ΜΕΝΟΥΜΕ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΖΟΥΜΕ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΕΛΛΑΔΑ (7)

ΜΕΝΟΥΜΕ  ΒΛΕΠΟΥΜΕ  ΖΟΥΜΕ  ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΕΛΛΑΔΑ (7) : 

Επικούρειος  Απόλλωνας - ΝΕΔΑ

ΠΥΡΓΟΣ Ν. ΗΛΕΙΑΣ : Γενικά η πόλη του Πύργου ενώ έχει μια καλή ρυμοτομία και μια μεγάλη υπηρεσία καθαριότητος, είναι μια πολύ βρώμικη πόλη, όπου και να κοιτάξεις σκουπίδια, στην κεντρική πλατεία, στους δρόμους, στα στενά, στους ακάλυπτους χώρους και στα ακάλυπτα οικόπεδα. Μπάζα και υλικά κατεδαφίσεως, δίπλα στην Εθνική οδό, γύρω από το νοσοκομείο, γενικά παντού. Τα σιντριβάνια της πόλης πνιγμένα στα σκουπίδια. Και μην τολμήσετε να πάτε να απολαύσετε τη θέα του επαρχείου, (ακριβώς αποκάτω είναι η χωματερή), κατεστραμμένες σκάλες, σπασμένα παρτέρια, βαμμένα μνημεία, σκουριασμένα επικίνδυνα κάγκελα, σπασμένες πλάκες και φθαρμένα πλακάκια. - Τσίχλες, Τσίχλες, Τσίχλες, εκατομμύρια Τσίχλες, ένα ακραίως αηδιαστικό θέαμα, όπου και να περπατήσεις στη πόλη σ’όλα τα πεζοδρόμια, που σε πολλά σημεία είναι και κατεστραμμένα, είναι γιομάτα κολλημένα με μαύρες τσίχλες.-

Ο επισκέπτης αυτής της πόλης, αντιλαμβάνεται αμέσως, ότι οι πολίτες που ζουν σαυτή τη πόλη δεν έχουν καμία παιδεία, δεν έχουν καθόλου την κουλτούρα του κατοίκου μιάς σύγχρονου πόλης. Αγνοούν την αίσθηση της καθαριότητας και της τάξης. Δεν έχουν αρχές. Ή ότι στην πόλη δεν υπάρχουν αρχές και αστυνόμευση. (ή μάλλον υπάρχουν αλλά δεν κάνουν τη δουλειά  τους).  -  Γενικά η πόλη δείχνει έντονα ακατάστατη και αφιλόξενη.
Αυτοκίνητα παρκάρουν μόνιμα επάνω στα πεζοδρόμια, οι ντόπιοι πάνε με το μηχανάκι τους να πιούνε το καφέ τους στη πλατεία.-  Σε αυτά δε τα καταστήματα κανένας δεν έμαθε τους σερβιτόρους να μιλάνε ευγενικά, που πάντα ξεχνούν να σου πουν ευχαριστώ.-  Στην πόλη δεν υπάρχουν πουθενά τα βασικά, δηλαδή ενημερωτικές πινακίδες, που να σου λένε, που είναι το κέντρο, η πλατεία, η αγορά το ταξί, το τρένο, το λεωφορείο, η αστυνομία κλπ.-  Δεν υπάρχει κάπου ένας ενημερωτικός χάρτης της πόλης που να δείχνει τα παραπάνω σημεία.-  Δεν υπάρχει ούτε μία πινακίδα (Parking) πουθενά μα πουθενά, στην πόλη, που να λέει ότι επιτρέπετε εδώ η στάθμευση. Οι ξένοι έχουν μάθει να παρκάρουν μόνο εκεί που υπάρχουν τα ανάλογα σήματα. Ενώ εμείς ξέρουμε που η αστυνομία γράφει και που όχι, και σχεδόν, μόνιμα αγνοούμε τα σήματα, αφού ξέρουμε και πως σβήνονται οι κλήσεις. -  Η πόλη δεν διαθέτει ούτε ένα δημοτικό πάρκινγ, ενώ υπάρχουν δεκάδες άδεια οικόπεδα, συχνά γεμάτα σκουπίδια ή μπάζα. -  Δεν υπάρχει ούτε μία θέση στάθμευσης ενός Τουριστικού λεωφορείου  Τα ρείθρα επίσης των δρόμων που οδηγούν στα δημοτικά διαμερίσματα είναι γεμάτα από σκουπίδια. Ο κάθε οδηγός έχει το καλαθάκι των αχρήστων στο παράθυρο. Στις πλευρές επίσης των αγροτικών δρόμων, επίσης θα δεις όλων των λογιών τα απορρίμματα, ευτυχώς που και οι γύφτοι, έχουν μαζέψει τις παλιές ηλεκτρικές συσκευές, και οι τελευταίες δασικές φωτιές έκαψαν ότι καιγόταν. - Και αν περάσετε από το δημαρχείο της πόλης, νομίζετε ότι μπήκατε σε τούρκικο τεκέ, οι υπάλληλοι σου δίνουν την εντύπωση πως βρίσκονται εκεί για να ξεχαρμανιάσουν, σχεδόν όλοι κρατούν ένα τσιγάρο στο χέρι, έχει δίκιο ο δήμαρχος που θέλει κέντρο απεξάρτησης στο Πύργο.(δεν είναι εκεί δημόσιος χώρος που ο νόμος απαγορεύει το κάπνισμα;) .  Μην κάνετε επίσης το λάθος, να ζητήσετε πληροφορίες από την ιστοσελίδα του Δήμου Πύργου. Φάγατε πόρτα, κατά τα κοινά. Υπάρχουν μόνο αναφορές για το ποιός, βρίσκεται σε ποιά καρέκλα,και μόνο στα Ελληνικά.-  Δυστυχώς ούτε στο όνομα της πόλης δεν γνωρίζουν πως μεταγράφεται σωστά στα Λατινικά, σύμφωνα με το πρότυπο ΕΛΟΤ. - Στην εποχή που ζούμε είναι ντροπή, του Δήμου Πύργου να εμφανίζει τέτοια ιστοσελίδα, Όταν ο Δήμος δέχεται 500.000 επισκέπτες, μόνο από το λιμάνι του Κατακόλου, ετησίως.
-  Όπως επίσης είναι ντροπή να αποβιβάζονται 4-5 χιλιάδες τουρίστες, την ημέρα στο Κατάκολο και να είναι τα καταστήματα της πόλης κλειστά. Και να μην υπάρχουν λεωφορεία να τους μεταφέρουν στο εμπορικό κέντρο της πόλης. Έτσι και αλλιώς να μου πείτε τι να δουν, τα ξινισμένα μούτρα μας, σε μια όλο χάλια πόλη.
-  Μια πόλη γεμάτη ζητιάνους και πλανόδιους ντήλερς.
Μια πόλη που μας ντροπιάζει με την εμφάνιση της.
Μια πόλη που δεν μας κάνει και πολύ περήφανους όταν λέμε πως είναι η πατρίδα μας.
Ειδικά όταν είμαστε μακριά της και λέμε πως είναι η πατρίδα μας, συχνά κάνει τους ανθρώπους να στραυροκοπιούντε.
Μια πόλη με βιτρίνα τη μεγαλύτερη παραλιακή παραγκούπολη
Μια πόλη χωρίς πολιτιστική ή αρχιτεκτονική ταυτότητα.
Μια πόλη που δυστυχώς κτίστηκε στα πρότυπα της Αθήνας, και πολύ δυστυχώς έγινε και αυτή πρότυπο στο κτίσιμο των άλλων πόλεων του Νομού.
Ο Δήμος ίσως κάνει πολλά, να ομορφύνει τις γειτονιές της πόλης, αλλά νομίζω πως έχει ξεχάσει την καρδιά της πόλης, το κέντρο.
Χρειάζεται να καταβάλει πολύ πιό έντονη προσπάθεια στην ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των πολιτών σε θέματα καθαριότητος και περιβάλλοντος.
Υποχρέωση μεγάλη έχουν επίσης, οι γονείς και το εκπαιδευτικό σύστημα.-
Ο ΠΥΡΓΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΛΗ ΜΑΣ. ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ.
Δημήτρης Κακούρης
olympio@makry-gialos.com

ΑΝΔΡΙΤΣΑΙΝΑ  Ν.  ΗΛΕΙΑΣ  :

~* 
ΜΠΑΙΝΟΝΤΑΣ  στην Ανδρίτσαινα , Βίντεο  :
 http://youtu.be/KCu-Qy9P08I  .-

~*  http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=3N_11v6O-iM ,
Για εκείνους που αναζητούν ήρεμες και ξεκούραστες διακοπές, η ορεινή Ηλεία είναι ο ιδανικός προορισμός. Μακριά από το θόρυβο και το άγχος της πόλης, η περιοχή προσφέρει ευκαιρίες να βρεθείτε κοντά στη φύση και να απολαύσετε ξεχασμένες ( ίσως) έννοιες, όπως ένας περίπατος στο δάσος, αγνάντεμα σε πανέμορφα τοπία.

πολύχρωμα λουλούδια την άνοιξη και φυτά του δάσους, ζεστά χαμόγελα και κρασάκι ή τσίπουρο με φιλόξενους ανθρώπους.

** http://www.viewsofgreece.gr/night.php  ,
** το δάσος της Φολόης, η Δίβρη, η Ανδρίτσαινα,το Αντρώνι, η Αγία Αννα,το Λάλα, το Γούμερο ,η Φιγαλεία, η Πηνεία, η Μίνθη και ο Ερύμανθος δεν είναι απλοί τουριστικοί προορισμοί..... Είναι μικρές πατρίδες!!!Η ορεινή Ηλεία είναι μια από τις περιοχές που ο τουρισμός δεν έχει αλλοιώσει. Η ζωή συνεχίζεται σε ορισμένες περιοχές της όπως πριν από 50 χρόνια .-
** Εδώ που ο κόσμος άλλαξε.Το γέρμα του ήλιου έφτασε για τους παλαιούς θεούς, σωθήκανε οι μέρες του Χάους, της Γαίας, και του Κρόνου. Θεοί Τιτάνων και Ατλάντων, προστάτες τεράτων και θεριών, διαφέντευαν την οικουμένη.
Μα η προφητεία ήθελε καινούργια πλάσματα να βασιλέψουνε στη γη, νέοι θεοί να ευλογήσουνε τη ζήση τους και κόσμος αλλιώτικος, να αρχίσει να ανατέλλει. Εδώ στο Λύκειο όρος, ψηλά στις αρχαίες Ολυμπία και Παρρασία πρωταντίκρυσε το λυκαυγές της νέας εποχής ο Δίας, εδώ γεννήθηκε ο πατέρας της νέας τάξης των θνητών μα και των αθανάτων.
Με το ένα χέρι άδραξε τον κεραυνό, με το άλλο φυλλομέτρησε το άγραφο ακόμα κιτάπι των κατοπινών αιώνων, κι έτσι με μιας, ο κόσμος άλλαξε παντοτινά κι άρχισε να παντοκρατορεί, το γένος των ανθρώπων.   Ανδρίτσαινα, η αδάμαστη αρχόντισσα   της πέτραςΣτη σκιά του Λύκειου όρους, στα όρια της Αρχαίας Παρρασίας κάτω από τις φτερούγες του Επικούρειου Απόλλωνα, με ιστορία που χάνεται στις απαρχές του κόσμου, η ηρωική Ανδρίτσαινα, μήτρα θεών, μαχών, πολιτισμών και ανθρώπων... στέκει, καμαρώνει και μάχεται.
Στέκει αιώνες τώρα πετροπελεκημένη και αγέρωχη σε μια αητοφωλιά, ζωσμένη από άγρια φαράγγια και βουνοκορφές, δάση σκιερά και ορμητικά ποτάμια. Καμαρώνει από τη βίγλα της λίθινους ναούς και πόλεις Αρκαδικές, Φιγαλεία, Αλιφείρα... τρούλους βυζαντινούς, καμπαναριά και μοναστήρια, ρωμαϊκά ενθύμια κι αρχοντικά οπλαρχηγών μπαρουτοκαπνισμένα.
Καμαρώνει τα κάλλη του ορεινού κορμιού της, την δασιά δεντρόφυτη κόμη της, τα ανδραγαθήματα του ματωμένου παρελθόντος της, την προκοπή των νοματαίων της, τις κρήνες της, την αρχοντιά της.
Μάχεται με την αρχαία Αρκαδική ψυχή της ενάντια στης φύσης τα στοιχειά, της ιστορίας τα τερτίπια και των εχθρών της την οργισμένη λύσσα. Σαν εκείνη την Κυρά στο Χάνι, τη χήρα του Ανδρίκου, την συνονόματή της την Ανδρίτσαινα. -
**  Το ξενοδοχείο Αρχοντικό, δείγμα παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, είναι παλιό αρχοντικό κτισμένο το 1865 στην Ανδρίτσαινα την πέτρινη πολιτεία.
Με την πρώτη ματιά ο επισκέπτης παίρνει μια γεύση ιδανικού παντρέματος της πολυτέλειας με την παράδοση. Η πέτρα και το ξύλο τα οποία κυριαρχούν στους εξωτερικούς και εσωτερικούς χώρους χαρίζουν την αίσθηση του χθες.
Πέτρινο πηγάδι, σαχνιζί, παλιοί φούρνοι, ξύλινες οροφές, πέτρινοι τοίχοι, πλακόστρωτα δάπεδα, καμάρες, αρχιτεκτονική που αποπνέει μια μοναδική αίσθηση αλλά και εξοπλισμό απόλυτο συμβατό με την τεχνολογία.
Εδώ η μαγεία του τοπίου θα σας χαλαρώσει και θα σας ξεκουράσει.
** Αιώνες τώρα στέκει, καμαρώνει και μάχεται, σαγηνευτική, μυστήρια, ατιθάσευτη! Όπως ξέρουν μόνο οι μοιραίες καλλονές, όπως αντέχουν μόνο οι αδάμαστες γυναίκες!
  

**   Η Ανδρίτσαινα είναι ένα γραφικό και ιστορικό χωριό του Ν.Ηλείας, που συνδυάζει τη φυσική ομορφιά με την ψυχική γαλήνη. Είναι χτισμένο αμφιθεατρικά στα 760 μ. υψόμετρο, σε μια πλαγιά του όρους Λύκαιο, ένα βουνό που το μοιράζονται ο Ν.Ηλείας, ο Ν.Αρκαδίας και ο Ν.Μεσσηνίας. Βρίσκεται πάνω στον οδικό άξονα που συνδέει τα Κρέστενα της Ηλείας με την Καρίταινα της Αρκαδίας. Σήμερα έχει μόνιμο πληθυσμό περίπου 300 κατοίκων, ενώ την περίοδο της ακμής της (στα τέλη του 19ου αι.) ξεπερνούσε ακόμη και τις 3.000. Ήταν εμπορικό κέντρο με πολλά εμπορικά καταστήματα, αλευρόμυλους, βυρσοδεψεία και υφαντουργεία. Τότε χτίστηκαν και τα περισσότερα πέτρινα αρχοντικά που κοσμούν το χωριό, στην συντριπτική τους πλειοψηφία από χέρια έμπειρων μαστόρων της πέτρας από τα Λαγκάδια Αρκαδίας. Εδώ στην Ανδρίτσαινα γεννήθηκαν ο εκ των συνιδρυτών της Φιλικής Εταιρείας Παναγιώτης Αναγνωστόπουλος καθώς και ο γνωστός πολιτικός Αθανάσιος Κανελλόπουλος.-  Στην Ανδρίτσαινα μέχρι τα τέλη του 2010 είχε την έδρα του ο Δήμος Ανδριτσαίνης, τώρα πια όμως αυτός έχει καταργηθεί. Από 1/1/2011 αυτός ο δήμος έχει πλέον ενσωματωθεί στον καινούριο Δήμο Ανδρίτσαινας - Κρεστένων με έδρα τα Κρέστενα και ιστορική έδρα την Ανδρίτσαινα. Για να φτάσουμε από τον Πύργο στην Ανδρίτσαινα θα χρειαστεί να διανύσουμε 65 χλμ. ενώ από τη Μεγαλόπολη Αρκαδίας μόνο 43 χλμ. Αν ερχόμαστε από την Αθήνα θα πάρουμε την Ανατολική Οδό (δηλαδή τον αυτοκινητόδρομο Α7 Κόρινθος - Τρίπολη - Μεγαλόπολη - Καλαμάτα), στον κόμβο της Μεγαλόπολης έξοδος και από κει ακολουθούμε τις ταμπέλες για Καρίταινα και Ανδρίτσαινα.-   Θα ξεκινήσουμε με ένα καφεδάκι στην πλατεία, στο παραδοσιακό καφενείο "Επικούριος Απόλλων", στη σκιά του αιωνόβιου πλάτανου, θα ξεδιψάσουμε στην πέτρινη διπλή "Τρανή Βρύση" (που χτίστηκε στις 10/8/1724) και μετά θα επισκεφθούμε την περίφημη Δημόσια Νικολοπούλειο Βιβλιοθήκη, που ιδρύθηκε το 1838, δωρεά του Ανδριτσάνου στην καταγωγή ευεργέτη Αγαθόφρωνα Νικολόπουλου, που γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1774 και έζησε όλη του τη ζωή στο Παρίσι. Διαθέτει περίπου 40.000 τόμους βιβλίων, μεταξύ των οποίων και μία σπάνια Αγία Γραφή του 1657.- 
Θα περάσουμε και από το καταπληκτικό Λαογραφικό Μουσείο, που στεγάζεται στο αναπαλαιωμένο αρχοντικό της οικογένειας του Γεωργίου Κανελλόπουλου. Στη συλλογή περιλαμβάνονται πάνω από 4.000 εκθέματα,  μεταξύ άλλων παραδοσιακές φορεσιές, πολεμικά κειμήλια, εργαλεία, χειρόγραφα, κοστούμια, υφαντά, φωτογραφίες, πήλινα και χάλκινα σκεύη, αργαλειός, λιθογραφίες, κεντήματα, δαντέλες, έργα ζωγραφικής, γραμμόφωνα, εφημερίδες εποχής κ.ά.Από την Ανδρίτσαινα βέβαια σήμερα δε θα μπορούσε να απουσιάζει κι ένας πολύ δραστήριος Πολιτιστικός Σύλλογος, που προσπαθεί να διαφυλάξει και να αναδείξει την πολιτιστική κληρονομιά του τόπου. Διαχρονική αξία της Ανδρίτσαινας αποτελεί σίγουρα η τοπική εφημερίδα Νέος Ορίζων. Το πρώτο της φύλλο κυκλοφόρησε στις 9/5/1926 από τον Ιωάννη Κωστόγιαννη, συνέχισε ο γιος του Νίκος και ακολούθως τη σκυτάλη παρέλαβε η κόρη του Νίκου, η Ευγενία Κωστόγιαννη, που συνεχίζει ακούραστα μέχρι και σήμερα.-                               Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΙΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ  :  Σειρά τώρα έχει ο Ναός του Επικούριου Απόλλωνα, που συμπεριλαμβάνεται στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO. Απέχει 14 χλμ. από την Ανδρίτσαινα, βρίσκεται πάνω στο Λύκαιο Όρος, σε υψόμετρο 1.130 μ. και σε έδαφος του Ν. Μεσσηνίας. Θα ακολουθήσουμε τις σχετικές πινακίδες αλλά στα 9 χλμ. από την Ανδρίτσαινα υπάρχει διασταύρωση: ένας δρόμος φεύγει αριστερά και βγάζει σε 6 χλμ. στην Αμπελιώνα Μεσσηνίας και το φαράγγι της Νέδας. Εμείς συνεχίζουμε δεξιά για ακόμη 5 χλμ. Ο ναός είναι δωρικού ρυθμού, του 5ου π.Χ. αι. και αποδίδεται στον αρχιτέκτονα που έχτισε και τον Παρθενώνα, τον Ικτίνο. Τα τελευταία χρόνια το Υπουργείο Πολιτισμού έχει αναλάβει τη συντήρηση και την αποκατάσταση του μνημείου. Σύμφωνα με τους υπεύθυνους το σαθρό έδαφος της περιοχής, οι ψυχρές κλιματολογικές συνθήκες και τα ασβεστολιθικά υλικά από τα οποία αποτελείται ο ναός επέβαλαν την κάλυψή του με αντιαισθητικό στέγαστρο και αντισεισμικό ικρίωμα. Αυτά θα απομακρυνθούν μετά την ολοκλήρωση των επεμβάσεων αποκατάστασης. -  Φεύγοντας από την Ανδρίτσαινα αξίζει τον κόπο να αναζητήσουμε τη μικρή βιοτεχνία ζυμαρικών "Η Ανδρίτσαινα". Ανήκει στον κο Γιάννη Γεωργακόπουλο και παράγει με παραδοσιακό τρόπο (δηλαδή με αλεύρι, γάλα και ντόπια αυγά) μακαρόνια, χυλοπίτες, ταλιατέλες, κριθαράκι, παπαρδέλες, βίδες και κοχυλάκια. Γιώργης. Το παλαιότερο στο χωριό. Χρησιμοποιεί τα ντόπια ζυμαρικά "Η Ανδρίτσαινα". Κόκορας με χυλοπίτες, μοσχαράκι στο γιουβέτσι με κριθαράκι, μακαρόνια με κιμά κλπ. Τηλ. 2626022004 2626022004 end_of_the_skype_highlighting . Ταβέρνα Ανδρίτσαινα. Παϊδάκια, λουκάνικα, μπιφτέκια, μπριζόλες κλπ. Τηλ. 2626022170 2626022170 end_of_the_skype_highlighting . -  Ψητοπωλείο Το Στέκι. Σουβλάκια, γύρος, παντσέτες, λουκάνικο κλπ. Τηλ. 6977348975 6977348975 end_of_the_skype_highlighting .  -  Ψησταριά Πάπαρης. Μπριζόλες, λουκάνικο με πορτοκάλι, παϊδάκια κλπ. Τηλ. 2626022520 2626022520 end_of_the_skype_highlighting .  -    Ταβέρνα Πεύκο. Γουρουνόπουλο σούβλας, φρέσκες σαλάτες κλπ. Τηλ. 2626023133 2626023133 end_of_the_skype_highlighting . --    ~**Ξενοδοχείο Απολλώνιον. Στην έξοδο του χωριού. Διαθέτει 10 δωμάτια με αυτόνομη θέρμανση, A/C, TV, ψυγείο και μπαλκόνι. Λειτουργεί εστιατόριο καθώς και καφετερία με παραδοσιακό πέτρινο τζάκι. Τηλ. 2626022900 ΔΩΡΕΑΝ 2626022900 end_of_the_skype_highlighting & 6945500264 ΔΩΡΕΑΝ 6945500264 end_of_the_skype_highlighting .Ξενοδοχείο Αρχοντικό. Παραδοσιακό πέτρινο αρχοντικό του 1865. Υπάρχουν 6 δίκλινα και 2 τρίκλινα, όλα με κεντρική θέρμανση, A/C, TV, NOVA & mini bar. Κάποια δωμάτια έχουν και τζάκι. Το πρωινό σερβίρεται στην ενιαία αίθουσα με την τραπεζαρία και το καφέ μπαρ. Δείτε και εδώ. Τηλ. 2626022401 ΔΩΡΕΑΝ 2626022401 end_of_the_skype_highlighting .  Ξενώνας Κατοικία των Θεών. (Πρώην ξενώνας Αυγερινού - Συρράκου). Αποτελείται από 6 δίκλινα & 2 τρίκλινα (όλα με κεντρική θέρμανση, τζάκι, TV, NOVA & mini bar) καθώς και 5 σουίτες (που επιπλέον διαθέτουν και τζάκι και τζακούζι υδρομασάζ). Στο ισόγειο θα βρούμε το καθιστικό με το τζάκι και το καφέ μπαρ. Τηλ. 6936573935 begin_of_the_skype_highlighting ΔΩΡΕΑΝ 6936573935 .-   end_of_the_skype_highlighting .-   Ξενοδοχείο Θεοξένια. (Πρώην ξενοδοχείο Ξενία). Διαθέτει 45 δίκλινα με κεντρική θέρμανση, A/C, TV και μπαλκονάκι. Λειτουργεί εστιατόριο και καφέ μπαρ. Ιανουάριο και Φεβρουάριο το ξενοδοχείο είναι εκτός λειτουργίας. Thl. 2626022219 begin_of_the_skype_highlighting ΔΩΡΕΑΝ 2626022219 end_of_the_skype_highlighting & 2626022270 begin_of_the_skype_highlighting ΔΩΡΕΑΝ 2626022270 end_of_the_skype_highlighting .  -  Ξενώνας Επικούρειος Απόλλων. Στην πλατεία. Τα δωμάτια διαθέτουν κεντρική θέρμανση, A/C, TV και ψυγείο. Το πρωινό είναι προαιρετκό. Σερβίρεται στο κοινόχρηστο καθιστικό, δίπλα στο τζάκι. Τιμές: δίκλινο από 40 € και τρίκλινο από 50 €. Τηλ. 2626022840 begin_of_the_skype_highlighting ΔΩΡΕΑΝ 2626022840 end_of_the_skype_highlighting & 2626022408 begin_of_the_skype_highlighting ΔΩΡΕΑΝ 2626022408 end_of_the_skype_highlighting .-   Ξενώνας Δέδε. Παραδοσιακό πέτρινο αναπαλαιωμένο αρχοντικό. Αποτελείται από 3 τρίκλινα υπνοδωμάτια (το καθένα με δικό του μπάνιο), κουζίνα με τραπεζαρία και καθιστικό με τζάκι και TV. Τηλ. 6932928032 begin_of_the_skype_highlighting ΔΩΡΕΑΝ 6932928032 end_of_the_skype_highlighting , 6977299861 begin_of_the_skype_highlighting ΔΩΡΕΑΝ 6977299861 end_of_the_skype_highlighting , 2106431162 begin_of_the_skype_highlighting ΔΩΡΕΑΝ 2106431162 end_of_the_skype_highlighting & 6939260898 begin_of_the_skype_highlighting  .-

** OLYMPIA .....ΑΡΧΑΙΑ  ΟΛΥΜΠΙΑ   Ν. ΗΛΕΙΑΣ :  http://youtu.be/crfoIb61iWI  ,,

*
**
Στον κάλλιστο τόπο της Ολυμπίας, εκεί που με ηρεμία σμίγουν ο Αλφειός και ο Κλαδέος ποταμός,   μήτρα της ιστορίας γέννησε τα πανανθρώπινα ιδανικά της ειρήνης, της ευγενούς άμιλλας. Εδώ που οι αθλητές αγωνίζονταν για έπαθλο ένα στεφάνι αγριελιάς και οι πόλεις – κράτη πραγματοποιούσαν εκεχειρία πολέμου, από το 776 π.χ. αναδύθηκε ο κόσμος « … του ωραίου, του μεγάλου, του αληθινού.».        Φίλη, φίλε της Ολυμπίας
Η Ολυμπία αποτελεί σταθμό και αφετηρία για όλη την ανθρωπότητα στο διάβα των αιώνων . Σήμερα δε που η πείνα των λαών θεριεύει και οι εξοπλισμοί των κρατών μεγαλώνουν, το πνεύμα του Ολυμπισμού μπορεί και πάλι να αποτελέσει τον θεμέλιο λίθο για μια κοινωνία ανθρώπινη.
Στη σύγχρονη λοιπόν ιστορία η Ολυμπία έχει να παίξει μόνο θετικό ρόλο. Πέραν αυτού και στα πλαίσια της νέας διοικητικής δομής του «Καλλικράτη» , ο δήμος της Αρχαίας Ολυμπίας έχει να επιδείξει πολλές φυσικές ομορφιές, όπως το δρυοδάσος της Φολόης και το ελατοδάσος της Λαμπείας, το όρος του Ερυμάνθου και τον ομώνυμο ποταμό « ο καθαρότερος των όλων» όπως τον χαρακτηρίζει ο Παυσανίας, μνημεία της Αρχαίας Ελλάδας, όπως το Μυκηναϊκό Νεκροταφείο των 50 θαλαμοειδών ταφών, η αρχαία πόλις Λασιώνα, το κάστρο της Οχιάς, και ο ναός της Άρτεμης στον Ερύμανθο, πλούσια πολιτιστική και θρησκευτική κληρονομιά σε κάθε χωριό των πρώην δήμων Λαμπείας, Λασιώνος, Φολόης που σήμερα μαζί με αυτόν της Αρχαίας Ολυμπίας αποτελούν ένα ενιαίο Οργανισμό Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Ως δήμαρχος σε καλωσορίζω στην ηλεκτρονική σου περιήγηση στον δήμο της Αρχαίας Ολυμπίας. Εγώ προσωπικά αλλά και τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου με μεγάλη μας χαρά σας περιμένουμε και δια ζώσης στην πόλη μας .          Καλή περιήγηση   Ο Δήμαρχος Ευθύμιος Κοτζάς 

Τιμή και εορτασμός του πολιτισμού  ¨:  

Κάθε τέσσερα χρόνια μία πανελλαδική εκεχειρία αναγγέλλονταν και άνθρωποι από όλη την Ελλάδα έρχονταν στην Ολυμπία για να λάβουν μέρος και να παρακολουθήσουν τους αγώνες. Το έπαθλο του νικητή ήταν ο κότινος, ένα στεφάνι από αγριελιά.- Η Ολυμπία ήταν ιερό μέρος, όσο και οι Δελφοί. Η ιερή περιοχή ήταν στην πεδιάδα του ποταμού Αλφειού, στην περιοχή Πισάτις και στον περίβολο του Άλτη, "το ωραιότερο μέρος της Ελλάδος", στην βόρειο-δυτική Πελοπόννησο.- Αν και οι αγώνες ιστορικά αρχίζουν από το 776 π.Χ., ημερομηνία που θεωρείται ως η πρώτη Oλυμπιάδα, ελάμβαναν μέρος εδώ από τους πανάρχαιους χρόνους και σύμφωνα με την παράδοση ένας από τους ανακαινιστές τους ήταν ο ήρωας Ηρακλής.- Σ' αυτό το ενοποιητικό γεγονός, μόνον ελεύθεροι Έλληνες επιτρέπονταν να λάβουν μέρος. Έλληνες από τις Πύλες του Ηρακλέους, την Κασπία Θάλασσα και την Αφρική έρχονταν να αγωνισθούν και να παρακολουθήσουν τους αγώνες, μεταξύ αυτών φιλόσοφοι, σοφοί, ήρωες και φημισμένοι άνδρες. Δεν είναι τυχαίο γεγονός, ότι η Ελλάς για πρώτη φορά στην ιστορία έκανε τους αγώνες. Αυτό ήταν ένα ιδιαίτερο γεγονός, προϊόν υψηλού πολιτισμού, στο οποίο ο κόσμος τιμούσε την φυλή του και τους Θεούς, που τους είχαν ευνοήσει με αρετή, δύναμη και χάρη.- ** Ιστορία της Ολυμπίας :   Δεκαέξι χιλιόμετρα από το Ιόνιο πέλαγος, στο εσωτερικό της δυτικής Πελοποννήσου και στο σημείο όπου οι ποταμοί Αλφειός και Κλάδιος συναντούνται, ευρίσκεται το αρχαίο τέμενος της Ολυμπίας και ο τόπος όπου γίνονταν οι αρχαίοι Ολυμπιακοί Αγώνες. Στα πολύ αρχαία χρόνια, η περιοχή ανήκε στην κυριαρχία της πόλης Πίσας, αλλά μετά το 570 π.Χ. περιήλθε στην κηδεμονία της Ηλείας.  Ο μύθος  :   Οι πιο αρχαίοι κάτοικοι της Ηλείας ήταν Αχαιοί από την Θεσσαλία, Αρκαδία, Αιτωλία, καθώς και από την Βοιωτία και Αττική. Ο Παυσανίας αναφέρει, ότι πρώτος βασιλιάς της Ηλείας ήταν ο Αίθλιος, ο οποίος ήλθε στην περιοχή από την Θεσσαλία με τους υπηκόους του. Ο γιος του, Ενδυμίων, σύμφωνα με τον μύθο, είχε αποκτήσει πενήντα θυγατέρες και τρεις γιους. Ο Ενδυμίων ήταν ο πρώτος που οργάνωσε αγώνα δρόμου στην Ολυμπία, μεταξύ των τριών γιων του, Παίονα, Επειού και Αιτωλού. Ο Επειός κέρδισε τον αγώνα και το βασίλειο και οι κάτοικοι ονομάσθηκαν Επειοί, όπως τους ονομάζει και ο Όμηρος. Ο Παίονας μετά την ήττα του έφυγε και πήγε στην περιοχή του ποταμού Αξιού, η οποία πήρε το όνομα του, Παιονία. Κατά την διάρκεια της βασιλείας του Επειού, ο Οινόμαος, ο γιος του Αλξίωνα (ή του Άρη, σύμφωνα με τα εγκώμια των ποιητών), κυβερνούσε την περιοχή της Πίσας. Ο Οινόμαος είχε λάβει ένα χρησμό από το μαντείο των Δελφών, ο οποίος έλεγε, ότι όταν η κόρη του παντρευτεί, αυτό θα σήμαινε και το τέλος της ζωής του. Έτσι, ανακοίνωσε ότι θα παντρέψει την κόρη του, Ιπποδάμεια, με τον μνηστήρα που θα τον νικούσε σε αρματοδρομία, με την προϋπόθεση, ότι ο μνηστήρας θα έπρεπε να έχει την κόρη του πάνω στο άρμα του. Είχε επίσης συμφωνηθεί, ότι εάν ο μνηστήρας έχανε τον αγώνα, ο Οινόμαος θα τον σκότωνε. Ο Οινόμαος είχε σκοτώσει δεκατρείς μνηστήρες (ή σύμφωνα με άλλους δεκαοχτώ), όταν ο Πέλοψ, γιος του Τάνταλου από την Λυδία, ήλθε για να λάβει μέρος. Με την βοήθεια του Μυρτίλου, γιου του Ερμή, ο οποίος ήταν βοηθός στην άμαξα του Οινόμαου, ο Πέλοψ νίκησε. Ο Οινόμαος σκοτώθηκε κατά την διάρκεια της αρματοδρομίας (ή αυτοκτόνησε κατά άλλους). Ο Πέλοψ παντρεύτηκε την Ιπποδάμεια, έγινε βασιλιάς της Πίσας, κατέλαβε την Ολυμπία από τους Επειούς και επανέφερε τους Αγώνες με μεγάλη αίγλη, και γι' αυτό τον τιμούσαν σαν ήρωα. Ο Αιτωλός, ο οποίος έγινε βασιλιάς μετά τον Επειό, αναγκάσθηκε να φύγει από την Πελοπόννησο, επειδή κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών αγώνων σκότωσε με το άρμα του τον Άπη, τον γιο του Ιάσονα της Αρκαδίας. Εγκαταστάθηκε στην περιοχή του Αχελώου ποταμού και από αυτόν η περιοχή ονομάσθηκε Αιτωλία. Μετά τον Αιτωλό, την χώρα των Επείων κυβέρνησε ο Ηλείος, ο γιος της Ευρυκύδας, η οποία ήταν μία από τις πενήντα κόρες του Ενδυμίωνα. Από αυτόν, η περιοχή ονομάσθηκε Ηλεία και οι κάτοικοι Ηλείοι. - Ο γιος του, Αυγέας, ο οποίος αργότερα έγινε βασιλιάς, είχε τόσα πολλά βόδια και γιδοπρόβατα, που η περιοχή δεν μπορούσε να καλλιεργηθεί, λόγω του μεγάλου αποθέματος της κοπριάς των ζώων. Για να επιλύσει το πρόβλημα του, κάλεσε τον Ηρακλή και του υποσχέθηκε να του δόση μερίδιο, από το βασίλειο. Όταν ο Ηρακλής κατόρθωσε να καθαρίσει την περιοχή, αλλάζοντας την ροή του ποταμού Μήνιου, ο Αυγέας αρνήθηκε να του δώσει την αμοιβή του. Ο Ηρακλής τότε με την βοήθεια του Άργους, της Θήβας και Αρκαδίας επιτέθηκε και κατέλαβε την Ηλεία, τιμώρησε τους Ηλείους και είχε πρόθεση να επιτεθεί και στους συμμάχους της, την Πίσα και την Πύλο, αλλά ένας χρησμός των Δελφών, τον σταμάτησε. Ο Ηρακλής έδωσε τον θρόνο στον μεγαλύτερο γιο του Αυγέα, Φυλέα, σε ανταπόδοση για την στάση που πήρε εναντίον της αδικίας του πατέρα του. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Ηρακλής ανακαίνισε τους Αγώνες και έκτισε βωμούς. ** Σύμφωνα με ένα άλλο μύθο, οι Ηρακλείδες, που ήθελαν να επιστρέψουν στην Πελοπόννησο, πήραν χρησμό από τους Δελφούς, να βρουν ένα οδηγό με τρία μάτια και να περάσουν μέσα από ένα στενό φαράγγι. Οι Ηρακλείδες τότε, συνάντησαν τον εξόριστο ευγενή από την Αιτωλία, Όξυλο, ο οποίος ακούσια είχε διαπράξει φόνο κατά την διάρκεια αγώνων στο ρίξιμο του δίσκου, και ο οποίος είχε χάσει το ένα μάτι του και ήταν καβάλα σε ημίονο, και του ζήτησαν να τους οδηγήσει στην Πελοπόννησο. -  Ο Όξυλος τους συμβούλευσε να περάσουν στην Πελοπόννησο με πλοία και να μην προσπαθήσουν να περάσουν από τον Ισθμό, με στρατό. Έτσι, τους οδήγησε στο ταξίδι από την Ναύπακτο στο Μολύκριο και για ανταμοιβή του συμφώνησαν να του δώσουν την περιοχή της Ηλείας. Ο Όξυλος με πονηρία οδήγησε τους Δωριείς δια μέσου της Αρκαδίας, γιατί δεν ήθελε να δουν τις εύφορες πεδιάδες της Ηλείας, οι οποίες ήταν καλλιεργημένες. -  Ο Όξυλος ήθελε να γίνει βασιλιάς της Ηλείας χωρίς να γίνει μάχη, αλλά ο αρχηγός των Επείων, Δίος, δεν συμφωνούσε και πρότεινε να γίνει μονομαχία, με ένα άνδρα από την κάθε στρατιά. Από την Ηλεία διαλέχτηκε ο τοξότης, Δέγμενος, και από τους Αιτωλούς, ο σφενδονιστής, Πυραίχμης. Ο Πυραίχμης νίκησε και ο Όξυλος έγινε βασιλιάς της Ηλείας. Ο Όξυλος απέδωσε τιμές στον Δίο, ο οποίος τιμήθηκε σαν ήρωας, και επέτρεψε στους Επειούς να κρατήσουν τα κτήματα τους, αλλά συγχρόνως έφερε Αιτωλούς να κατοικήσουν και τους έδωσε μερίδιο από την γη. Κατάφερε να πείσει τους κατοίκους των γειτονικών χωριών να έλθουν και να εγκατασταθούν μέσα από τα τείχη της Ηλείας και έτσι μεγάλωσε την περιοχή και επίσης ανακαίνισε και τους Αγώνες. Αυτούς τους χρόνους, πολλοί κάτοικοι από την Πίσα και την κοίλη Ηλεία, άφησαν τις περιουσίες τους και μετανάστευσαν στην Ήπειρο. Μεταξύ των αποικιών ήταν η Ελάτεια, Πανδοσία και Βουχέτιο. Ίφιτος  :   Κατά την διάρκεια της βασιλείας του γιου του, Λάϊου, οι Αγώνες εγκαταλείφθηκαν επί πολλά χρόνια και ανακαινίσθηκαν από τον Ίφιτο, απόγονο του Όξυλου, ο οποίος ήταν σύγχρονος του βασιλιά Λυκούργου της Σπάρτης. Η παράδοση αναφέρει, ότι ο Ίφιτος επισκέφθηκε τους Δελφούς και εκεί τον συμβούλευσαν να ανακαινίσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο Ίφιτος έκανε συμφωνία με τον Λυκούργο και τον βασιλιά της Πίσας, Κλεοσθένη, και προκήρυξαν την Ηλεία ιερό του Διός, επιβάλλοντας για πρώτη φορά εκεχειρία, κατά την διάρκεια των αγώνων.-  Σύμφωνα με την συνθήκη, κάθε εχθροπραξία μεταξύ των Ελληνικών πόλεων έπρεπε να σταματήσει, κατά την διάρκεια των αγώνων και όποιος έμπαινε στην Ηλεία, έπρεπε να παραδίνει τα όπλα του, τα οποία μπορούσε να τα πάρει πίσω, όταν έφευγε. Η συμφωνία αυτή ήταν έγκυρη και σεβαστή επί πολλούς αιώνες, από τις Ελληνικές πόλεις. Για το κατόρθωμα αυτό, ένα άγαλμα του Ίφιτου ανεγέρθηκε στον ναό του Διός στην Ολυμπία, όπου η Εχθρότης στεφάνωνε τον ήρωα Ίφιτο. Ο Αριστοτέλης γράφει για την συμφωνία αυτή, ότι ήταν γραμμένη πάνω σε ένα χάλκινο δίσκο, ο οποίος φυλάσσονταν στο ιερό της Ήρας. Ο Ίφιτος έπεισε τους κατοίκους της Ηλείας να θυσιάζουν προς τιμήν του ήρωα Ηρακλή, ο οποίος θεωρείτο από αυτούς ως εχθρός. -  Οι Αγώνες ελάμβαναν μέρος στο ιερό άλσος της Άλτης (ή το ιερό άλσος του Δία) από το 776 π.Χ. έως το τέλος του 4ου αιώνος π.Χ.-   Στην αρχή οι αγώνες διαρκούσαν μόνο μια μέρα και περιλάμβαναν μόνον ένα αγώνισμα, τον αγώνα δρόμου, ο οποίος γίνονταν κατά το μήκος του σταδίου. Αργότερα, άλλα αγωνίσματα προστέθηκαν όπως οι αρματοδρομίες, η δισκοβολία, το πήδημα, το ακόντιο, η πυγμαχία, η πάλη και το πένταθλο, και η διάρκεια των αγώνων έγινε πέντε μέρες.-  Οι νικητές των Αγώνων θεωρούνταν ήρωες και οι ποιητές και οι μουσικοί τραγουδούσαν την δύναμη και την ομορφιά τους και γλύπτες έφτιαχναν τα αγάλματα τους.-  Τον έβδομο αιώνα π.Χ., η Πίσα με την βοήθεια του δυνατού βασιλιά του Άργους, Φείδωνα, και την συμπαράσταση των Μεσσηνίων και Αρκάδων, νίκησε τους Ηλείους σε διαφορετικούς πολέμους και πήρε υπό την ηγεμονία της, τους Αγώνες. Αλλά στις αρχές του έκτου αιώνα π.Χ., η Ηλεία ανέκτησε και πάλι την δύναμη της, ίσως με τον θάνατο του Φείδωνα.-  Το 580 π.Χ., με την βοήθεια της Σπάρτης, οι Ηλείοι κατέλαβαν την Πίσα και επανέκτησαν το ιερό της Ολυμπίας και τους Αγώνες. Κατέστρεψαν επίσης τις πόλεις της Πίσας, αναγκάζοντας τους κατοίκους να μεταναστεύσουν. Αυτοί που παρέμειναν, υποχρεώθηκαν να πληρώνουν ετήσιο φόρο. Η Ηλεία με την βοήθεια των Αρκάδων, κατέλαβε μέρος της Τριφυλίας. Από τις τέσσαρες επαρχίες που αποτελούσαν τώρα την Ηλεία, μόνο οι κάτοικοι της κοίλης Ηλείας ήταν πολίτες. Οι κάτοικοι της Πίσας, Ακρώρειας και Τριφυλίας, μόνον κατά διαστήματα κατάφεραν να γίνουν πολίτες. Αυτά ήταν και τα πιο ευημερή χρόνια στην ιστορία της Ηλείας. Η χώρας τους θεωρείτο ιερή και οι κάτοικοι ζούσαν σε ειρήνη και ευημερία. Ως αναφορά με τους Αγώνες, εμπλουτίστηκαν με την προσθήκη νέων αγωνισμάτων.-  Τον πέμπτο αιώνα π.Χ., κατά την διάρκεια της Περσικής εισβολής, η Ηλεία υπό τον Κλεόμβροτο, έστειλε στρατό για να βοηθήσουν στην φρούρηση του Ισθμού, αλλά δεν έλαβαν μέρος στην μάχη της Σαλαμίνας και των Πλαταιών, γιατί ο στρατός τους έφθασε αργά, μετά την μάχη.- Τα μέσα του πέμπτου αιώνος π.Χ., το Λέπρεο, μια πόλη της Τριφυλίας, η οποία είχε καλές σχέσεις με τους Ηλείους, ζήτησε την βοήθεια τους, στον πόλεμο που έκαναν με τους Αρκάδες, με την υπόσχεση ότι θα τους δώσουν την μισή περιοχή. Με την βοήθεια της Ηλείας, το Λέπρεο νίκησε τους Αρκάδες και συμφώνησαν να δίνουν επίσης κάθε χρόνο, ένα τάλαντο στο ιερό της Ολυμπίας. - Η Ηλεία και το Λέπρεο ήλθαν σε διαμάχη και η Σπάρτη, αν και είχε καλές σχέσεις με την Ηλεία μέχρι τότε, επήρε το μέρος του Λέπρεο. Το 435 π.Χ., οι Ηλείοι έστειλαν χρήματα και πλοία για να βοηθήσουν του Κορίνθιους εναντίον των Κερκυραίων, στην Επίδαμνο. Οι Κερκυραίοι όμως μετά την μάχη της Λευκίμνης πήραν εκδίκηση και έκαψαν το λιμάνι της Κυλλήνης. - Το 433 π.Χ., οι Ηλείοι πήραν μέρος στην ναυμαχία στα Σύβοτα, με δέκα πλοία και από το ένα δέκατο της λείας, έκτισαν την στοά των Κερκυραίων, στην αγορά της Ηλείας. Κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου, οι Ηλείοι πήραν το μέρος της Σπάρτης και την βοήθησαν με χρήματα, πλοία και στρατό. -  Το 431 π.Χ., οι Αθηναίοι με τους Κερκυραίους κατέλαβαν το λιμάνι της Φειάς και λεηλάτησαν την ιερή γη της Ηλείας. -  Γύρω στα 422 π.Χ., το Λέπρεο αρνήθηκε να συνεχίζει να δίνει το ένα τάλαντο, το οποίο είχαν συμφωνήσει να πληρώνουν στο ιερό της Ολυμπίας και ζήτησε την βοήθεια της Σπάρτης. Όταν οι Ηλείοι άρχισαν να λεηλατούν την περιοχή τους, η Σπάρτη πήρε το μέρος του Λέπρεο και τοποθέτησε φρουρά στην πόλη, για την προστασία της. -  Το 421 π.Χ., στο Πελοποννησιακό συνέδριο, οι Ηλείοι μαζί με τους Κορινθίους, Μεγαρείς και Βοιωτούς, αρνήθηκαν να υπογράψουν την συμφωνία μεταξύ της Σπάρτης και της Αθήνας και λίγο αργότερα η Ηλεία, Κόρινθος και το Άργος πήγαν εναντίον της Σπάρτης. -  Το 420 π.Χ., η Ηλεία έκανε συμμαχία με-την Αθήνα. Τον ίδιο χρόνο, κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, η Σπάρτη προσπάθησε να καταλάβει το οχυρό του Φείρκου και η Ηλεία της επέβαλλε αυστηρό πρόστιμο, αλλά οι Σπαρτιάτες αρνήθηκαν να το πληρώσουν και έτσι η Ηλεία τους απέκλεισε από τους Ολυμπιακούς Αγώνες.- Το 418 π.Χ., οι Ηλείοι, Αργείοι και Μαντίνειοι πολέμησαν τους Σπαρτιάτες στην Αρκαδία και Φλειούς και κατέλαβαν τον Ορχομενό (στην Πελοπόννησο), αλλά όταν οι Ηλείοι πρότειναν να επιτεθούν στο Λέπρεο, οι σύμμαχοι της αρνήθηκαν. Μετά από αυτό, οι Ηλείοι απομακρύνθηκαν από την συμμαχία, για μικρό διάστημα. - Μετά τον επιτυχή πόλεμο της Σπάρτης εναντίον της Αθήνας, οι Σπαρτιάτες πήραν εκδίκηση για τις πολλές ύβρεις που είχαν υποστεί από τους Ηλείους. Οι Σπαρτιάτες είχαν αποκλεισθεί από τους Αγώνες και είχε απαγορευθεί στον βασιλιά τους, Άγη, να κάνει θυσία. Οι Ηλείοι με τους Αργείους και Μαντινείους πολέμησαν εναντίον τους. - Το 401 π.Χ., οι Σπαρτιάτες υπό την αρχηγία του Άγη εισέβαλλαν στην Ηλεία, όταν οι Ηλείοι αρνήθηκαν να ελευθερώσουν τις πόλεις γύρω από την περιοχή τους. Κατέκτησαν και λεηλάτησαν μέρος της Ηλείας, η οποία σώθηκε τελικά από έναν ισχυρό σεισμό. Οι Σπαρτιάτες θεώρησαν τον σεισμό ως κακό οιωνό και αποσύρθηκαν. Τον ίδιο χρόνο όμως, ο Άγης και οι σύμμαχοι του, Βοιωτοί, Κορίνθιοι και Αθηναίοι εισέβαλλαν και κατέλαβαν ολόκληρη την Ηλεία, εκτός από την πόλη. Οι Ηλείοι αναγκάστηκαν να υποταχθούν, αποδεχόμενοι σκληρούς όρους. Έχασαν την Ακρώρεια, την Τριφυλία και το Λέπρεο και άλλες πολλές πόλεις, κρατώντας μόνο το ιερό της Ολυμπίας, στο ανατολικό μέρος της Πίσας και την κοίλη Ηλεία. Επίσης συμφώνησαν να κατεδαφίσουν τα τείχη της Ακροπόλεως και των λιμανιών της Φειάς και της Κυλλήνης και να δώσουν στους Σπαρτιάτες τον στόλο τους. - Μέχρι το 371 π.Χ., τον χρόνο που η Σπάρτη έχασε την μάχη στα Λεύκτρα, η Ηλεία είχε παραμείνει ένα αδύναμο και μικρό κράτος. Με την εξασθένηση της Σπάρτης, η Ηλεία κατάφερε να ανακτήσει μερικές από τις πόλεις, τις οποίες είχε χάσει τριάντα χρόνια πριν, μεταξύ αυτών την Πίσα, Τριφυλλία και Ακρώρεια. Όταν ο Αγησίλαος, το 370 π.Χ., βάδισε εναντίον της Μαντινείας, η Ηλεία ήλθε προς βοήθεια τους. Επίσης έλαβαν μέρος στην εκστρατεία του Επαμεινώνδα εναντίον της Σπάρτης και το ιππικό τους υπέστη μεγάλες απώλειες, κοντά στις Αμύκλες. Όταν ο Επαμεινώνδας για δεύτερη φορά, εισέβαλλε στην Πελοπόννησο, η Ηλεία πήρε μέρος στην εκστρατεία εναντίον της Σικυώνος. - Το 365 π.Χ., στην τρίτη εισβολή του Επαμεινώνδα, η Ηλεία βοήθησε τους Θηβαίους. Τον ίδιο χρόνο η Ηλεία ήλθε σε διαμάχη με τους Αρκάδες, οι οποίοι είχαν εισβάλλει στην Ακρώρεια και κατέλαβαν τις πόλεις και το ιερό της Ολυμπίας. Με την βοήθεια των δημοκρατικών, οι Αρκάδιοι εισέβαλλαν στην πόλη της Ηλείας, αλλά αναγκάστηκαν να αποσυρθούν, όταν οι Σπαρτιάτες το 364 π.Χ. κατέλαβαν την πόλη Κρόμνος. Όταν οι Αρκάδες επανέκτησαν την πόλη Κρόμνος, εισέβαλλαν ξανά στην Ηλεία και οχύρωσαν την Ολυμπία. Από τα λάφυρα του ιερού, έκοψαν χρυσά νομίσματα. -Το 364 π.Χ. και κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, οι Ηλείοι με τους συμμάχους τους, Αχαιούς και Αργείους, επιτέθηκαν στην Ολυμπία και κέρδιζαν την μάχη, αλλά δυστυχώς γι' αυτούς, ο ηγέτης των τριακοσίων επίλεκτων, Στρατόλας, σκοτώθηκε και αναγκάσθηκαν να αποσυρθούν. Οι Αρκάδες αναγκάσθηκαν να φύγουν από την Ολυμπία και το 363 π.Χ. έκαναν συμφωνία με τους Ηλείους, δίνοντας πίσω τις πόλεις τους, εκτός από το Λέπρεο και το Λάσιο, οι οποίες αφιέρωσαν ένα μπρούτζινο άγαλμα του Διός στην Ολυμπία.- Το 362 π.Χ., η Ηλεία έλαβε μέρος στην μάχη της Μαντινείας με τους σύμμαχους Αθηναίους και Λακεδαιμόνιους, εναντίον της Θήβας. - Κατά την διάρκεια του τετάρτου αιώνος π.Χ., στο πολιτικό σύστημα της Ηλείας έγιναν πολλές και απότομες αλλαγές. - Το 334 π.Χ., οι ολιγαρχικοί ανέτρεψαν τους δημοκρατικούς και ζήτησαν την φιλία του βασιλιά Φιλίππου των Μακεδόνων. Οι Ηλείοι πήραν μέρος στην εκστρατεία του Φίλιππου εναντίον της Σπάρτης, αλλά μετά τον θάνατο του η Ηλεία προσπάθησε να αποδεσμευτεί από την Μακεδονική κυριαρχία. -Το 331 π.Χ., οι Ηλείοι, Σπαρτιάτες, Αρκάδες και Αχαιοί επαναστάτησαν εναντίον του Αντίπατρου και προσπάθησαν να καταλάβουν την Μεγαλόπολη, το κύριο κέντρο της Μακεδονικής κυριαρχίας. Όταν νικήθηκαν από τον Αντίπατρο, η Ηλεία τιμωρήθηκε να πληρώνει το πρόστιμο των εκατόν είκοσι ταλάντων στην Μεγαλόπολη. -  Το 313 π.Χ., ο Αντίγονος έστειλε στην Ηλεία τον Τελέσφορο, για να την προστατεύσει από τον Κάσσανδρο. Όταν όμως ο Αντίγονος έστειλε τον ανιψιό του Πτολεμαίο στην Πελοπόννησο, τότε ο Τελέσφορος προσπάθησε να καταλάβει την Ηλεία για τον εαυτόν του. Πήρε από το ιερό της Ολυμπίας πενήντα τάλαντα, οργάνωσε ένα στρατό μισθοφόρων και οχύρωσε την Ακρόπολη. Αργότερα, όταν έμαθε ότι ο Πτολεμαίος κινήθηκε εναντίον του, έφυγε από την Ηλεία και πήγε στην Κυλλήνη, αλλά υποχρεώθηκε να επιστρέψει τα χρήματα στην Ολυμπία. - Από το 308 έως το 281 π.Χ., η Ηλεία βρίσκονταν κάτω από την Μακεδονική ηγεμονία του Κάσσανδρου, Δημήτριου Πολιορκητή και Αντίγονου Γονατά. - Το 271 π.Χ., ο αδίσταχτος τύραννος Αριστόδημος κυβέρνησε την Ηλεία για έξι μήνες. Εξολόθρευσε τους πολιτικούς του αντιπάλους και έκλεψε τις περιουσίες τους. Μια ευγενής γυναίκα, η Μεγιστώ, αντιτάχθηκε στην τυραννία του και όταν ο Αριστόδημος έψαξε να βρει τον γιο της για να τον σκοτώσει, αυτή τον φανέρωσε λέγοντας, ότι είναι προτιμότερο να τον δει να πεθαίνει παρά να είναι σκλάβος. Οι Ηλείοι σύντομα με συνομωσία σκότωσαν τον Αριστόδημο και ανήγειραν άγαλμα στην Ολυμπία, στον Κύλωνα, τον άνδρα που τον δολοφόνησε. - Κατά την διάρκεια του Χρεμωνιδίου πολέμου, 267-262 π.Χ., η Ηλεία και η Σπάρτη πολέμησαν εναντίον του Αντίγονου Γονατά, αλλά έχασαν τον πόλεμο.--    Το 245 π.Χ., η Ηλεία πολέμησε τους Αρκάδες και Αχαιούς και κατέκτησε πολλές πόλεις μεταξύ αυτών το Λάσιο, την Ψοφίδα και πιθανώς το Λέπρεο. - Ο Άρατος, αρχηγός της Αχαