταλούδες και λιβελούλες πετούν στις όχθες του ποταμού. Σε πολλά σημεία υψώνονται επιβλητικοί βράχοι, ενώ κατά μήκος της κοίτης του ποταμού υπάρχουν 3 καταρράκτες.

Η Νέδα γίνεται προσπελάσιμη από Μάιο έως Σεπτέμβριο, όταν χαμηλώνει η στάθμη των νερών της. Τότε αρκετοί επισκέπτες επιδίδονται σε πεζοπορία στο φαράγγι - οι πιο τολμηροί διασχίζουν όλο το μήκος της Νέδας, μια εμπειρία που προσφέρει δυνατές συγκινήσεις, αλλά απαιτεί χρόνο, ιδιαίτερη προσοχή κι οπωσδήποτε αθλητικό εξοπλισμό: εκτός από την πεζοπορία κάτω από τον δυνατό ήλιο, σε αρκετά σημεία το ρεύμα γίνεται ορμητικό, στενά περάσματα δυσχεραίνουν την πορεία και αλλού ο μόνος τρόπος διάβασης είναι κολυμπώντας. Φυσικά, οποτεδήποτε κάποιος θέλει να δροσιστεί, μπορεί να βουτήξει στα παγωμένα νερά του ποταμού ή σε μια από τις λιμνούλες που σχηματίζονται στη βάση κάθε καταρράκτη.

Υπάρχουν διάφορες είσοδοι για το φαράγγι, αν και η πιο δημοφιλής είναι στο χωριό Πλατάνια, όπου μετά την κατάβαση από σκαλοπάτια σκαλισμένα στα βράχια οι περιηγητές θα αντικρύσουν ένα μαγευτικό σκηνικό. Εκεί βρίσκεται ο πρώτος και πιο εντυπωσιακός από τους καταρράκτες της Νέδας με ύψος 50 m, το εκκλησάκι της Παναγίας που μοιάζει να ξεπηδά μέσα από το βράχο, ενώ λίγο ψηλότερα είναι η εσοχή όπου σύμφωνα με την παράδοση βρέθηκε η θαυματουργή εικόνα. Ακολουθώντας κανείς την ροή του ποταμού, περνά κάτω από το πέτρινο γεφύρι και φτάνει στον δεύτερο καταρράκτη.

Στο σημείο αυτό αξίζει τον κόπο να εξερευνήσει κανείς το Στόμιο, ένα σπήλαιο που διαρρέεται από τα νερά του ποταμού, στα 600 m μετά το πέτρινο γεφύρι. Με μήκος γύρω στα 100 m, αποτελεί ουσιαστικά ένα φυσικό τούνελ στο οποίο καταλήγουν με ορμή τα νερά της Νέδας, για να συνεχίσουν την πορεία τους στην άλλη πλευρά του προς τον παραπόταμο Πάμισσο. Στο εσωτερικό του Στομίου η απόκοσμη ατμόσφαιρα με τους σταλακτίτες, τις ελάχιστες ακτίνες του ήλιου, τον παφλασμό των υδάτων όπως πέφτουν από ψηλά, τις νυχτερίδες και τα αγριοπερίστερα που φωλιάζουν εκεί θα γεμίσουν με δέος όσους το επισκεφτούν, ενώ θα πρέπει να κολυμπήσουν για να το διαβούν. Δεν είναι τυχαίο ότι για τους αρχαίους Έλληνες το Στόμιο θεωρούνταν μία από τις εισόδους στον Άδη.

Για όσους συνεχίσουν, μετά από μισή ώρα πεζοπορίας θα συναντήσουν τον τρίτο καταρράκτη, ενώ λίγο μετά το φαράγγι “ανοίγει” και ο ποταμός περνά μέσα από ένα λιβάδι, έπειτα διασχίζει περιβόλια και καλλιέργειες, καταλήγοντας στο Ιόνιο πέλαγος.
 
Χελώνες   καρέτα -  καρέτα  ....
Άι-Γιαννάκης : Μόλις 15 χλμ νότια από τα PALM Apartments, στα σύνορα των νομών Ηλείας και Μεσσηνίας, υπάρχει η παραλία του Άι-Γιαννάκη. Πρόκειται για ένα πολύ όμορφο μέρος, με ένα μεγάλης έκτασης πευκοδάσος και αμμόλοφους, και (φυσικά) καταγάλανα νερά. Η μεγάλη του φήμη όμως οφείλεται στο ότι φιλοξενεί την δεύτερη σημαντικότερη περιοχή ωοτοκίας της χελώνας Caretta Caretta στην Μεσόγειο. Το γεγονός από μόνο του είναι ιδιαίτερα σημαντικό από οικολογικής άποψης, διότι από τα 7 είδη θαλάσσιων χελωνών στον κόσμο μόνο τα 3 απαντώνται τακτικά στη Μεσόγειο – κι από αυτά, η Caretta caretta είναι το μοναδικό που ωοτοκεί στην Ελλάδα. -    Η αμμώδης αυτή παραλία του νότιου Κυπαρισσιακού κόλπου προσελκύει τις θηλυκές χελώνες που πρόκειται να γεννήσουν (οι αρσενικές χελώνες δεν επιστρέφουν σχεδόν ποτέ στη στεριά). Μια χελώνα ωοτοκεί κάθε 2-4 χρόνια. Βγαίνει στην άμμο, σκάβει μια φωλιά όπου γεννά γύρω στα 80-120 αυγά (κάτι που μπορεί να επαναληφθεί άλλες 2 ή 3 φορές στη διάρκεια του καλοκαιριού) και μετά μπαίνει πάλι στο νερό, αφήνοντάς τα να εκκολαφθούν.  -  Δύο μήνες αργότερα, τα χελωνάκια εκκολάπτονται και βγαίνουν από τη φωλιά τους μόνο το βράδυ. Το ένστικτό τους τα ωθεί στο να κινηθούν μόνα τους, χωρίς την καθοδήγηση μεγαλύτερων μελών, προς τη θάλασσα, την οποία βρίσκουν από την αντανάκλαση των αστεριών και του φεγγαριού πάνω στην επιφάνεια της. Η διαδικασία αυτή είναι πολύ σημαντική, διότι η ανάμνηση αυτής της πρώτης βόλτας επιτρέπει στους νεοσσούς να προσανατολιστούν ώστε να επιστρέψουν στο μέρος αργότερα σαν ενήλικα μέλη, καθότι οι χελώνες γεννούν πάντα στην ίδια παραλία όπου γεννήθηκαν και οι ίδιες.-  Στην παραλία, ο περιβαλλοντικός σύλλογος Αρχέλων, στο κτίριο του παλαιού σταθμού του ΟΣΕ, έχει δημιουργήσει ένα κέντρο περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης, όπου λειτουργεί εκθεσιακός χώρος και παρέχονται όλες οι πληροφορίες για τις Caretta Caretta. Μέσα στο κτίριο λειτουργεί και ένας ειδικά διαμορφωμένος χώρος, όπου μπορεί σχηματικά κανείς να πληροφορηθεί πώς γεννιέται και μεγαλώνει μια χελώνα. Οι εθελοντές του συλλόγου παρακολουθούν όλη την έκταση της παραλίας του Άι-Γιαννάκη και προστατεύουν τις φωλιές. - Εκτός όμως από το φυσικό κάλλος της, η περιοχή προσφέρει πολλές δυνατότητες και στον επισκέπτη που θέλει να συνδυάσει διακοπές με την επίσκεψη σε αρχαιολογικούς χώρους.

Αρχαία Ολυμπία : Στα δυτικά της Πελοποννήσου, 25 km από τη Ζαχάρω, βρίσκεται ένα από τα πιο διάσημα μέρη όλου του κόσμου, μια τοποθεσία που δικαίως θεωρείται από τις κοιτίδες του σύγχρονου πολιτισμού, η αρχαία Ολυμπία. Αποτέλεσε το μεγαλύτερο θρησκευτικό κέντρο της αρχαίας Ελλάδας (μαζί με τους Δελφούς), αλλά η φήμη της πηγάζει κυρίως από το γεγονός ότι υπήρξε η γενέτειρα των Ολυμπιακών Αγώνων.

Πολλοί είναι οι μύθοι για το πώς έγινε η καθιέρωση των Αγώνων. Το πιθανότερο είναι ότι το 776 π.Χ διοργανώθηκε η πρώτη Ολυμπιάδα ως αποτέλεσμα μιας ειρηνευτικής συμφωνίας μεταξύ της Ηλείας και της Σπάρτης. Όποια όμως κι αν είναι η αλήθεια, αυτό που έχει σημασία είναι πως η Ολυμπία, μια μικρή πόλη σε μια σχετικά απομονωμένη πλευρά του ελλαδικού χώρου, γινόταν κάθε 4 χρόνια το κέντρο του τότε γνωστού κόσμου: χιλιάδες κόσμου συνέρρεαν για να παρακολουθήσουν τους αγώνες που συγκέντρωναν το άνθος των αθλητών από όλη την Ελλάδα. Ακόμη και μη Έλληνες επιτρεπόταν να παραστούν στους αγώνες, αλλά μόνο ως θεατές.

Ενδεικτικό της αίγλης που περιέβαλλε τους Αγώνες είναι το γεγονός πως στη διάρκειά τους επικρατούσε εκεχειρία μεταξύ όποιων πόλεων βρίσκονταν σε εμπόλεμη κατάσταση, η οποία γινόταν σεβαστή από όλους, κι ότι η χρονολόγηση των ετών για κάθε ελληνική πόλη-κράτος γινόταν με βάση τις Ολυμπιάδες.

Η Ολυμπία γνώρισε τη μεγαλύτερη ακμή της τον 4ο αιώνα π.Χ, οπότε και σημειώθηκε εκτεταμένη οικοδομική δραστηριότητα για τη βελτίωση των εγκαταστάσεων και τη δημιουργία χώρων στέγασης για τον διαρκώς αυξανόμενο αριθμό τόσο των αθλητών όσο και των επισκεπτών. Παρόλο που στη συνέχεια οι Αγώνες απώλεσαν την θρησκευτική τους σημασία και μετατράπηκαν σε αμιγώς αθλητικά γεγονότα, η ανοικοδόμηση του χώρου του Ιερού συνεχίστηκε τόσο από τον Φίλιππο τον Β’ της Μακεδονίας και τον γιο του, Αλέξανδρο τον Μέγα, όσο και κατά τους αιώνες που η Ελλάδα τελούσε υπό Ρωμαϊκή κυριαρχία. Τα ερείπια πολλών από αυτά τα οικοδομήματα σώζονται έως σήμερα: η ανασκαφή τους ξεκίνησε το 1829 από Γάλλους αρχαιολόγους, για να τους διαδεχθεί το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο της Αθήνας που συνεχίζει τις εργασίες του μέχρι σήμερα – η πιο πρόσφατη προσπάθειά τους έχει ως στόχο την ανακάλυψη του χώρου όπου βρισκόταν ο Ιππόδρομος της πόλης.

Το Ιερό της Ολυμπίας εκτείνεται στους νότιους πρόποδες του δασωμένου λόφου του Κρονίου, ανάμεσα στην συμβολή του Αλφειού και του Κλαδέου ποταμού. Στην αρχαιότητα η κοιλάδα μεταξύ των δύο ποταμών ήταν κατάφυτη από αγριελιές, λεύκες, δρύες, πεύκα και πλατάνια, γι’ αυτό και το Ιερό ονομάστηκε Άλτις, δηλαδή άλσος. Η Άλτη περικλείεται από περίβολο εντός του οποίου βρίσκονται τα κυριότερα θρησκευτικά οικοδομήματα και αναθήματα του ιερού. Έξω από τον περίβολο βρίσκονταν οι βοηθητικοί χώροι, δηλαδή οι κατοικίες των ιερέων, τα λουτρά, οι χώροι προετοιμασίας των αθλητών, και οι ξενώνες.

Ο επισκέπτης σήμερα έχει την ευκαιρία να περιηγηθεί στον αρχαιολογικό χώρο της Ολυμπίας και να νιώσει αιώνες Ιστορίας να τον περιβάλλουν, όπου κι αν στρέψει το βλέμμα του. Επιβάλλεται μια επίσκεψη στο Στάδιο, το μήκος του οποίου (212,45 μέτρα) ο μύθος ήθελε να έχει οριστεί από τον ίδιο τον Ηρακλή, ίσο με 600 φορές το μήκος του πέλματός του. Αφού διασχίσει τη Στοά της Ηχούς (ονομάστηκε έτσι λόγω της τέλειας ακουστικής της) και περάσει από την είσοδο του Σταδίου (που προοριζόταν αποκλειστικά για τους αθλητές, τους Ελλανοδίκες και τους ήρωες), θα βρεθεί στο χώρο όπου τελούνταν οι Αγώνες και τους παρακολουθούσαν περίπου 45.000 θεατές.

Ανάμεσα στα μνημεία που μπορεί κανείς να θαυμάσει στην Αρχαία Ολυμπία περιλαμβάνονται:

§ ο Ναός του Δία, το πιο επιβλητικό και στην πιο περίοπτη θέση κτίσμα της Άλτης (με διαστάσεις 64,12 x 27,68 και ύψος 20,25 μ.). Φιλοξενούσε το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία, ένα από τα επτά θαύματα της αρχαιότητας.

§ o Ναός της Ήρας. Εκεί βρέθηκε το άγαλμα του Ερμή του Πραξιτέλη, ενώ στον βωμό του γινόταν η αφή της Ολυμπιακής Φλόγας κάθε 4 χρόνια.

§ το Γυμνάσιο, στο οποίο προπονούνταν οι αθλητές στα αγωνίσματα που απαιτούσαν εκτεταμένο χώρο, δηλαδή: δρόμο, δίσκο και ακόντιο.

§ η Παλαίστρα, όπου γινόταν η προπόνηση στην πάλη, την πυγμαχία και το άλμα.

§ το εργαστήριο του Φειδία.

§ το Φιλιππείο, χτισμένο από τον Φίλιππο τον Β' μετά τη μάχη της Χαιρώνειας.

§ το Λεωνιδαίο, που προοριζόταν για τη φιλοξενία των επισήμων.

§ οι Ζάνες (πληθυντικός του ονόματος "Ζευς"), 16 βάσεις για χάλκινα αγάλματα του θεού που κατασκευάζονταν από τα πρόστιμα που κατέβαλλαν όσοι είχαν παραβεί τους κανονισμούς των Αγώνων και χρησίμευαν ως παράδειγμα προς αποφυγή.

Στο Μουσείο της Αρχαίας Ολυμπίας, ακριβώς απέναντι από τον αρχαιολογικό χώρο, υπάρχει μια λεπτομερής αναπαράσταση του χώρου του Ιερού στα χρόνια της ακμής του, καθώς και πληθώρα εντυπωσιακών εκθεμάτων. Ανάμεσα σε αυτά ξεχωρίζουν ο Ερμής του Πραξιτέλη, η Νίκη του Παιωνίου, το σύμπλεγμα του Δία με τον Γανυμήδη, αγάλματα από τα αετώματα και τις μετόπες του Ναού του Δία και η περικεφαλαία του Μιλτιάδη. Υπάρχει επίσης μεγάλος αριθμός αγγείων, ειδωλίων, κοσμημάτων, αντικειμένων που χρησιμοποιούσαν οι αθλητές, κ.α.

Επικούρειος Απόλλωνας : Σε απόσταση 45 km, σε υψόμετρο 1,130μ, υπάρχει ο ναός του Επικούρειου Απόλλωνα στις Βάσσες. Αφιερωμένος από τους κατοίκους της αρχαίας Φιγαλείας στον θεό Απόλλωνα, ως ευχαριστία επειδή τους απάλλαξε από μια επιδημία πανώλης, δεσπόζει πάνω στο Κωτίλιο, τμήμα του ορεινού όγκου του Λυκαίου, ιερού τόπου των αρχαίων Αρκάδων.

Πρόκειται για έναν από τους πιο επιβλητικούς ναούς της κλασσικής αρχαιότητας, που διασώζεται σε πάρα πολύ καλή κατάσταση. Είναι το πρώτο μνημείο που περιλήφθηκε στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO το 1986. Χτισμένος γύρω στο 420 – 400 π.Χ., αποδίδεται από τον αρχαίο περιηγητή Παυσανία στον Ικτίνο, αρχιτέκτονα του Παρθενώνα.

Πάνω στη θέση ενός παλαιότερου αρχαϊκού ναού, συνδυάζει με μοναδικό τρόπο στοιχεία της αρχαϊκής και της κλασσικής τεχνοτροπίας. Είναι δωρικός περίπτερος, με διαστάσεις 14,48 x 38,24μ (στο επίπεδο του στυλοβάτη), όμως στην πραγματικότητα σε αυτόν συνυπάρχουν και οι τρεις αρχιτεκτονικοί ρυθμοί: ιωνικός, δωρικός και κορινθιακός. Χαρακτηριστικό είναι πως η κιονοστοιχία του έφερε το πρώτο καταγεγραμμένο στην ιστορία της αρχιτεκτονικής κορινθιακό κιονόκρανο. Ο ναός έχει έναν ιδιαίτερο προσανατολισμό (Βορράς - Νότος), που φαίνεται να υπαγορεύθηκε από τις τοπικές λατρευτικές παραδόσεις, ενώ η αναλογία κιόνων 6x15 (σε αντίθεση με την 6x13 που επικρατούσε εκείνη την εποχή) ακολουθεί το πρότυπο του ναού του Απόλλωνα στους Δελφούς.

Η ζωφόρος του, που από το 1814 βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο, είχε μήκος 31 μ. και περιέτρεχε και τις 4 πλευρές του ναού. Είναι διακοσμημένη με σκηνές Αμαζονομαχιών (Αθηναίοι - Αμαζόνες) και Κενταυρομαχίες (Κένταυροι - Λαπίθες). Γλύπτης της ζωφόρου ίσως ήταν ο Παιώνιος, που φιλοτέχνησε στην Ολυμπία το περίφημο άγαλμα της Νίκης.

Το υλικό κατασκευής του είναι τοπικός ασβεστόλιθος. Εξαιτίας της έκθεσης του στις ιδιαίτερες κλιματολογικές συνθήκες της περιοχής, του σαθρού εδάφους πάνω στον οποίο είναι κτισμένος και της ανθρώπινης παρέμβασης στη διάρκεια των αιώνων, ο ναός σήμερα καλύπτεται από πλαστικό στέγαστρο, το οποίο θα παραμείνει μέχρι να ολοκληρωθούν οι εργασίες αποκατάστασης του μνημείου.   
Αρχαία Σαμία : Στα βόρεια της λίμνης Καϊάφα εκτείνεται ο αρχαιολογικός χώρος του Κάτω Σαμικού και ταυτίζεται ενδεχομένως με αρχαία πόλη που έλαβε διαδοχικά τις ονομασίες Μάκιστος, Αρήνη και τέλος Σαμία. Βρίσκεται σε στρατηγική θέση, καθώς κυριαρχεί στην εύφορη πεδιάδα του Σαμικού και δεσπόζει στο δρόμο που ένωνε κατά την αρχαιότητα την Βορειοδυτική Πελοπόννησο με την Ηλειακή Τριφυλία και τη δυτική Μεσσηνία, γι’ αυτό κι αργότερα ονομάστηκε από τους ντόπιους «Κλειδί». Σύμφωνα με την παράδοση, η πόλη χτίστηκε στα προομηρικά χρόνια από τον Νηλέα, τον πατέρα του βασιλιά της Πύλου, Νέστορα. Αποτέλεσε κέντρο της πρώτης ομοσπονδίας πόλεων, της Μινυακής εξάπολης, στην οποία ανήκε και «το Αίπυ το καλοχτισμένο» που ο Όμηρος αναφέρει ότι πήρε μέρος στην Τρωϊκή εκστρατεία. -    Ο αρχαιολογικός χώρος περιλαμβάνει προϊστορική και κλασική ακρόπολη. Η προϊστορική ακρόπολη βρίσκεται στον βραχώδη λόφο του Κλειδιού, σε υψόμετρο 180μ. Περιβάλλεται από κυκλώπεια τείχη, που ήρθαν στο φως το 1908. Νεότερες ανασκαφές το 1954 αποκάλυψαν έναν τύμβο με τάφους, στον οποίο βρέθηκαν αγγεία μεσοελλαδικών και μυκηναϊκών χρόνων, ενώ αποτέλεσμα πιο πρόσφατων ανασκαφών στη δεκαετία του ’80 ήταν 4 ακόμη τύμβοι κι ένας θολωτός τάφος, που θεωρείται ότι δείχνει πως οι Μυκηναίοι δημιουργοί του ανήκαν στην ίδια φυλή με τους Μεσοελλαδίτες.-  Στην κλασσική ακρόπολη, στις δυτικές παραφυάδες του όρους Λαπίθα, διασώζεται σε μεγάλο βαθμό ισχυρό τείχος συνολικού μήκους 1500μ. και σχήματος ακανόνιστου τραπεζίου. Τέσσερεις πυλίδες ανοίγονται σε αυτό, ενώ εξωτερικά του βρίσκονται μεγάλοι ορθογώνιοι πύργοι, μέγιστου σωζόμενου ύψους 5μ. περίπου. Στο εσωτερικό του τείχους εντοπίζονται τα ερείπια πολλών κτιρίων, ενώ πρόσφατα αποκαλύφθηκε ένα μεγάλων διαστάσεων, στενόμακρο και στηριγμένο σε κίονες οικοδόμημα, πιθανώς δημοσίου χαρακτήρα.-  Στην περιοχή λατρευόταν ο θεός Ποσειδώνας, προς τιμήν του οποίου υπήρχε ιερό άλσος, το σαμιακό Ποσείδιον. Πιθανότατα αυτή ήταν και η αιτία που ώθησε τον αρχαίο γεωγράφο Στράβωνα να διατυπώσει την άποψη ότι η τοποθεσία της Σαμίας ήταν η Πύλος του Νέστορα: στην δική της παραλία αποβιβάστηκε ο Τηλέμαχος, προερχόμενος από την Ιθάκη και βρήκε τους Πυλίους να θυσιάζουν ολόμαυρους ταύρους στο ιερό του Ποσειδώνα. -

Αρχαίο Λέπρεο :  ο αρχαίο Λέπρεο ήταν πόλη της νότιας Ηλειακής Τριφυλίας, στα υψώματα των δυτικών απολήξεων του όρους Μίνθη, πάνω από τη σημερινή ομώνυμη κοινότητα. Ο Ηρόδοτος την εντάσσει στην εξάπολη που ίδρυσαν οι Μινύες στην Τριφυλία, στην οποία, σύμφωνα με τον Καλλίμαχο, κατοικούσαν έως τότε Καύκωνες. Ως μυθικός ιδρυτής της πόλης θεωρείται ο Λέπρεος, γιος του Πυργέα, ο οποίος προκλήθηκε από τον Ηρακλή σε τριπλό διαγωνισμό: να ρίξουν δίσκο, να πιουν νερό με τους κάδους και να φάει ο καθένας τους ένα ολόκληρο βόδι. Ο ήρωας κέρδισε στις δύο πρώτες δύο δοκιμασίες, ενώ ο Λέπρεος στην τρίτη. Μεθυσμένος από τη νίκη του, ο Λέπρεος προκάλεσε τον Ηρακλή σε μονομαχία, όπου και σκοτώθηκε.

Η πόλη έχει διάρκεια ζωής από την προϊστορική έως τη βυζαντινή εποχή, με ιδιαίτερη ακμή κατά την κλασική και την ελληνιστική περίοδο, οπότε και έγινε πρωτεύουσα της Τριφυλίας. Σύμφωνα με το Στράβωνα, το Λέπρεο ήταν "ευδαίμων χώρα", καθώς ήλεγχε την πιο εύφορη κοιλάδα της Τριφυλίας, το Αιπάσιον πεδίον, βρισκόταν κοντά στον ποταμό Νέδα (που εκείνη την εποχή ήταν πλωτός) και στη θάλασσα, ενώ τα βουνά που την περιέκλειαν της εξασφάλιζαν ήπιο κλίμα.

Ο χώρος του Λεπρέου φαίνεται πως κατοικήθηκε από τη νεολιθική ήδη εποχή. Ο προϊστορικός οικισμός, απ’ τον οποίο έχει ανασκαφεί ακρόπολη σε φυσικά οχυρή θέση, εκμεταλλευόταν τους φυσικούς πόρους της περιοχής και είχε σχέσεις με το Αιγαίο. Βρέθηκαν κτίσματα σε έκταση 5000 τ.μ. και λείψανα πλακόστρωτου που ανήκουν προφανώς σε δρόμο.

Η ακρόπολη της κλασικής και ελληνιστικής εποχής καταλαμβάνει ύψωμα στα βόρεια του σημερινού χωριού, με εντυπωσιακή θέα προς τον Κυπαρισσιακό κόλπο. Η οχύρωσή της σώζεται σε πολύ καλή κατάσταση και μαρτυρεί την ακμή της πόλης κατά τις περιόδους αυτές. Είναι κτισμένη με εξαιρετική επιμέλεια και εφοδιασμένη με τετράγωνους πύργους, ενώ στο εσωτερικό της διατηρούνται λείψανα οικοδομημάτων, ένας μεγάλος βωμός, καθώς και ο κλασικός δωρικός περίπτερος ναός που αποδίδεται στη Δήμητρα, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Παυσανία.

Το Λέπρεο διαδραμάτισε ηγετικό ρόλο ανάμεσα στις πόλεις της αρχαίας Τριφυλίας, καθώς ήλεγχε τους δρόμους που συνέδεαν την Ηλεία, τη Μεσσηνία και την Αρκαδία. Υπήρξε η κύρια δύναμη αντίστασης της Τριφυλίας έναντι των πιέσεων των γειτόνων της, των Μεσσήνιων, των Αρκάδων και κυρίως των Ηλείων, των οποίων υπήρξαν οι σκληρότεροι αντίπαλοι. Η διεκδίκηση του Λεπρέου από τους Ηλείους, τους οδήγησε στην ανοικτή σύγκρουση με τους Σπαρτιάτες, οι οποίοι στα τέλη του 5ου αιώνα π.Χ εισέβαλαν και ερήμωσαν την Ηλεία. 200 Λεπρεάτες πολέμησαν στις Πλαταιές και τα ονόματα τους είχαν χαραχθεί στο άγαλμα του Δία στην Ολυμπία αλλά και στον τρίποδα των Δελφών.

Αν και σε παρακμή, η πόλη του Λεπρέου σωζόταν τουλάχιστον μέχρι το 170 μ.Χ., την εποχή του Παυσανία. Φαίνεται πως υπήρχε επίσης κατά τη βυζαντινή εποχή, ενώ κατά την επικρατέστερη άποψη ερημώθηκε μετά τις πειρατικές και βαρβαρικές επιδρομές, το 800-1000 μ.Χ.

*** ΚΑΤΩ  ΜΕΛΠΕΙΑ  -  ΑΝΔΑΝΙΑ  :
Η Μέλπεια ήταν πολίχνη της αρχαίας Αρκαδίας, σήμερα διοικητικά ανήκει στον νομό Μεσσηνίας.
Βρισκόταν κοντά στην Λυκόσουρα στα Νόμια όρη και ο Παυσανίας την αναφέρει χωρίο. Στην περιοχή της πολίχνης υπήρχε ιερό του Πανός . Το όνομα της προέρχεται απο την νύμφη Μέλπεια η οποία ακολουθούσε τον Πάνα. Ανήκε στην Ανδανία , περιοχή της αρχαίας Αρκαδίας, μαζί με τις Φιγαλεία και Αλίφειρα.
Η θέση της αρχαίας πολίχνης δεν έχει βρεθεί, σήμερα με το ίδιο όνομα υπάρχει χωριό στον νομό Μεσσηνίας.~* Αναφορές:... τῆς Λυκοσούρας δέ ἐστιν ἐν δεξιᾷ Νόμια ὄρη καλούμενα, καὶ Πανός τε ἱερὸν ἐν αὐτοῖς ἐστι Νομίου καὶ τὸ χωρίον ὀνομάζουσι Μέλπειαν, τὸ ἀπὸ τῆς σύριγγος μέλος ἐνταῦθα Πανὸς εὑρεθῆναι λέγοντες. κληθῆναι δὲ τὰ ὄρη Νόμια προχειρότατον μέν ἐστιν εἰκάζειν ἐπὶ τοῦ Πανὸς ταῖς νομαῖς, αὐτοὶ δὲ οἱ Ἀρκάδες νύμφης εἶναί φασιν ὄνομα.Παυσανία Αρκαδικά
Ανακτήθηκε από "http://el.wikipedia.org/
Πάνας
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αφροδίτη Παν και Έρως
Ο Πάνας (αρχ. Παν) είναι αρχαία ελληνική, ιδεατή, ανθρωπόμορφη και δευτερεύουσα θεότητα, που ήταν συνυφασμένη με την «πανίδα» της Φύσης, (άνθρωποι και ζώα) σε μια αμφίδρομη σχέση προστασίας, αλλά και προσωποποίση της γενετικής δύναμης της ζωής.
Συνδυάζοντας τον ανθρώπινο και ζωικό παράγοντα, ο Πάνας απεικονιζόταν έχοντας κάτω άκρα ζώου, «Θεός τραγοπόδαρος», πλέον ως προστάτης των κτηνοτρόφων, κυνηγών αλλά και των αλιέων με μόνιμη διαμονή του σε χώρους της φύσης (όρη, δάση, σπήλαια, κοιλάδες, ρεματιές κ.λπ). Η λατρεία του έλαβε μέγιστη ανάπτυξη παράλληλα με εκείνη του Δία και των άλλων Ολύμπιων Θεών σε όλο τον ελλαδικό χώρο και πέραν αυτού.
Κατά τις κυριότερες μυθολογικές παραδόσεις των αρχαίων Ελλήνων ο Πάνας ήταν γιος:
(Αρκαδία): Του Ερμή και της νύμφης Πηνελόπης, που μετέστη αργότερα στον ουρανό ως υφάντρα του ουράνιου πέπλου και την οποία μεταγενέστεροι μυθογράφοι την ταύτισαν με τη Σπαρτιάτισσα σύζυγο του Οδυσσέα. Και είχε γεννηθεί στο όρος Κυλλήνη της αρχαίας Αρκαδίας.
(Αρκαδία): Του Ερμή και της νύμφης Καλλιστούς, συνοδού της θεάς Άρτεμης στην Αρκαδία, που αργότερα μετέστη επίσης στον ουρανό σχηματίζουσα τη Μεγάλη Άρκτο.
Του Διός και της νύμφης Καλλιστούς ή του Διός και της νύμφης Θύμβριδος, ή
Του Ουρανού και της Γης, ή
Του Αιθέρος και κάποιας νύμφης, ή τέλος
Του Απόλλωνα και της Οινόης.
Πιθανότερη ετυμολογία του ονόματος φέρεται εκ της ρίζας Πα = περιποιούμαι, φυλάσσω και εξ αυτού πάομαι και λατινικό pasco = βόσκω. Ο Μαξ Μύλλερ δίνει ερμηνεία εκ του σανσκριτικού «Παβάνα» (= άνεμος) για αυτό ο Πάνας φέρεται να συμβολίζει το ελαφρύ άνεμο κατά τις πρωινές και απογευματινές ώρες.Μύθοι
Η Σύριγξ καταδιωκόμενη από τον Πάνα, έργο του Νίκολα Πουσσίν
Η εμφάνιση του Πάνα στην Ελληνική Μυθολογία φαίνεται ν΄ ανάγεται στον 7ο αιώνα π.Χ.. Σύμφωνα με τις επικρατέστερες παραδόσεις γεννήθηκε στο όρος Λύκαιον της Αρκαδίας. Μόλις όμως τον αντίκρυσε η μητέρα του τον εγκατέλειψε τρομαγμένη από τη μορφή που είχε, με δύο κέρατα κατσικιού στο κεφάλι, μυτερά αυτιά, γενειοφόρος και τραγοπόδαρος. Ο Ερμής που αντελήφθηκε τη σκηνή έσπευσε και προστάτευσε τον έκθετο Πάνα τον οποίο και μετέφερε στον Όλυμπο όπου και τον παρουσίασε στον Δία και τους άλλους θεούς οι οποίοι και τον καλοδέχθηκαν. Στη συνέχεια επέστρεψε και ανατράφηκε από τις αρκαδικές Νύμφες, οπότε και έγινε φίλος του Διονύσου και εμφανίσθηκε πλέον ως προστάτης των γεωργών και κτηνοτρόφων και των προϊόντων τους, φίλος του κρασιού και του γλεντιού.Ο Πάνας ήταν ο σύντροφος των Νυμφών και ακούραστος εραστής κάθε νέας ή νέου που πλησίαζε το χώρο του δηλαδή την Φύση. Προστάτης του πολλαπλασιασμού των αιγοπροβάτων δεν άργησε να θεωρείται και ο ίδιος επιβήτορας ακόμη και αυτών. Αγαπούσε τη φυσική υπαίθρια ζωή όπου περνούσε ώρες ατέλειωτες παίζοντας ΄με το ποιμενικό του αυλό, τη σύριγγα. Λέγεται μάλιστα ότι η Σύρριγγα (αρχαία: Σύριγξ) ήταν και αυτή Νύμφη η οποία προκειμένου να τον αποφύγει μεταμορφώθηκε σε καλαμιά. Τότε ο πάνας έκοψε απ΄ αυτή ανόμια τεμάχια καλαμιού τα οποία και ενωσε σε σειρά και δημιούργησε τον αυλό του.Οι ερωτικές του περιπέτειες που είχε με τις διάφορες Νύμφες είναι πολλές σημαντικότερη των οποίων φέρεται εκείνη της αποπλάνησης της Σελήνης, (ιδεατή ερμηνεία της Νέας Σελήνης)
Χαρακτηρίστικός επίσης, σχετικά με το πρόσωπό του, είναι και ο θρύλος ότι στη Μάχη του Μαραθώνα βοήθησε τους Έλληνες εναντίον των Περσών με δυνατές και τρομακτικές φωνές επαναλαμβάνοντας ρυθμικά το όνομά του "παν - παν - παν.... με συνέπεια οι Πέρσες, ακούγοντάς τον, καταλήφθηκαν από πανικό (λέξη που προέρχεται από το όνομα Παν) όπου και υποχώρησαν.
Λατρεία και Ιερά
Ο Πάνας και οι Νύμφες σε σπήλαιο, 330 π.Χ.
Όπως είναι φυσικό στην αρχή ο Πάνας λατρευόταν στην Αρκαδία στο όρος που γεννήθηκε ως ποιμενικός και νόμιος δευτερεύων θεός, εξ ού και παλαιότερα η Αρκαδία λεγόταν Πανία. Στο Λύκαιο υπήρχε ο αρχαιότερος ναός αφιερωμένος στον Πάνα και τη Σελήνη. Αργότερα στη Λυκόσουρα δημιουργείθηκε σημαντικός ναός του Πανός στον οποίο ασκούσαν, όπως σημειώνει ο Παυσανίας, και μαντική. Επίσης στη θέση Μέλπεια εκτός από τον ναό του Πανός βρέθηκαν πολυάριθμα πήλινα και χάλκινα εδώλια του 6ου και 5ου αιώνα π.Χ., μάλλον υπό μορφή ταμάτων. Σταδιακά ο Παν λατρευόμενος και από τους αλιείς, εξ ου και η προσωνυμία "Παν ο Ακτιος" ή "Πάν Άκτιος", δημιουργήθηκαν παράλια ίερά κυρίως σε αλιευτικά καταφύγια της αρχαιότητας.Όταν επίσης οι Αθηναίοι τον θεώρησαν σημαντικό συντελεστή στη νίκη τους κατά των Περσών ο Πάνας απέκτησε και τον χαρακτήρα πολεμικής θεότητας. Έτσι στην Αττική πολλά σπήλαια (άντρα) και λόφοι πήραν το όνομά του. Μεταξύ αυτών είναι το σπήλαιο της βορειοδυτικής πλευράς του βράχου της Ακρόπολης της Αθήνας, ένα άλλο στη Πάρνηθα, ένα τρίτο στο Μαραθώνα και ένα τέταρτο στη Βάρη το λεγόμενο "Σπήλαιο του Νυμφολήπτου ή Αρχεδήμου". Σε όλα αυτά βρέθηκαν ανάγλυφα που παρουσιάζουν τον Πάνα τον Ερμή και τις Νύμφες καθώς και πολλά αναθήματα ένα εκ των οποίων είναι και το αναθηματικό ανάγλυφο που εκτίθεται στη Στοά του Αττάλου, (της εικόνας). Επίσης το Πάνειο ή Πανείο όρος, βορειοανατολικά της Βάρης καθώς και ο λόφος ο λεγόμενος σήμερα "Πανί" στη περιοχή Αλίμου ήταν αφιερωμάνοι στον Πάνα. Επίσης ο Πάνας λατρευόταν στην Αίγινα, στο Άργος, στη Ψυττάλεια, στη Σικυώνα, στη Τροιζήνα, στον Ωρωπό, στη ΄Μεγαλόπολη και στο Κωρύκειο άντρο.
Ο Πάνας (ρωμαϊκό ψηφιδωτό)
Η λατρεία όμως του Πάνα υπήρξε και εκτός ελλαδικού χώρου. Συγκεκριμένα στην αιγυπτιακή πόλη Χέμμιν, την "Πανόπολη" των αρχαίων Ελλήνων ο Πάνας ταυτιζόταν με τον θεό Μιν. Στη δε Ρώμη συνδυάστηκε με τον Λούπερκο προς τιμή του οποίου γίνονταν τα Λουπερκάλια. Επίσης στη ελληνιστική περίοδο οι Στωικοί φιλόσοφοι αλλά και οι Ορφικοί φιλόσοφοι ανάγαγαν τον Πάνα ως θεό του "σύμπαντος κόσμου" (εκ του παν = όλος, σύμπαν) και ιδεατή προσωποποίηση της Φύσης και των δυνάμεών της. Στους δε ύστερους χρόνους ο Παν θεωρήθηκε θνητή δαιμονική μορφή. Έτσι με την έλευση του Χριστιανισμού η μορφή του Πανός αντί της ιδεατής μορφής της υπαίθριας ζωής υιοθετήθηκε μεν αλλά διαστρεβλομένη ως μορφή του διαβόλου της κόλασης.
Ο Πάνας στη τέχνη
Ο θεός Πάν κατέχει ιδιαίτερη σημαντική θέση στη τέχνη. Τα ιερά του δένδρα ήταν η δρυς και η πίτυς (πεύκο). Σύμβολά του η σύριγγα (ο αυλός του) και η σφενδόνη. Στις θυσίες που του πρόσφεραν περιλαμβάνονταν αγελάδες, κριάρια και πρόβατα καθώς γάλα και μέλι. Η αρχαία τέχνη τον απεικόνισε στις διάφορες ασχολίες του και σε ερωτικές σκηνές με τους Σάτυρους, τον Ερμή και τον Διόνυσο. Σε αττικά αγγεία των κλασικών χρόνων σε ανάγλυφα εδώλια, νομίσματα, τοιχογραφίες, ψηφιδωτά, και σε σαρκοφάγους των ρωμαϊκών χρόνων ο Παν κατέχει ιδιαίτερη θέση.Σημαντικοί γλύπτες της αρχαιότητας έλαβαν τα θέματά τους από τον Πάνα, ΄πως ο Πραξιτέλης και ο Ζεύξις μερικά των οποίων διασώζονται σε ρωμαϊκά αντίγραφα. Χαρακτηριστικό είναι το σύμπλεγμα του Πάνα (1η εικόνα) που εκτίθεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας όπου η Αφροδίτη απειλεί τον Πάνα με το σανδάλι της.
Στους νεότερους χρόνους ο Πάνας συνέχισε ν΄ αποτελεί έμπνευση καλλιτεχνών όπως οι γλύπτες Φραγκαβίλα, Ροντέν και οι ζωγράφοι Ρομάνο, Ρούμπενς, Πουσέν και ακόμη ο Πικάσο
Πάνας
Ο αστεροειδής 4450 Παν (4450 Pan), που ανακαλύφθηκε το 1987, πήρε το όνομά του από τη θεότητα αυτή.
Πανός συνέχεια και τέλος
Ο Παν είχε και άλλο ιερό Ιερό κοντά στην Λυκοσούρα , στο οποίο έκαιγε άσβεστον πυρ , μάλιστα έλεγαν ότι εκεί ήταν παλαιότερα Μάντης και είχε Μαντείο και Προμάντιδα μια Νύμφη ονομαζόμενη Ερατώ , την οποία παντρεύτηκε ο Αρκάς της Καλλιστώς .Οι κάτοικοι του Λυκαίου όρους βεβαίωναν ότι τον άκουγαν να παίζη την Σύριγγα πάνω στο ιερό βουνό του .Οι αθηναίοι πάλι είχαν κοντά στον Μαραθώνα ωραιότατο ιερό σπήλαιο του Πανός , με στενή είσοδο , που είχε μέσα καταλύματα και λουτρά καθώς και το αποκαλούμενο «Αιπόλιο (μαντρί) του Πανός» , το οποίο κατά τον Παυσανία , ήταν λαξευμένες πέτρες σε σχήμα κατσίκας .Θεωρούσαν λοιπόν τον Πάνα μεγάλο θεό και προστάτη των βουνών , οπότε όλα τα βουνά και τα σπήλαια της Αρκαδίας ήταν ιερά του . Επίσης ήταν προστάτης των κοπαδιών και των βοσκών , αλλά και των κυνηγών , των σκοπέλων στις παραλίες , και αρχηγός των Νυμφών .Και όπως ο Ζευς ονομάστηκε Μοιραγέτης , και ο Απόλλων Μουσαγέτης , έτσι και ο Παν ονομάστηκε Νυμφαγέτης .Ο Παν είχε δύστροπο χαρακτήρα , θύμωνε πολύ , και όταν θύμωνε σφύριζε μια μελωδία θανατηφόρα που όποιοι την άκουγαν πέθαιναν από τον φόβο τους . Διηγούνταν ότι κάποτε εννέα ξυλοκόποι που τον συνάντησαν θυμωμένο και άκουσαν αυτήν την οξεία και φοβερή μελωδία πέθαναν . Οι συγγενείς τους μη μπορώντας να εξηγήσουν τον αιφνίδιο αυτό θάνατο επήγαν και ρώτησαν το μαντείο από όπου και έμαθαν την αιτία .Μάλιστα έλεγαν αν ην Άρτεμις δεν είχε καταπραΰνει τον θυμό του θα είχε σκοτώσει όλους τους ξυλοκόπους γιατί τον ενοχλούσε ο θόρυβος που έκαναν κόβοντας ξύλα την ώρα που αυτός έπαιζε τον αυλό του διασκεδάζοντας τις Νύμφες .Οπότε οι βοσκοί πρόσεχαν πολύ να μην τον ενοχλήσουν , μαλιστά προς το μεσημέρι δεν σφύριζαν με τις φλογέρες τους , επειδή πίστευαν ότι εκείνη την ώρα γύριζε κουρασμένος από το κυνήγι και κοιμόταν τις περισσότερες φορές κάτω από τις σκιές των πεύκων .Όπως φαίνεται και από δύο επιγράμματα του ήταν και προστάτης των ψαράδων αλά και όλων των παραθαλασσίων και ο Σοφοκλής στον Αίαντα , τον ονομάζει Αλίπλακτον , επίσης σώζονται ο ύμνος του Ορφέα και του Ομήρου σ’ αυτόν .Τον παράσταιναν με δύο μικρά κέρατα στο κεφάλι , κόκκινο πρόσωπο , μικρά και σουβλερά αυτιά , σκληρή γενειάδα , με πόδια και ουρά τράγου , δέρμα λεοπαρδάλεως στους ώμους στεφάνι από πεύκο στο κεφάλι , και στο δεξί χέρι να κρατάη μαστίγιο ενώ στο αριστερό γκλίτσα .Πολλές φορές εικονίζεται να παίζη καθισμένος κάτω από τα δέντρα το αυλό του .***  Μητροπέτροβας(Γαράντζα [Μέλπεια] Μεσσηνίας, Ι745 - 1838)
1)Μητροπέτροβας(Γαράντζα [Μέλπεια] Μεσσηνίας, Ι745 - 1838)
Ανέπτυξε πολεμική δραστηριότητα κατά τη διάρκεια των Ορλωφικών και εργάστηκε για την προετοιμασία της Επανάστασης στη Μεσσηνία. Κατά τη διάρκεια του Αγώνα τάχθηκε στο πλευρό του Κολοκοτρώνη και πήρε μέρος στη μάχη στο Βαλτέτσι και στην άλωση της Τριπολιτσάς. Φανατικός πολέμιος της Αντιβασιλείας πρωτοστάτησε στην ανταρσία των Μανιατών μετά την καταδίκη του Κολοκοτρώνη και στην εξέγερση της Μεσσηνίας για την οποία καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά δεν εκτελέστηκε λόγω της προχωρημένης ηλικίας του.
2)Μητροπέτροβας
Μητροπέτροβας (Γαράντζα [Μέλπεια] Μεσσηνίας, Ι745 - 1838) Ανέπτυξε πολεμική δραστηριότητα κατά τη διάρκεια των Ορλωφικών και εργάστηκε για την προετοιμασία της Επανάστασης στη Μεσσηνία. Κατά τη διάρκεια του Αγώνα τάχθηκε στο πλευρό του Κολοκοτρώνη και πήρε μέρος στη μάχη στο Βαλτέτσι και στην άλωση της Τριπολιτσάς. Φανατικός πολέμιος της Αντιβασιλείας πρωτοστάτησε στην ανταρσία των Μανιατών μετά την καταδίκη του Κολοκοτρώνη και στην εξέγερση της Μεσσηνίας για την οποία καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά δεν εκτελέστηκε λόγω της προχωρημένης ηλικίας του.

~* ΑΝΩ ΜΕΣΣΗΝΙΑ
Αναχώρηση από το ξενοδοχείο για Μεσσήνη , Εύα , Λάμπαινα .
Ανεβαίνοντας φαίνεται καθαρά το όρος Βουλκάνου και ο δρόμος μας φέρνει στο Μαυρομάτη ( Αρχαία Μεσσήνη ).
Στάση για καφέ ( προαιρετική επίσκεψη στο Αρχαιολογικό χώρο ) τα Αρχαία Τείχη θα μας μαγέψουν .
Κατεβαίνοντας στο Νεοχώρι και στην συνέχεια στο Μελιγαλά ο τόπος θυσίας των πατριωτών του 1940 θα μας ραγίσει την καρδιά.
Η συνέχεια θα μας ξαναφέρει στην πραγματικότητα με μια επίσκεψη στο Ζευγολατιό την πατρίδα του Μεσσηνιακού Παστελιού .
Το Κεντρικό με το παλιό υδραγωγείο και το Διαβολίτσι με τα ανηφορικά δρομάκια θα δούμε στην συνέχεια , φέρνοντας μας ο δρόμος κοντά στο βουνό .- ** Η Μέλπεια με τα νερά της και το χωριό Ηλέκτρα θα μας κάνει να ξεφύγουμε από την καθημερινότητα . Προαιρετική πεζοπορία . Φαγητό στη Μέλπεια .Μετά το φαγητό συνεχίζουμε για τα χωριά Ψάρι και Δώριο . Στάση για καφέ στο Δώριο .
Νωρίς το απόγευμα θα φθάσουμε στον Αετό και η επιστροφή θα γίνει με μια στάση για καφέ ή αναψυκτικό στον Άγ . Φλώρο .
~* ΠΕΡΙΟΧΗ ΔΗΜΟΥ ΑΝΔΑΝΙΑΣΟ Δήμος Ανδανίας ευρίσκεται στο ΒΑ άκρο του Ν.Μεσσηνίας. Ανατολικά αποτελεί το όριο με τον Ν.Αρκαδίας . Η γεωγραφική του θέση τον τοποθετεί στο κέντρο μιας ευρύτερης περιοχής που ορίζεται από τον Χάραδρο ποταμό, τον φαράγγι της Νέδας και το βόρειο τμήμα της άνω Μεσσηνιακής πεδιάδος. Αποτελείται από τα χωριά Διαβολίτσι, Δεσύλλα, Παραπούγκι, Καρνάσι, Δασοχώρι, Αγριλόβουνο, Ανω και Κάτω Μέλπεια, Κωνσταντίνοι, Ηλέκτρα, Μάνδρες, Κεντρικό, Μαντζάρι, Μάλτα, τους οικισμούς ʼγιοι Θεόδωροι,Μοναστηράκι, Βράχο,Αράχωβα και έχει έδρα το μεγαλύτερο χωριό το Διαβολίτσι. Η έκτασή του είναι περίπου 88.000 στρέμματα και ο πληθυσμός του 3.500 κάτοικοι. Το όνομά του ο Δήμος το έχει πάρει από την αρχαία Ανδανία η οποία, κατά την Αρχαιότητα, υπήρξε η πρώτη πρωτεύουσα των Μεσσηνίων,πατρίδα του ήρωά τους Αριστομένη και μεγάλο πολιτισμικό κέντρο με ονομαστά Μυστήρια και Αγώνες.
Η ελαιοπαραγωγή κατά πρώτον λόγο και η κτηνοτροφία κατά δεύτερον, αποτελούν την κύρια ενασχόληση των κατοίκων, χωρίς φυσικά να στερείται την παραγωγή και άλλων αγροτικών προιόντων.
Τουριστικά η περιοχή περιορίζεται σε επισκέψεις των μεταναστών της, από τα αστικά κέντρα και το εξωτερικό, κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Η προοπτική για Αγροτουριστική Ανάπτυξη είναι πολύ μεγάλη λόγω της Θέσης και της επάρκειας των Φυσικών και Πολιτισμικών Πόρων που διαθέτει.
Απέχει από την Καλαμάτα 35 χιλ. και εξυπηρετείται συγκοινωνιακά και με λεωφορείο και με τρένο. Το τρένο ιδίως, με αρκετά καθημερινά δρομολόγια, δίνει στην περιοχή συγκριτικό πλεονέκτημα με την όμορφη και γρήγορη διαδρομή του. Η περιοχή μπορεί να προσφέρει στον επισκέπτη μια γνήσια Αγροτουριστική εξόρμηση
οπου θα του δοθεί η ευκαιρία να θαυμάσει τα όμορφα χωριά με τα πέτρινα σπίτια τους, τα σοκάκια τους, τις εκκλησιές τους, τις πηγές και τα ποτάμια τους. Τη μοναδικότητα του χωριού Κωνσταντίνοι με την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του και το <<σημάδι>> της Αρχαίας Ανδανίας, το χωριό Καρνάσι,<<μπαλκόνι>> της ʼνω Μεσσηνίας , το κρυμμένο στο δάσος Δασοχώρι, την επιβλητική εκκλησία της Αγίας Θεοδώρας με το φαράγγι του Χάραδρου ποταμού,τον καταρράχτη στο Παραπούγκι, το μύλο στο Δεσύλλα, τη Μάσταινα στο Διαβολίτσι και τη Παναγίτσα στο Μοναστηράκι, την Ανω Μέλπεια κάτω από τη κορυφή του Τετραζίου όρους υψ.1389 μέτρα, τη Κάτω Μέλπεια με το Κουμπέ και το άγριας ομορφιάς φαράγγι του (προσφέρεται για τεχνική καταρρίχηση διαθέτοντας δεκατρία (13) rapel από δέκα (10) μέχρι τριάντα (30) μέτρα, φυσικά μόνο για εξειδικευμένους και κατέχοντες άρτιο τεχνικό εξοπλισμό-πληροφορίες στον ΕΟΣ Καλαμάτας).
Το Λαογραφικό Μουσείο στη Κάτω Μέλπεια θα αποζημιώσει τον επισκέπτη με εικόνες από τη καθημερινότητα μιας άλλης εποχής.Από τον σιδηροδρομικό σταθμό του Διαβολιτσίου μπορεί να εξυπηρετηθούν εκδρομείς, για να κάνουν τις εξορμήσεις τους στο φαράγγι της Νέδας, τον Επικούριο Απόλλωνα και τα πανέμορφα χωριά του όμορου Δήμου Είρας, οι οποίοι θα χρησιμοποιήσουν ως μεταφορικό τους μέσο το τρένο,είτε από την Καλαμάτα είτε από την Αθήνα
Η περιοχή διαθέτει ένα αρκετά μεγάλο Δίκτυο Παλιών Μονοπατιών, τα οποία με προσπάθειες του ΕΟΣ Καλαμάτας, του Δήμου και διαφόρων Φορέων πρόκειται να Αναδειχθούν και να σημάνουν την εναλλακτική τουριστική πρόταση.
Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΡΩΣΣΙΑΣ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΙΑΛΑΜΑ
Γράφει η Λίλη ΜπίταΑγαπητοί αναγνώστες και αναγνώστριες για και χαρά σας. Είμαι και πάλι κοντά σαςγια να τα πούμε μέσα από τη πολιτιστική στήλη των Ελληνικών Νέων. Αυτή τη φορά θα τελειώσω τη συνέντευξη που πήρα από τον Μορφωτικό Ακόλουθο της Πρεσβείας μας Κο Δημήτρη Γιαλαμά στη Μόσχα στο ταξίδι που έκανα εδώ και μερικούς μήνες στη Ρωσσία. Για να σας φρεσκάρω τη θύμηση σας η πρώτη μου ερώτηση ήταν αν υπάρχουν Ελληνες στη Ρωσσία και ειδικότερα στη Μόσχα και πόσοι. Εξακολουθώ με τη δεύτερη ερώτηση.ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ {ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΤΙΚΉ} ΠΟΊΗΣΗ. Ο υπερρεαλισμός όπως είναι γνωστό γεννήθηκε στη Γαλλία, την περίοδο του Μεσοπολέμου από μια ομάδα ποιητών και εικαστικών καλλιτεχνών με επικεφαλής τον ποιητή Αντρέ Μπρετόν. Στην Ελλάδα εμφανίστηκε το 1935 με την κυκλοφορία της ποιητικής συλλογής του ψυχαναλυτή Ανδρέα Εμπειρίκου «Υψικάμηνος». Μπορούμε να ξεχωρίσουμε τους Ελληνες σουρρεαλιστές σε δυο γενιές ποιητών. Την πρώτη που περιλαμβάνει εκτός από τον Εμπειρίκο, τον Νίκο Εγγονόπουλπ, τον Οδυσσέα Ελύτη, τον Νίκο Γκάτσο κ.α., και την δεύτερη που εκπροσωπείται από τον Εκτορα Κακναβάτο, τον Νίκο Βαλαωρίτη, τον Δημήτρη Παπαδίτσα κ.α., Ο υπερρεαλισμός ως τεχνοτροπία και απελευθέρωση της έκφρασης απόμ τα λογικά στεγανά, έκτοτε, επιρρέασε πολύ ολόκληρη την μετέπειτα πορεία και εξέλιξη της νεοελληνικής ποίησης. Τα ίχνη του σουρρεαλισμού είναι άμεσα σε άλλους μεγάλους ποιητές που δεν υπήρξαν οι ίδιοι σουρρεαλιστές, όπως ο μεγάλος ποιητές Μίλτος Σταχτούρης, ο Επαμεινώνδας Γονατάς κ.α., αλλά και έμμεσα, ουσιαστικά, σε όλο το μήκος και το πλάτος της λογοτεχνίας μας. Εγώ, ως ποιητής δεν θεωρώ τον εαυτό μου υπερρεαλιστή, διότι ο υπερρεαλισμός δεν ζει πια. Η επίδραση όμως του σημαντικού αυτού καλλιτεχνικού κινήματος στα γραπτά μου είναι εμφανής και συνειδητή, όπως άλλωστε και ο θαυμασμός και η αγάπη μου για τους πρωτοπόρους αυτούς των ελληνικών γραμμάτων.»Παραθέτω εδώ ένα μικρό ποίημα από την καινούρια του συλλογή ΚΟΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΠΟΙΗΤΕΣ με τίτλο «Το τέρας έπαψε να τραγουδά» Τα δόντια του/ Δεν τρίζουν πια-Δεν σφυρίζουν τα ουράνια μέλη/ Μέσα από αίματα και σκότη. Το τέρας έπαψε να τραγουδά.Ο Δημήτρης Γιαλαμάς κατάγεται απότην Πελοπόννησο(πατέραας απο την Κάτω Μέλπεια Μεσσηνίας , μητέρα από την Αερόπολη της Μάνης, Λακωνία} γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960. Εργάζεται ατην Πρεσβεία από τον Ιανουάριο του 1994 και ταυτόχρονα είναι Καθηγητής και Πρόεδρος του Τμήματος Βυζαντινής και Νεοελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Λομονόσωφ της Μόσχας, το οποίο ίδρυσε ο ίδιος το 1996. Στο πανεπιστήμιο διδάσκουν 14 καθηγητές και σ΄αυτό το τμήμα διατίθεται σημαντική βιβλιοθήκη και είναι ένας ακόμα πνεύμονας του ελληνισμού στη Μόσχα. Αγαπητοί μου αναγνώστες και αναγνώστριες εδώ τελειώνει η συνέντευξη μου με το Δημήτρη Γιαλαμά, έναν εμπνευσμένο και σημαντικό ποιητή και επιστήμονα. Συνεχίζω τώρα με μια πληροφορία και παρουσίαση για τους θεατρόφιλους και μια άλλη για τους φίλους του χορού. Και βέβαια ποιοί από μας δεν είναι και τα δυο. Το θεατρικό γκρουπ ΙΣΙΣ θα παρουσιάσει από τις 28 Οχτωβρίου μέχρι τις 14 Νοεμβρίου στο θέατρο Γουώλνατ το περίφημο έργο «Vita and Virginia, και θα διαθέσει ένα ποσό από τις εισπράξεις για να βοηθήσει το Κέντρο της Μάθησης. Ο θεαρικός αυτός οργανισμός έφερε πέρυση στους ακροατές της Φιλαδέλφειας το βραβευμένο έργο Φωνές και επίσης βοήθησε το Κέντρο Μάθησης που προσφέρει υποστήρηξη σε χιλιάδες ανθρώπους που θέλουν να μορφωθούν. Το φετεινό έργο αναφέρεται στη ζωή της μεγάλης συγγραφέας Βιργινίας Γουλφ και του δεσμού της με μια άλλη ενδιαφέρουσα γυναίκα, τη Βίτα Σάκβιλ που ήταν και αυτή συγγραφέας. Η φιλία τους κράτησε 19 χρόνια μέχρι το 1941 που η Βιργινία Γουλφ αυτοκτόνησε. Η Αγγλίδα ηθοποιός Αιλίν Ατκινς, δημιούργησε μέσα από τα γράμματα τους ένα περίφημο έργο. Οι παραστάσεις θα δίδονται από την Πέμπτη μέχρι το Σάβατο, από τις 28 Οχτωβρίου μέχρι τις 14 Νοεμβρίου, στις 8 το βράδι, τις Κυριακές στις 7, τιμή εισιτηρίων 20 δολλάρια. Για πληροφορίες τηλεφωνείστε στο 610 505-2962. Και για τους λάτρες του χορού, στις 21 Νοεμβρίου, Κυριακή και στις τρεις το απόγευμα θα παρουσιάσει ένα αφάνταστο καταπληκτικό θέαμα το Βίρσκυ Εθνικό μπαλλέτο της Ουκρανίας στο Irvine Auditorium, 3401 Spruce Street. Θα έχουμε την αξέχαστη ευκαιρία να δούμε 85 χορευτές στη σκηνή με φανταστικά κουστούμια και καταπληκτικούς χορούς. Η τιμή εισιτηρίων είναι 19, 25 και 35 δολλάρια. Για περισσότερες πληροφορίες τηλεφωνείστε στο 215 573-8537 begin_of_the_skype_highlighting ΔΩΡΕΑΝ 215 573-8537 end_of_the_skype_highlighting . Εδώ τελειώνει τομ πολιτιστικό ρεπορτάζ αγαπητοί μου αναγνώστες και αναγνώστριες. Σας εύχομαι ευτυχισμένο μήνα μέχρι που να τα ξαναπούμε πάλι.
ΛΙΛΗ ΜΠΙΤΑ.-  LINK: http://www.in.gr/Reviews/imagegallery.asp?lngReviewID=1667&lngChapterID=4912&lngItemID=8535 .-

~*** ~**  ΧΩΡΑ  Ν. ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ – ΑΝΑΚΤΩΡΑ  ΝΕΣΤΩΡΑ  :

Η Χώρα βρίσκεται στο νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στο Δήμο Νέστορος ο οποίος έχει την έδρα του στη Χώρα. Εδώ βρίσκονται τα Ανάκτορα του Νέστορος και το τρίτο αρχαιολογικό μουσείο της Ελλάδος με ευρήματα από τις ανασκαφές που έγιναν στα ανάκτορα και σε διάφορα άλλα μέρη της περιοχής. Στα αξιοθέατα της Χώρας ανήκει το Κεφαλόβρυσο, το οποίο βρίσκεται περίπου ένα χιλιόμετρο έξω από το χωριό στην είσοδο από την Καλαμάτα, η Αγία Σωτήρα με πολλά νερά και καταπράσινο περιβάλλον από ελιές και πλατάνια, τα ανάκτορα του Νέστορος περίπου δύο με τρία χιλιόμετρα έξω από το χωριό προς την Πύλο και το αρχαιολογικό Μουσείο του Νέστορος το οποίο βρίσκεται μέσα στη Χώρα. Απέχει από την παραλία του Ρωμανού 11 χλμ, της Γιάλοβας 15 χλμ και της Πύλου 17 χλμ.

~

~* H Χώρα είναι μια όμορφη μικρή πόλη στο νοτιοδυτικό άκρο της Πελοποννήσου. Διοικητικά ανήκει στον Νομό Μεσσηνίας και ο πλυθησμός της πλησιάζει τους 5500 κατοίκους σαν Δήμος Νέστορος. Είναι χτισμένη στην ενδοχώρα 8 χιλιόμετρα από τη θάλασσα. Βόρια του όρμου του Ναυαρίνου.
~* Με αυτοκίνητο μέσω Καλαμάτας. Από την Καλαμάτα απέχει γύρω στα 50 χλμ και η διάρκεια του ταξιδιού είναι γύρω στα 40 με 45 λεπτά. Προσοχή μόνο στο δρόμο γιατί σε κάποια σημεία είναι στένος με επικίνδυνες στροφές. Διαφορετικά αν βρίσκεσται στην Δυτική Ελλάδα μπορείτε να επισκεφτείτε την Χώρα και μέσω της Εθνικής οδού Πάτρας - Πύργου – Κυπαρισσίας.(200 χλμ) Αν δεν έχετε αυτοκίνητο υπάρχει και απευθείας λεοφωρείο του ΚΤΕΛ που συνδέει την Αθήνα με τη Χώρα. -
~* Στην περιοχή υπάρχει ένα από τα σημαντικότερα Μουσεία προκλασσικής περιόδου. Επίσης 3 χιλιόμετρα νότια είναι το παλάτι του Νέστορα. Ξεναγηθείτε μέσα απο τον ιστοχώρο του δήμου στο αξιόλογο αυτό παλάτι. Στη νεότερη Ιστορία έχουμε το Μάιο του1825 τη μάχη στο Μανιάκι, με τον Παπαφλέσσα. Στο κεφαλόβρυσο υπάρχουν ακόμα τα πλατάνια που έκαψε ο Ιμπραήμ εκείνες τις μέρες. Πάρα πολλές ιστορικές πληροφορίες και στα Αγγλικά θα βρείτε στον ιστοχώρο του Δήμου. http://www.dimos-nestoros.gr  Εκτός των άλλων θα βρείτε και ηλεκτρονική ξενάγιση στο μουσείο με πανοραμικές φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης.
~* Το καλοκαίρι υπάρχουν καταπληκτικές παραλίες. Από τις πιο καθαρές και όμορφες παραλίες της Ελλάδας Γιάλοβα, Ντιβάρι, Βοϊδοκοιλιά , Πετροχώρι, Ρουμανού, Μπούκα. -
~* Κύρια προϊόντα της περιοχής είναι το λάδι. Σε δυο ποικιλίες μαυρολιά που παράγεται μόνο στη περιοχή μας και οδεύει μόνο σε οικολογική παραγωγή και φυσικά η κορωνεϊκη με εξαίσιο άρωμα και ποιότητα. Η τοπική ομάδα δε www.nileasolineoil.gr  έχει βρεβευθεί επανειλημμένα σε διάφορες εκθέσεις.
~* TA ΠΑΛΙΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΧΩΡΙΩΝ ΤΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ

1.ΚΟΡΥΦΑΣΙΟ = ΟΣΜΑΝΑΓΑ
2.ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ = ΣΚΑΡΜΙΓΚΑ
3.ΣΠΕΡΧΟΓΕΙΑ = ΚΟΥΡΤΣΑΟΥΣΙ
4.ΠΑΛ. ΛΟΥΤΡΟ = ΛΙΚΟΝΤΟΥΖΙ
5.ΑΝΘΕΙΑ = ΒΕΪΖΑΓΑ
6.ΑΙΠΕΙΑ = ΦΑΡΜΙΣΙ
7.ΑΙΘΑΙΑ = ΝΤΕΛΙΜΕΜΙ
8.ΕΛΛΗΝΟΕΚΚΛΗΣΙΑ = ΣΑΜΑΡΙ
9.ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΟ = ΒΑΡΟΥΣΙΑ
10.ΧΑΡΑΥΓΗ (Μάνης) = ΤΡΙΚΟΤΣΟΒΑ
11.ΠΡΟΣΗΛΙΟ = ΛΙΑΣΙΝΟΒΑ
12.ΑΡΙΟΧΩΡΙ = ΓΑΪΔΟΥΡΟΧΩΡΙ & ΒΡΑΧΑΤΑΓΑ
13.ΑΚΡΟΓΙΑΛΙ = ΚΟΠΑΝΟΙ
14. ΑΛΑΓΟΝΙΑ = ΣΙΤΣΟΒΑ
15. ΑΜΠΕΛΟΦΥΤΟ = ΑΓΟΡΕΛΙΤΣΑ
16. ΑΝΘΟΥΣΑ = ΖΕΖΑ ή ΔΕΡΕ (παλαιότερα)
Το Ζέζα είναι Αλβανική λέξη και σημαίνει μαύρος από το χρώμα του χώματος της περιοχής.
17. ΑΡΤΕΜΙΣΙΑ = ΤΣΕΡΝΙΤΣΑ ή ΤΖΕΡΝΙΤΖΑ
18. ΓΛΥΚΟΡΡΙΖΙ = ΜΟΥΡΤΑΤΟΥ
19. ΔΑΦΝΗ = ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΧΩΡΙΟ
20. ΔΑΣΟΧΩΡΙ = ΛΥΚΟΥΡΕΣΙ
21. ΕΛΑΙΟΧΩΡΙ = ΓΙΑΝΝΙΤΣΑ
22. ΕΞΟΧΙΚΟ ΚΟΡΩΝΗΣ = ΓΑΛΛΕΪΚΑ
23. « ΦΙΛΙΑΤΡΩΝ =ΚΑΤΣΙΜΠΑΛΗ
24. ΚΑΤΩ ΚΑΡΒΕΛΙ = ΧΑΝΑΚΙΑ
25. ΚΑΖΑΡΜΑ = ΝΤΟΥΒΡΕΪΚΑ
26. ΚΑΡΒΕΛΙ = ΚΟΥΤΣΑΒΑ ΚΑΡΒΕΛΙ
27. ΚΑΡΥΟΒΟΥΝΙ ΜΑΝΗΣ = ΑΡΑΧΩΒΑ
28. ΚΕΦΑΛΟΒΡΥΣΟ = ΧΑΛΒΑΤΣΟ
29. ΚΥΒΕΛΕΙΑ ΜΗΛΕΑΣ = ΓΑΡΜΠΕΛΙΑ
30. ΚΟΚΛΑ = ΒΗΔΥΣΟΒΑ
31. ΛΑΜΠΑΙΝΑ = ΛΕΖΙ
32. ΛΑΔΑ = ΚΟΥΤΣΑΒΑ ΛΑΔΑ
33. ΜΑΘΙΑ = ΔΡΑΓΚΑ
34. ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΝΤΙΝΕΙΑ =ΑΝΩ ΜΑΝΤΙΝΕΙΑ ή ΑΝΩ ΧΩΡΑ
35. ΜΙΚΡΗ ΜΑΝΤΙΝΕΙΑ = ΠΑΛΙΟ ΧΩΡΙΟ ή ΜΥΛΟΙ
36. ΝΕΔΟΥΣΑ = ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΒΑ
37. ΠΕΥΚΟ ΟΙΧΑΛΙΑΣ = ΜΠΑΛΑ
38. ΠΗΓΕΣ ΤΑΫΓΕΤΟΥ = ΜΙΚΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΒΑ
39. ΠΛΑΤΗ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ = ΚΑΝΑΛΟΥΠΟΥ
40. ΑΓ.ΝΙΚΩΝΑΣ = ΠΟΛΙΑΝΑ
41. ΣΙΤΟΧΩΡΙ ΤΡΙΦΥΛ. = ΠΙΤΣΑ
42. ΤΡΙΚΟΡΦΟ = ΠΕΝΤΙΑΣ
43. ΦΑΡΑΚΛΑΔΑ = ΦΩΤΕΙΝΟΣ ΦΑΡΟΣ
44. ΦΛΕΣΙΑΔΑ(Νέστωρος) = ΠΑΙΔΕΜΕΝΟΥ
45. ΦΟΙΝΙΚΟΥΝΤΑ = ΤΑΒΕΡΝΑ
46. ΑΝΩ ΔΩΡΙΟ = ΣΟΥΛΙΜΑ
47. ΣΤΕΝΗΚΛΑΡΟΣ = ΑΛΕΙΤΟΥΡΓΙ
48. ΚΑΡΝΑΣΙ = ΤΣΟΡΩΤΑ
49. ΤΡΙΚΗ = ΤΟΣΚΕΣΙ
50. ΦΙΛΙΑ = ΔΟΓΑΤΖΗΔΕΣ
51. ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΟΣ = ΒΕΛΗ
52. ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ = ΑΡΚΑΔΙΆ
53. ΧΡΥΣΟΧΩΡΙ = ΒΛΑΚΑ (Μετονομασία το 1907)
54. ΜΑΛΘΗ = ΜΠΟΝΤΙΑ
55. ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑ = ΚΟΝΤΟΓΟΝΙ
56. ΦΑΛΑΝΘΗ = ΠΑΝΙΑΡΗ
57. ΠΗΔΑΣΟΣ = ΧΟΝΖΟΓΛΙ ή Αβαρινίτσα
58. ΥΑΜΕΙΑ (Πυλίας) = ΤΖΑΪΖΙ
59. ΑΣΙΝΗ ΚΟΡΩΝΗΣ = ΤΖΑΦΕΡΟΓΛΙ
60. ΑΝΔΑΝΙΑ = ΣΑΝΔΑΝΙ
61. ΑΡΙΣΤΟΔΗΜΕΙΟΝ = ΧΑΣΑΜΠΑΣΑ
62. ΓΛΥΦΑΔΑ ΠΥΛΙΑΣ = ΚΑΡΑΜΑΝΩΛΗ
63. ΜΑΓΟΥΛΑ ΜΕΛΙΓΑΛΑ Παραμένει η ίδια.
Η Μαγούλα, είναι σλαβική λέξη άλλα η ετυμολογία της ανάγεται στην λατινική γλώσσα (magules-μάγουλο, μικρός λοφίσκος).
64. ΝΕΡΟΜΥΛΟΣ = ΜΙΣΚΑ
65. ΚΑΛΟΧΩΡΙ = ΧΑΜΜΠΡΕΖΑ
66. ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΟΣ = ΒΕΛΗ ΠΕΡΑΝ
67. ΑΜΜΟΣ = ΜΠΑΛΙΑΓΑ
68. ΑΡΙΣ = ΑΣΛΑΝ ΑΓΑ
69. ΔΡΟΣΟΠΗΓΗ = ΒΙΔΙΣΟΒΑ (Από το 1930)
70. ΑΝΑΛΗΨΗ = ΤΖΩΡΗ
71. ΚΑΤΩ ΜΕΛΠΕΙΑ = (Γαλαζιον-Γαράτζα-Μπογάζι-Μέλπεια)
72. ΠΟΛΥΘΕΑ = ΜΑΛΙΚΙ
73. ΑΥΛΩΝΑ = ΚΑΡΑΜΟΥΣΤΑΦΑ
74. ΧΩΡΑ = ΛΙΓΟΥΔΙΣΤΑ
75. ΡΙΖΟΧΩΡΙ = ΜΠΡΕΧΤΙ
76. ΠΕΡΔΙΚΟΝΕΡΙ = ΠΟΔΟΓΟΡΑ
77. ΠΤΕΡΗ = ΣΚΛΑΒΑΙΪΚΑ
78. ΤΡΙΟΔΟΣ = ΑΛΗ ΤΣΕΛΕΠΗ
79. ΟΙΧΑΛΙΑ = ΑΛΗ ΤΣΕΛΕΠΗ & ΤΟΣΚΕΣΙ
80. ΠΕΤΡΙΤΣΙ = ΑΡΝΑΟΥΤΑΛΙ
81. ΑΜΦΙΘΕΑ = ΒΡΩΜΟΒΡΥΣΗ (Το 1957)
82. ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ = ΓΡΙΒΙΤΣΑ
83. ΑΚΡΙΤΟΧΩΡΙ = ΓΡΙΖΙ
84. ΔΡΑΚΟΝΕΡΙ = ΙΣΜΑΗΛ
85. ΚΟΡΟΜΗΛΙΑ = ΖΑΓΟΡΑΙΝΑ ή ΤΑΓΑΡΑΙΝΑ
86. ΠΟΛΥΛΟΦΟΣ = ΔΑΡΑΚΛΗ
87. ΠΛΑΤΑΝΟΒΡΥΣΗ = ΚΑΛΙΣΚΗΡΙ
88. ΚΑΡΠΟΦΟΡΑ = ΚΑΡΑΚΑΣΕΛΙ ή ΚΑΡΑΚΑΒΕΛΙ
89. ΚΕΝΤΡΙΚΟ = ΚΟΥΡΤΑΓΑ
90. ΠΙΛΑΛΙΣΤΡΑ = ΚΟΥΡΤΑΛΙ
91. ΣΤΕΝΩΣΙΑ = ΛΕΖΑΓΑ
92. ΔΙΟΔΙΑ = ΛΟΪ
93. ΡΕΜΑΤΙΑ = ΛΟΥΜΙ
94. ΚΑΛΛΙΘΕΑ = ΜΕΜΕΡΙΖΙ
95. ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ = ΜΙΝΑΓΙΑ
96. ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗ = ΜΟΥΣΤΑΦΑ ΠΑΣΑ
97. ΚΑΛΛΙΡΟΗ = ΜΠΟΥΓΑ
98. ΕΥΑ = ΝΑΖΗΡΙ
99. ΠΑΛΑΙΟΚΑΣΤΡΟ = ΞΕΡΟΚΑΣΙ
100.ΜΥΡΣΙΝΟΧΩΡΙ = ΠΙΣΠΙΣΙΑ
101. ΧΡΥΣΟΚΕΛΑΡΙΑ = ΣΑΡΑΤΖΑΣ
102. ΕΛΑΙΟΦΥΤΟ = ΣΙΓΡΑΠΑ
102. ΑΡΣΙΝΟΗ = ΣΙΡΙΖΑ
103. ΒΑΛΥΡΑ = ΤΖΕΦΕΡΕΜΙΝΙ
104. ΚΑΛΑΜΑΚΙ = ΤΟΥΡΚΟΒΡΥΣΗ
105. ΑΧΛΑΔΟΧΩΡΙ = ΧΑΪΚΑΛΙ
106. ΛΕΥΚΟΧΩΡΑ = ΧΑΣΤΕΜΙ

~** ΘΟΥΡΙΑ  ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ  Ν. ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ :

ΚΑΛΑΜΑΤΑ
Η Καλαμάτα έπεσε στα χέρια των Φράγκων (1209), των Ναβαρραίων (1381) και κατόπιν ελευθερώθηκε από τους Παλαιολόγους.
Ακολούθησε η τουρκική κατοχή (εκτός του χρονικού διαστήματος από το 1685 έως το 1715, οπότε βρισκόταν στην κατοχή των Ενετών)
Στις 23 Μαρτίου 1821, οι Μανιάτες, με αρχηγό τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη κατέλαβαν την πόλη και κήρυξαν την Ελληνική Επανάσταση που έμελλε να απελευθερώσει όλο το γένος από τον τουρκικό ζυγό των 400 χρόνων. --         ΚΑΛΑΜΑΤΑ
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι συναυλίες, οι τοπικές γιορτές και τα πανηγύρια, οι καρναβαλικές εκδηλώσεις, όπως και άλλες παραδοσιακές εκδηλώσεις (σε σχέση με την ντόπια παραγωγή αγροτικών προϊόντων) στις οποίες όλοι μαζί, ντόπιοι και τουρίστες γλεντούν και χαίρονται – σε ένα τραπέζι – τη μεσσηνιακή ατμόσφαιρα της γιορτής.
Διεθνές φεστιβάλ χορού Καλαμάτας
Το διεθνές φεστιβάλ χορού Καλαμάτας έχει καταφέρει να κερδίσει μεγάλη φήμη στα χρόνια της λειτουργίας του. Στήνοντας γέφυρες με την παγκόσμια χορογραφική δημιουργία, δίνει την ευκαιρία στο κοινό να γνωρίσει από κοντά σημαντικούς δημιουργούς που εμφανίζονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, αλλά και ταλαντούχους νέους δημιουργούς.
  ΘΟΥΡΙΑ
Μια περιοχή με μακραίωνη ιστορία. Οι ρίζες της εντοπίζονται γύρω στα 2500 - 2000 π.Χ. "Άνθεια Βαθύλειμος": το Ομηρικό όνομα της. Ο Παυσανίας αναφέρει: «... οι Φαρές απέχουν από τη θάλασσα εξ περίπου στάδια. Από κει, προχωρώντας κανείς 80 στάδια προς τα ενδότερα της Μεσσηνίας, έχει την πόλη των θουριατών, η οποία λένε πως στα Ομηρικά έπη έχει το όνομα Άνθεια». «Συνοικισμός της κορυφής»: Ετυμολογία του ονόματος Θουρία. Όνομα που άρχισε να επικρατεί στην περιοχή μετά την κατάκτηση της από τους Σπαρτιάτες (τελευταίο τέταρτο του 8ου αι. Π.Χ). Διασχίζοντας το χρόνο είτε ανεξάρτητη είτε κάτω από την κυριαρχία των Λακεδαιμονίων της Σπάρτης, η Θουρία αποτέλεσε την πιο σημαντική πόλη της περιοχής (μέχρι το 300 π.Χ) και μια από τις σημαντικότερες της αρχαίας Ελλάδας. Είναι πολλά και σημαντικά τα ευρήματα που μαρτυρούν την ιστορία της περιοχής: το τείχος, οι ναοί, η υδατοδεξαμενή, οι τάφοι, το θέατρο... Και οι ανασκαφές συνεχίζονται. Θουρία. Το απέραντο πράσινο, τα παραδοσιακά της κτήρια κι οι εκκλησίες της συνθέτουν ένα τοπίο μοναδικό.
Ανέγγιχτη η φυσική ομορφιά της αποτελεί πόλο έλξης τουριστών ιδιαίτερα κατά τους θερινούς μήνες. Τοπικές γιορτές και πανηγύρια τονίζουν ακόμη περισσότερο τον παραδοσιακό χαρακτήρα. Μεταξύ αυτών από τις πιο σπουδαίες και πρωτότυπες η γιορτή της αγκινάρας. Θουρία. Δε μπορείς να της "ξεφύγεις". Απέχει μόλις 8 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα του Νομού Μεσσηνίας, την Καλαμάτα. Έχει όλα τα πλεονεκτήματα μιας περιοχής δίπλα στο οικονομικό, εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο, ενώ ταυτόχρονα διατηρεί και εντείνει την οικονομική και πολιτιστική της ανάπτυξη στηριζόμενη σε μια σημαντική αγροτική παραγωγή (λάδι, ελιές, μήλα, καρύδια, αγκινάρες και εσπεριδοειδή) και σε μία ιστορία που διαγράφει δυναμικά το παρόν και το μέλλον της. Θουρία, μια περιοχή χωρίς τέλος, όπου ιστορία και παράδοση αντανακλώνται στην καθημερινή ζωή των κατοίκων της.
« ... Οι Φαρές απέχουν από τη θάλασσα γύρω στα έξι στάδια. Προχωρώντας απ΄ αυτές ογδόντα στάδια προς την ενδοχώρα της Μεσσηνίας συναντάει κανείς την πόλη των Θουριατών ...»ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ)
ΜΕΣΣΗΝΗ
Τα ερείπια της αρχαίας Μεσσήνης απλώνονται σε απόσταση 20 χλμ. (30 χλμ. ΒΔ της Καλαμάτας) μέσα σε ένα πανέμορφο φυσικό περιβάλλον που συνδυάζει την ορεινή μεγαλοπρέπεια των Δελφών και την παραποτάμια γαλήνη της Ολυμπίας.
Η αρχαία Μεσσήνη είναι γνωστή από τις περιγραφές του αρχαίου περιηγητή Παυσανία.
Ύστερα από τις ανασκαφές του 1987 ήρθαν στο φως άγνωστες μέχρι τότε γωνιές μιας πόλης από τις σημαντικότερες σε μέγεθος και δύναμη στην αρχαιότητα. Τα ιερά, οι δημόσιοι χώροι και τα γλυπτά που έρχονται στο φως είναι διατηρημένα μέσα στους αιώνες σε καλή κατάσταση.
Η αρχαία πόλη δεν καλύφθηκε από νεότερους οικισμούς κι έτσι έρχονται στο φως, σχεδόν ακέραια, τα ιερά της Δήμητρας, των Διοσκούρων, της Αρτέμιδος Ορθίας, του Αχελώου κ.α., ναοί και τεμένη προς τιμήν ηρώων- όπως ο Ηρακλής και ο Ερμής- το Στάδιο, το Γυμνάσιο, το Ασκληπιείο, το Ιεροθυσίο, το Θέατρο, το Βουλευτήριο, η βρύση της Αρσινόης όπου καταλήγουν τα νερά της αρχαίας πηγής Κλεψύδρας. Το πιο σπουδαίο ίσως είναι πως η αρχαία αυτή πόλη – πρωτεύουσα των αρχαίων Μεσσηνίων – που έχτισε ο Θηβαίος στρατηγός Επαμεινώνδας (370 π..Χ.) – οχειρώθηκε με την τελευταία λέξη της τότε οχειρωματικής τεχνικής για να αντέξει στις επιδρομές των Σπαρτιατών. Το τείχος είχε μήκος 9.024 μέτρα. Είχε επάλξεις, ισχυρούς πύργους και πολεμίστρες.
Οι τεράστιοι ογκόλιθοι του τείχους από ντόπια πέτρα είχαν ύψος 4,5 μ. και φάρδος 2-2,5 μ. ο καθένας. Μπορεί να διακρίνει κανείς μέχρι και ίχνη από τους τροχούς αρμάτων στα πλακόστρωτα της πόλης. Το 146 π.Χ. η πόλη έπεσε στα χέρια των Ρωμαίων και καταστράφηκε το 395 μ.Χ. από την εισβολή των Γότθων.
Στον χώρο της Αρχαίας Μεσσήνης, ριζωμένο στην πλαγιά του ιερού βουνού, βρίσκεται το χωριό Μαυρομμάτι. Πήρε το όνομά του από το στόμα της αρχαίας πηγής – βρύσης (Κλεψύδρας) και κουβαλά τους αρχαίους θρύλους, μύθους και τις παραδόσεις όλου του γύρω τόπου. Ένα μουσείο δίπλα στο χωριό φιλοξενεί τα ανεκτίμητης αξίας εκθέματα – ευρήματα των ανασκαφών.
Όχι μακριά από τον αρχαιολογικό χώρο της Μεσσήνης στην κορφή του όρους Ιθώμη (υψόμετρο 802), εκεί όπου ο Ιθωμάτας Δίας δεχόταν τις θυσίες και τις ικεσίες των θνητών, θεμελιώθηκε το 726 μ. Χ. (επί Λέοντος Ισαύρου ή αυτοκράτορα Ανδρόνικου) η περίφημη ιερή Μονή του Βουλκάνου (ή της Κορυφής ή Καθολικό ή Επάνω Καστρίτισσα). Η παλαιά μονή έχει χαρακτηρισθεί διατηρητέο μνημείο και η νέα μονή κρύβει εκπλήξεις στον επισκέπτη. Η νέα μονή χτίστηκε το 1625 και ανακαινίστηκε το 1967, γιορτάζει στις 15 Αυγούστου κι έχει κι αυτή την ιστορία της. Το 1821 πρόσφερε βοήθεια κι αποτέλεσε ορμητήριο των επαναστατών και το 1825 πυρπολήθηκε απ’ τους Άραβες.
Το «χρώμα» είναι βυζαντινό στον Μελιγαλά – σημαντικό εμπορικό κέντρο στους χρόνους των Φράγκων και των Βενετών, με ιστορία από τον 11ο αιώνα. Κοντά στο Μελιγαλά και στο Νεοχώριο, ο επισκέπτης συναντά το γεφύρι της Μαυροζούμενας, το οποίο συνδέεται με θρύλους και παραδόσεις.  ΜΕΣΣΗΝΗ
Ένα σπουδαίο πανηγύρι γίνεται τον Σεπτέμβριο με την κάθοδο της Θαυματουργής εικόνας της Παναγίας στη Μεσσήνη από τη μονή Βουλκάνου. Επίσης από τον Δήμο οργανώνονται μοναδικές καρναβαλικές εκδηλώσεις της Αποκριάς με γλέντι που κρατά μερόνυχτα. Επίσης, γιορτάζει έντονα το Πάσχα, αναβιώνοντας και το έθιμο του σαϊτοπόλεμου που χρονολογείται από την εποχή της Τουρκοκρατίας. Πλήθος πολιτιστικών εκδηλώσεων μπορεί να παρακολουθήσει ο επισκέπτης, σε όλη τη διάρκεια του χρόνου. -
ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΗ ΜΑΝΗ
Οι Μανιάτες, που απ’ το 1780 είχαν κερδίσει την αυτονομία τους, λευτέρωσαν και την Καλαμάτα το 1821 από τους Τούρκους και σύστησαν τη Μεσσηνιακή Γερουσία με πρόεδρο τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Οι Μανιάτες κατείχαν πάντα υψηλά αξιώματα καθ’ όλη τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης και θέσεις – κλειδιά της στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας, κάτι που συνεχίστηκε και στα λεύτερα χρόνια.
Η περιοχή συγκεντρώνει μνημεία απ’ τους προϊστορικούς χρόνους μέχρι τη νεότερη ιστορία.
Η χαρακτηριστική τοπική αρχιτεκτονική αποτελεί σημείο ενδιαφέροντος. Υπάρχουν κάστρα και φρούρια όπως το Κάστρο της Ζαρνάτας στο Σταυροπήγιο, μοναστήρια όπως η Μονή Ανδρουμπεβίτσας στο Σταυροπήγιο, βυζαντινές εκκλησίες, λείψανα αρχαίων ιερών και τειχών, πύργοι επιφανών της Μάνης και ιστορικό-λαογραφικό μουσείο στις Θαλάμες.
Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στην Καρδαμύλη, η οποία έχει ιστορία 3.240 χρόνων! Πρόκειται για την αρχαϊκή, την Καρδαμύλη των Ελευθερολακώνων, των Ρωμαίων, των Βυζαντινών, των Μανιατών, των Καπεταναίων, των Μπουρτζίνων, που διατήρησε το προομηρικό της όνομα επί χιλιετίες.
Αναφέρεται στα γραπτά του Ομήρου, του Ηροδότου, του Στράβωνα και του Παυσανία, συνδέθηκε με τον Τρωικό Πόλεμο αλλά και με τη επανάσταση του 1821, αφού υπήρξε το κυριότερο κέντρο του αγώνα και εκεί σχεδιάστηκε η επανάσταση από τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, μέλη της Φιλικής Εταιρίας και πολλούς οπλαρχηγούς.  -                                                     ** http://www.golden-greece.gr/places/peloponnisos/messinia/kalamata/kalamata_kalamata.htmlΠερισσότερα...
ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ
Η αναφορά του Ομήρου στην Κυπαρισσία μεταξύ των πόλεων της Πελοποννήσου που συνεισφέρουν πλοία στον πόλεμο κατά της Τροίας και αξιόλογες αρχαιολογικές ανακαλύψεις στην ίδια την πόλη, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή, πιστοποιούν την οικιστική ανάπτυξη αλλά και τη σημαντική εξέλιξή της, από την μυκηναϊκή μέχρι και τη ρωμαϊκή εποχή.
Η σιωπή των πηγών και η απουσία μνημείων κατά τη βυζαντινή περίοδο υποδηλώνει μια σχετική παρακμή, ενώ αυτή την περίοδο παρατηρείται η μετονομασία της πόλης σε Αρκαδιά, που παραμένει αίνιγμα για τους ιστορικούς. Ακολουθώντας την μοίρα της υπόλοιπης Πελοποννήσου, υποτάσσεται στους Φράγκους της Δ’ Φραγκοκρατίας, μέχρι την τελική της υποταγή στους Τούρκους το 459.
Η Κυπαρισσία συμμετείχε στην επανάσταση του 82 αναδεικνύοντας σημαντικούς αγωνιστές και υπέστη, με την λεγόμενη «μάχη της Καργιούτας», μεγάλη καταστροφή όταν ο στρατός του Ιμπραήμ πυρπόλησε την πόλη τον Μάιο του 1825.
ΠΥΛΟΣ
Επιχειρώντας μια σύντομη αναδρομή στο παρελθόν της Πύλου, σημειώνουμε πως ο Στράβων και ο Παυσανίας αναφέρονταν με λεπτομέρειες στην αρχαία Πύλο. Ο Νέστωρ, σύμφωνα με τη μυθολογία, ήταν γιος του Νηλέα και της Νιόβης και ο γεροντότερος ήρωας του τρωικού πολέμου. Το ανάκτορό του ανακαλύφθηκε το 1939. κτίστηκε τον 13ο αιώνα π.Χ. όπως και τα μυκηναϊκά ανάκτορα των Μυκηνών και της Τίρυνθας. Τοιχογραφίες με γρύπες και λυράρηδες, δάπεδα με γραπτές διακοσμήσεις και χίλιες πινακίδες με τη γραμμική γραφή Β’ (παλαιά ελληνική διάλεκτος), ερείπια ενός πανάρχαιου κόσμου ανάμεσα στο γαλήνιο τοπίο, στους καταπράσινους λόφους και με θέα στον κάμπο και στη θάλασσα.
Στα ανάκτορα, εκτός του κεντρικού και των παράπλευρων κτιρίων, υπήρχαν διαμερίσματα για τον βασιλιά και τη βασίλισσα, αυλή, αίθουσα θρόνου, αποθήκες κρασιού, εργαστήρια κ.α. Το παλάτι καταστράφηκε από φωτιά το 1200 π.Χ. με την εισβολή των Δωριέων.
Η σημερινή Πύλος που είναι χτισμένη στη νότια άκρη του όρμου έχει τη δική της ιστορία που δεν έχει καμία σχέση με την Πύλο του Νέστορος. Όταν η Πύλος του Νέστορος καταστράφηκε, οι κάτοικοί της εγκαταστάθηκαν στο ακρωτήρι Κορυφάσιο (στη βόρεια πλευρά του όρμου). Εκεί ιδρύθηκε η ιστορική Πύλος όπου, πολύ αργότερα, τον 3ο αιώνα, οι Φράγκοι έκτισαν το κάστρο Παλιόκαστρο ή Παλιοναβαρίνο.
Στις αρχές του 16ου αιώνα οι Τούρκοι έκτισαν νέα πόλη και κάστρο – το Νιόκαστρο - στη νότια πλευρά του όρμου. Τη νέα πόλη κατέλαβαν οι Ενετοί και μετά πάλι οι Τούρκοι. Το 1821 κέρδισαν πάλι οι Έλληνες. Στις 20 Οκτωβρίου του 1827 οι στόλοι των Άγγλων, Γάλλων και Ρώσων κατατρόπωσαν τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο του Ιμπραήμ Πασά και η περίφημη ναυμαχία του Ναβαρίνου σήμανε τον νικηφόρο τερματισμό του απελευθερωτικού αγώνα.
ΤΡΙΦΥΛΙΑ
Οι Γαργαλιανοί έζησαν στην κατοχή των Βενετών και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην έλληνική Επανάσταση του 1821. Πολλοί ειδικοί επιστήμονες υποστηρίζουν πως η περιοχή κατοικήθηκε από τους υστερορωμαϊκούς χρόνους (150 – 350 μ.Χ.). Σε γειτονικά σημεία υπάρχουν ευρήματα από την πρωτοελλαδική (3000 – 2000 π.Χ.), μεσοελλαδική (2000 – 1600 π.Χ.) στις θέσεις Τσούκνα και Κάναλο, και την υστεροελλαδική περίοδο, στη θέση Λαγού.
Η ιστορία της Κυπαρισσίας χάνεται στους προϊστορικούς χρόνους και οι πρώτοι της κάτοικοι, κατά την παράδοση, ήταν οι γίγαντες που έκτισαν το κάστρο της. Στα ομηρικά χρόνια ανήκε στο βασίλειο του Νέστορος μαζί με άλλες οκτώ πόλεις.
Περιδιαβάζοντας το κάστρο των γιγάντων ξεστρατίζει κανείς σε εποχές αλλοτινές, χάνεται στα πέρατα της ιστορίας. Πότε κι από ποιους χτίστηκε το αιωνλοβιο φρούριο δεν είναι απόλυτα εξακριβωμένο. Από τη μελέτη των τειχών του προέκυψε όπως έχουν κτισθεί με τρόπο οχύρωσης ισοδομικό με τα λοιπά τείχη της μυκηναϊκής εποχής (1500 π.Χ.). Επεμβάσεις στο αρχικό κτίσμα έγιναν και επί εποχής Ιουστινιανού (Βυζάντιο 6ος αιώνας μ.Χ.).
Επίσης, της εποχής της Φραγκοκρατίας (1204 – 1430) και της Τουρκοκρατίας (1460 – 1821). -   ΜΕΣΣΗΝΗ
Ένα σπουδαίο πανηγύρι γίνεται τον Σεπτέμβριο με την κάθοδο της Θαυματουργής εικόνας της Παναγίας στη Μεσσήνη από τη μονή Βουλκάνου. Επίσης από τον Δήμο οργανώνονται μοναδικές καρναβαλικές εκδηλώσεις της Αποκριάς με γλέντι που κρατά μερόνυχτα. Επίσης, γιορτάζει έντονα το Πάσχα, αναβιώνοντας και το έθιμο του σαϊτοπόλεμου που χρονολογείται από την εποχή της Τουρκοκρατίας. Πλήθος πολιτιστικών εκδηλώσεων μπορεί να παρακολουθήσει ο επισκέπτης, σε όλη τη διάρκεια του χρόνου.
ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ
Οι φουγγαρίες του Αη Γιαννιού του Ριγανά και το έθιμο του Κλείδωνα στην πλατεία της παλιάς πόλης στις 23 Ιουνίου το βράδυ. Προσφέρεται παραδοσιακή ριγανάδα.
ΠΥΛΟΣ
Το Πεταλίδι είναι η ομηρική Αίπεια. Η πόλη τα επόμενα χρόνια μετονομασμένη σε Κορώνη (365 π.Χ.) είχε πολλούς καλοχτισμένους ναούς, αφιερωμένους στην Παιδοτρόφο Άρτεμη, στον Ασκληπιό και στον Διόνυσο.
Το ορειχάλκινο άγαλμα του Δία – Σωτήρα κοσμούσε την αγορά της. Η ανοικοδόμηση του Πεταλιδίου έγινε τα νεότερα χρόνια (1830) επί βασιλείας Όθωνα.
Η μεσαιωνική γραφική Κορώνη, με τα πολλά αρχοντικά, με τα στενά σοκάκια, τα νησιώτικα καντούνια και τις πολλές εκκλησίες είναι χτισμένη πάνω σε ένα ακρωτήρι.
Η Φοινικούντα πήρε το όνομά της από τον λαό των Φοινίκων που έχτισαν στην περιοχή τον οικισμό Φοινικούς – κοντά στον χείμαρρο Μιναγιώτικο. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, ονομάστηκε έτσι από τους πολλούς φοίνικες που βλάστησαν στα εδάφη της. Κάποτε, όμως, λεγόταν Τράπεζα κι ήταν σχεδόν άγνωστο χωριό.
Μέσα από ομηρικές αφηγήσεις (αρχαία Πήδασος) και από εξιστορήσεις του Θουκυδίδη περνούν και οι δρόμοι που οδηγούν στη Μεθώνη. Μέσα από γιγάντεια τείχη, δυνατούς πύργους και μνημειακές πύλες, ερειπωμένα βενετσιάνικα σπίτια, πλακόστρωτους δρόμους, βυζαντινές εκκλησίες, υπόγειες δεξαμενές και κατακόμβες. Η παραλιακή κωμόπολη με τη νησιώτικη όψη ήταν ένα από τα πιο φημισμένα λιμάνια της αρχαιότητας. Το κάστρο που έχτισαν οι Ενετοί θεωρείται το μεγαλύτερο και το καλύτερα διατηρημένο ενετικό κάστρο.
Στον λόφο Εγκλιανός, βρίσκονται τα ερειπωμένα αρχαία ανάκτορα του βασιλιά της Πύλου Νέστορος και ο θολωτός τάφος του βασιλιά, όπως πιθανολογείται.

~***  ΑΛΑΓΟΝΙΑ  Ν.  ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ : Η Αλαγονία με το όνομα Σίτσοβα απετέλεσε, εναλλασόμενη με την Αρτεμισία, κεφαλοχώρι των εξι χωριών του ομόνυμου δήμου που κατά την Τουρκοκρατία ήταν γνωστά ως Πισινά χωριά.-   Όπως προκύπτει από την απογραφή του 2001 έχει έκταση 22.093 στρέμματα.-  Το 1829 είχε 906 κατοίκους (188 οικογένειες). Το 1928 είχε πληθυσμό 941 κατοίκους, το 1940 είχε 1029, το 1951 είχε 940, το 1981 είχε 335, το 1991 είχε 410 κατοίκους εκ των οποίων 330 στην Αλαγονία και 80 στον οικισμό Μαχαλάς. Με τον Νόμο Καποδίστρια, η Αλαγονία γίνεται δημοτικό διαμέρισμα και οι κάτοικοι μειώνονται ακόμα περισσότερο σε 289 στην Αλαγονία, ενώ στον Μαχαλά παραμένουν 71 (πραγματικοί πληθυσμοί, απογραφή ).-  Η Αλαγονία είναι χωριό του Δήμου Καλαμάτας, πρώην Κοινότητα της επαρχίας Καλαμάτας και παλιότερα χωριό του τέως Δήμου Αλαγονίας με το όνομα Σίτσοβα. Μετονομάστηκε σε Αλαγονία με το Διάταγμα 4.11.1927 (ΦΕΚ Α306/1927).- Κατά παλαιότερη διοικητική διαίρεση, ο τέως Δήμος Αλαγονίας υπαγόταν στη Λακωνία. Από το 1837 απετέλεσε δήμο, της επαρχίας των Καλαμών, με έδρα άλλοτε τη Σίτσοβα (σήμερα Αλαγονία) και άλλοτε την Τσερνίτσα (σήμερα Αρτεμισία).-  Είναι γενέτειρα του Οικουμενικού Πατριάρχη Πελεκάση..-   Ο Δήμος Αλαγονίας και στη συνέχεια η κοινότητα Αλαγονίας, πήραν το όνομα αυτό από την αρχαία πόλη Αλαγονία (αρχαία πόλη) παρόλο που η σημερινή θέση της δεν ταυτίζεται με εκείνη της αρχαίας πόλης.-   Η Αλαγονία βρίσκεται στην περιοχή η οποία κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν Δενθαλιάτιδα χώρα, περιοχή διεκδικούμενη από Μεσσήνιους και Σπαρτιάτες υπαγόμενη άλλωτε στη Μεσσηνία και άλλωτε στη Λακωνία.-   Βρίσκεται στο Δυτικό Ταΰγετο, σε υψόμετρο 750 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας, κοντά στα χωριά Νέδουσα, Πηγές, Αρτεμισία, Λαδά και Καρβέλι. Στη περιοχή αυτή αφθονούσαν οι πατάτες, το λάδι, τα κάστανα, τα καρύδια, τα κεράσια, διάφορα οπωρικά και ξυλεία.-   Στο 23ο χιλιόμετρο της εθνικής οδού Καλαμάτας - Σπάρτης και στο ύψος του χωριού Αρτεμισία στρίβουμε αριστερά. Ο δρόμος είναι ασφαλτοστρωμένος. Στα 2 χλμ. συναντάμε το χωριό Πηγές (Μικρή Αναστάσοβα) και μετά 3 χλμ. φθάνουμε στην Αλαγονία. Αμέσως μετά και σε υψηλότερο επίπεδο βρίσκεται ο συνοικισμός της με το όνομα Μαχαλάς. Τα τελευταία χρόνια για την πρόσβαση στην Αλαγονία με ΙΧ, χρησιμοποιείται και άλλη μία παράκαμψη από το 20ο χιλιόμετρο συντομεύοντας αρκετά την διαδρομή.-   Είναι χτισμένη στην αμφιθεατρική καταπράσινη πλαγιά της κεντρικής κοιλάδας της περιοχής που περικλείει και τα χωριά Πηγές και Αρτεμισία. Βορειότερα βρίσκεται η κοιλάδα της Νέδουσας ενώ νοτιότερα βρίσκεται η κοιλάδα του Λαδά και του Καρβελίου.-   Αξιοθέατα της Αλαγονίας είναι η περιοχή μέχρι το Σιδεροβάγενο ή Πυργιώτισσα, όπου εντοπίζονται υπολείματα από αρχαιολογικά κτίσματα, ο ναός του Αγίου Σώζοντος (9ος αιών), ο ναός του Αγίου Νικολάου (15ος αιών), η οικία του Πατριάρχη Πελεκάση και ο ναός Υπαπαντής στον Μαχαλά, με ξυλόγλυπτο τέμπλο. Σε απόσταση χιλίων περίπου μέτρων από την πλατεία του χωριού (διαδρομή που γίνεται μόνον με τα πόδια) υπάρχει τοπίο με μεγάλους βράχους, ψηλά πλατάνια, άφθονα νερά και καταρράκτη. Πρόκειται για την παραδοσιακή βρύση Νίκα και τη θέση Λουκά.-    Τα παλαιότερα χρόνια, η Αλαγονία φημιζόταν για την καλή ποιότητα πατάτας την οποία παρήγαγε σε μεγάλες ποσότητες στα πατατοχώραφα του Ταϋγέτου. Το πρώτο Σάββατο μετά το Δεκαπενταύγουστο κάθε χρόνο, γίνεται η γιορτή της πατάτας. Σερβίρονται δωρεάν πατάτες παρασκευασμένες με όλους τους τρόπους. Η γιορτή πλαισιώνεται με καλλιτεχνικές εκδηλώσεις.- 
ΟΡΕΙΝΗ   ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ  ΣΤΗΝ ΑΛΑΓΟΝΙΑ  :

Στην ορεινή Μεσσηνία, μόλις 30χλμ από την Καλαμάτα, στην καρδιά του Δυτικού Ταϋγέτου, βρίσκεται η όμορφη Αλαγονία.
Σε αυτό το χωριό όπου η παράδοση παραμένει τρόπος ζωής για τους λιγοστούς κατοίκους της συναντάς τον ξενώνα ¨Αλαγονία Ορεινή Φιλοξενία¨ χτισμένο αμφιθεατρικά σε υψόμετρο 850 μ. αποτελούμενο από 6 ανεξάρτητα ξύλινα σπιτάκια και ένα εστιατόριο.
Τα σπιτάκια που έχουν πάρει τα ονόματά τους από λουλούδια που ευδοκιμούν στον Ταΰγετο, χαρίζουν από τα μπαλκόνια τους μοναδική θέα και υπέρτατη γαλήνη όλες τις εποχές του χρόνου.
Έχουν δυνατότητα φιλοξενίας από 2 έως 4 άτομα το καθένα, διαθέτουν αυτόνομη θέρμανση, τηλέφωνο, λουτρό, πλήρως εξοπλισμένη κουζίνα, ψυγείο και τηλεόραση προαιρετικά.
Είναι κατασκευασμένα εξολοκλήρου από ξύλο, το φυσικό αυτό υλικό που εξωτερικά σε συνδυασμό με την πέτρα δένει αρμονικά με το φυσικό περιβάλλον, ενώ εσωτερικά αποπνέει ζεστασιά και γαλήνη που δύσκολα αποχωρίζεσαι.
Σε ανεξάρτητο κτήριο λειτουργεί καφέ-εστιατόριο όπου μπορεί ο καθένας να απολαύσει το πλούσιο παραδοσιακό πρωινό, τη θαυμάσια σπιτική κουζίνα και όμορφες βραδιές μέσα σε ένα φιλικότατο περιβάλλον.
Ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει πεζοπορία, ορειβασία και ποδηλασία με ποδήλατα του ξενώνα, μέσα σε δασικούς δρόμους και όμορφα μονοπάτια, γεφύρια και παραδοσιακά χωριά, εκκλησάκια και μονές κάνοντας στάσεις σε πηγές με κρυστάλλινο νερό.
Με τη δροσιά του καλοκαιριού ή το χιόνι του χειμώνα οι λάτρεις της ηρεμίας, της φύσης, του καλού φαγητού και της σπιτικής φροντίδας που επιλέγουν την λιγότερο κοσμική πλευρά του βουνού θα απολαύσουν μοναδικές στιγμές στην γραφική Αλαγονία.-  Στο  τουριστικό  του Ταϋγέτου  της  Αλαγονίας χειμώνα  καλοκαίρι !! Χαρά  Θεού  ξεκούρασης και  ενναλλαγής στο  δρόμο της ανθρώπινης ζωής  μας . ! Στην Αγία  Τριάδα της  Αλαγονίας : σχετικό βίντεο ,  http://youtu.be/Bk12z1xeXIg  , .-
***ΚΑΡΔΑΜΥΛΗ Ν.ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ  :
περιοχή  Καρδαμύλης Μεσσηνιακής Μάνης

Νησακι  Μερόπη  Καρδαμύλης
* 
*  Η Καρδαμύλη είναι ένα θεαματικά όμορφο παραθαλάσσιο χωριό που βρίσκεται στη Μάνη, μια εκπληκτική περιοχή στη νότια Πελοπόννησο, στην ακτή της Ελλάδας που ορίζεται στους τουριστικούς οδηγούς σαν το Νέο Côte d'Azur. Το σκηνικό εντυπωσιακά θεατρικό, γεμάτο αντιθέσεις από κρυστάλλινα γαλάζια νερά, μεγαλόπρεπα κυπαρρίσια, άγριους ελαιώνες, καταπράσινες πλαγιές, και απόμακρα χιονοσκέπαστα βουνά, κάνει την Καρδαμύλη ένα από τα ομορφότερα χωριά που αγναντεύουν τις ήρεμες θάλασσες και τα θαυμάσια ηλιοβασιλέματα του Μεσσηνιακού κόλπου. Με 3 ώρες και 30 λεπτά απόσταση οδήγησης είτε από την Αθήνα είτε από το λιμάνι της Πάτρας, και ακριβώς 35 χλμ από τη κοντινή πόλη της Καλαμάτας, η Καρδαμύλη παραμένει ένα από τα πιο καλοφυλαγμένα μυστικά της νότιας Μεσογείου: ένα αποκλειστικό, μικρό, άθικτο καταφύγιο που καμαρώνει για τις εντυπωσιακές βίλες του, τις γοητευτικές πέτρινες μεζονέτες, τους κατάφυτους κήπους, το γραφικό λιμανάκι και τις φανταστικές παραλίες.-  Το χωριό καλύπτει πολλές διαφορετικές προτιμήσεις. Είναι το αγαπημένο καλοκαιρινό στέκι διακοπών για οικογένειες και παρέες, αλλά επίσης και για ιδιοκτήτες γιοτ και trend-setters που βρίσκονται στην αναζήτηση νέων, άγνωστων ευρωπαϊκών προορισμών διακοπών. Επίσης αποτελεί ένα πολιτιστικό και κοινωνικό «χωνευτήρι» για αλλοδαπούς από όλες τις γωνιές της υδρογείου που απολαμβάνουν τα σπίτια διακοπών της περιοχής του Δήμου Λεύκτρου. Αυτή η εκτεταμένη διεθνής κοινότητα περιλαμβάνει επίσης διάσημους ηθοποιούς, καλλιτέχνες, μουσικούς, φιλόσοφους, επιστήμονες και συγγραφείς. Οι επισκέπτες έρχονται εδώ για ένα ρομαντικό διάλειμμα του Σαββατοκύριακου, για φιλικές συγκεντρώσεις και για αξέχαστες οικογενειακές ή ομαδικές διακοπές. Εμπνευσμένη, μοναδική και φιλόξενη, η Καρδαμύλη αποτελεί ταυτόχρονα ένα ιδανικό σημείο διακοπών και ένα εκλεκτό καταφύγιο για περιόδους μακρόχρονης χαλάρωσης.
***Σπάνια ένας τόπος συνδυάζει τόσες εικόνες μεσογειακής ομορφιάς και έντονων αντιθέσεων όπως η Καρδαμύλη. Η γαλήνια διάφανη θάλασσα του Μεσσηνιακού κόλπου ενώνεται με το απότομο μεγαλείο του Ταΰγετου, οι πλούσιοι ελαιώνες μπλέκονται με κυπαρίσσια και βουκαμβίλιες, ο ένας κολπίσκος διαδέχεται τον άλλον σε κάθε στροφή του δρόμου και οι μανιάτικοι πύργοι δηλώνουν μέσα από την ιστορία της πέτρας τους την φύση και την ψυχή των ανθρώπων που κατοικούν εδώ. Προσανατολισμένη δυτικά και απλωμένη σε μια ομαλή αγκαλιά γης και θάλασσας, προστατεύεται από τον Ταΰγετο που υψώνεται σχεδόν σε ορθή γωνία πίσω της και την καθιστά απλώς μοναδική. Όντας τμήμα της Μάνης, έχει όλα τα χαρακτηριστικά αυτής της σπάνιας γης: το εξαιρετικό φως, τις μυρωδιές του θυμαριού και της αλμύρας, την πέτρα, την ελιά και το απέραντο γαλάζιο. Η μαγική παλιά πόλη με το κάστρο, τα πέτρινα ερείπια και την ιδιαίτερη εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, σκαρφαλωμένη στην πλαγιά, ενώνεται πια με την νέα πόλη που κι αυτή διατηρεί την πέτρα στην κατασκευή της αλλά την πλουτίζει με ανθισμένες αυλές και κάτι από την ατμόσφαιρα των νησιών στο γραφικό λιμανάκι και στα δρομάκια της. Μέσα στους ελαιώνες της και στα κυπαρίσσια, διάσπαρτες ωραίες κατοικίες και αρχοντικά δηλώνουν πόσο δημοφιλής τόπος διακοπών είναι η Καρδαμύλη και πόσο μοναδικό είναι αυτό που μπορεί να προσφέρει στους επισκέπτες της. Γι'αυτό πολλοί άνθρωποι του πνεύματος και της τέχνης, Έλληνες και ξένοι, έχουν επιλέξει την Καρδαμύλη για να ζουν και να αντλούν έμπνευση από την φωτεινή γοητεία της. Πανάρχαια η ιστορία της, ο μύθος λέει ότι πάνω στον σημερινό Ταΰγετο ο Δίας αγάπησε την νύμφη Ταϋγέτη και γεννήθηκε έτσι ο γιος τους, ο μυθικός Λακεδαίμων, προφανώς προσπαθώντας οι αρχαίοι με αυτόν τον μύθο να εξηγήσουν αυτήν την απίστευτη αλχημική ένωση που παρήγαγε αυτό το τοπίο και την ιδιαίτερη μανιάτικη ψυχή. Εδώ στην γη της τάφηκαν οι Διόσκουροι και σώζεται ο λαξεμένος σε βράχο τάφος τους ως τις μέρες μας, εδώ η ζωή και η ιστορία συνεχίζεται αδιάλειπτα μέσα από την κλασσική, την Ρωμαϊκή και την Βυζαντινή εποχή. Η περίοδος της Φραγκοκρατίας και της Τουρκοκρατίας κάνει παντού ξακουστή όλη την ανδρεία και τη δύναμη της Μάνης, ενώ δίνει την αφορμή να δημιουργηθούν αυτά τα αρχιτεκτονικά αριστουργήματα που γνωρίζουμε, τα πέτρινα καστρόσπιτα της. Η Καρδαμύλη είναι στο κέντρο μιας υπέροχης ακτογραμμής με εξαιρετικές παραλίες, λιμανάκια και κολπίσκους, όπου το πράσινο σχεδόν κατεβαίνει ως την θάλασσα σε πολλά σημεία, όπου απότομοι βράχοι και μικρονήσια στολίζουν τα γαλαζοπράσινα νερά, όπου η αμμουδιά εναλλάσσεται με τα βότσαλα και τις φυσικές πέτρινες εξέδρες. Ωραιότερες παραλίες είναι τα Ριτσά, ο Φονέας, τα Δελφίνια, η Καλογριά, η Στούπα, ο Αγιος Νικόλαος, ο Αγιος Δημήτριος, το Καταφύγι, προς την Καλαμάτα υπάρχει η Σάντοβα και η Μαντίνεια, προς την Λακωνική Μάνη μέχρι την Αρεόπολη το Νέο Οίτυλο κλπ. Πανέμορφος τόπος, υπέροχα νερά, ωραίοι άνθρωποι,εξαιρετική τουριστική υποδομή, ατμόσφαιρα απαλής και γαλήνιας ζωής, αίσθηση τελειότητας.Τι άλλο να επιθυμήσει κανείς.     http://www.web-greece.gr/messinia/kardamyli/kardamili-photos-gr.htm=  Φωτογραφίες  από την γοητευτική Καρδαμύλη  της Μεσσηνίας .-

***       Η Καρδαμύλη αποτελεί ένα παραθαλάσσιο χωριό της Μεσσηνιακής Μάνης και βρίσκεται 35 χιλιόμετρα νότια της Καλαμάτας.
Αποτελείται από 574 μόνιμους κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2001 ενώ έχει αντέξει στο πέρασμα του χρόνου για πάνω από 3000 έτη.
Χαρακτηρίζεται ως περιοχή μεγάλης ιστορικής αξίας και έχει διατηρήσει το προομηρικό της όνομα. Σύμφωνα με τον Όμηρο, η Καρδαμύλη ήταν μία από τις πόλεις που ο Αγαμέμνονας ήθελε να δώσει ως προίκα στον Αχιλλέα αν νυμφευόταν κάποια από τις κόρες του.
Σήμερα αποτελεί τουριστική περιοχή στην οποία συγκεντρώνεται αξιοσημείωτος αριθμός τουριστών και είναι ικανή να τους παρέχει όλες τις απαραίτητες ανέσεις.
Αν ακολουθήσει κανείς το δρόμο προς τα δυτικά της περιοχής, συναντάει μία υπέροχη παραλία με βότσαλα, τα Ριτσά, με τη δυνατότητα να απολαύσει τα καλοκαιρινά του μπάνια.
Αν πάλι κατευθυνθεί προς τη Στούπα, θα εντυπωσιαστεί από τη παραλία του «Φονέα» που προσελκύει πλήθος κόσμου χάρις τα γαλαζοπράσινα νερά της και τον επιβλητικό βράχο, ο οποίος δεσπόζει στο κέντρο του κόλπου.
Είναι απαραίτητο να σημειωθεί πως η Καρδαμύλη είναι ο ιδανικός προορισμός για τους λάτρες της πεζοπορίας καθώς η σηματοδοτούμενη διαδρομή ξεκινά από το φαράγγι του Βυρού και καταλήγει στα υπέροχα βυζαντινά εκκλησάκια της περιοχής.
Όσοι αποφασίσουν να πάνε στη Καρδαμύλη θα πρέπει να έχουν υπόψη πως υπάρχει πληθώρα από μνημεία.
Αρχικά, στην επάνω Καρδαμύλη το κάστρο του Μούρτζινου είναι εκείνο που μαγνητίζει τα βλέμματα όλων. Η επιβλητική μισογκρεμισμένη τοξωτή πύλη είναι εκείνη που υποδέχεται τους επισκέπτες του.
Έπειτα το καλωσόρισμα συνεχίζεται από το μεταβυζαντινό ναό του Αγίου Σπυρίδωνα που "προσελκύει" με τις θαυμάσιες γλυπτές παραστάσεις και το κομψό καμπαναριό του.
Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται ο ερειπωμένος τριώροφος Πύργος του Μούρτζινου
και οι ερειπωμένοι Πύργοι Πατριαρχέα και Δουμπέα.
Κάτω από το μεσαιωνικό κάστρο του 12ου αιώνα, ο τάφος των Διόσκουρων αποτελεί ένα από τα σημεία κατατεθέν που είναι άξιο επίσκεψης.
Σε απόσταση 800 μέτρων από την αποβάθρα της Καρδαμύλης, βρίσκεται το γραφικό νησάκι Μερόπη. Κοντά στη παραλία του βρίσκεται ο ναός της Παναγίας που χρονολογείται γύρω στο 1779, με λίγα μόνο σημεία του να σώζονται.-       
~***

**  AΠΟ  ΤΙΣ  ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ  ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ  ΜΑΣ : 

~** http://arfara-messinia-stamos-stamos.blogspot.gr/2012/11/20-2012.html , Το αγιάζι στη ενημέρωση Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012 .-

~** http://asterasarfaron2011.blogspot.gr/2012/11/21-2012.html , Το αγιάζι της Αθλητικής Τετάρτης 21 Νοεμβρίου 2012 .-

~** http://stamos-stamoskalsnsblogspotcom.blogspot.gr/2012/11/21-2012.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012 .-

 ~** http://vlasiosarfara.blogspot.gr/2012/11/blog-post_21.html  , Τετάρτη, 21 Νοεμβρίου 2012 , ΜΕΝΟΥΜΕ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΚΑΙ ΖΟΥΜΕ ΕΛΛΑΔΑ (1) .-

~**  http://vlasiosarfara.blogspot.gr/2012/11/blog-post_22.html  , Πέμπτη, 22 Νοεμβρίου 2012 , ΜΕΝΟΥΜΕ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΚΑΙ ΖΟΥΜΕ ΕΛΛΑΔΑ (2) .-

~** http://arfaramessiniasgreece.blogspot.gr/2012/11/22-2012.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012 .-

~** http://vlasiosarfara.blogspot.gr/2012/11/3.html , Παρασκευή, 23 Νοεμβρίου 2012 , ΜΕΝΟΥΜΕ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΚΑΙ ΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ (3) .-

~**  http://arfara-messinia-stamos.blogspot.gr/2012/11/a.html , Παρασκευή, 23 Νοεμβρίου 2012  , AΘΛΗΤΙΚΗ παρουσίαση  .-

   ~** http://snsarfara-stamos-dynami.blogspot.gr/2012/11/23-2012.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012 : ΚΑΛΟ Σ/Κ γιά όλους μας !!!

 ~**   http://vlasiosarfara.blogspot.gr/2012/11/4.html   , Σάββατο, 24 Νοεμβρίου 2012 , ΜΕΝΟΥΜΕ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΚΑΙ ΖΟΥΜΕ ΕΛΛΑΔΑ (4) .- 

~** http://vlasiosarfara.blogspot.gr/2012/11/5.html , Κυριακή, 25 Νοεμβρίου 2012 , ΜΕΝΟΥΜΕ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΖΟΥΜΕ ΕΛΛΑΔΑ (5) .-   

~**  http://httpdimmetoparfarablogspotcom.blogspot.gr/2012/11/25-2012.html , Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012 στην ενημέρωση .-

~**   http://vlasiosarfara.blogspot.gr/2012/11/6.html  ,   ΜΕΝΟΥΜΕ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΖΟΥΜΕ  ΕΛΛΑΔΑ (6) : Δευτέρα  26 Νοεμβρίου  2012 ,.-

~** http://dimmetoparfara.blogspot.gr/2012/11/blog-post_26.html , Το αγιάζι της Δευτέρας 26 Νοεμβρίου 2012 .-

~** http://vlasisarfarablogspot.blogspot.gr/2012/11/28-2012.html  ,  Το αγιάζι της ενημέρωσης Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012 .-

~**  http://vlasiosarfara.blogspot.gr/2012/11/7.html  , Πέμπτη, 29 Νοεμβρίου 2012 , ΜΕΝΟΥΜΕ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΖΟΥΜΕ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΕΛΛΑΔΑ (7).-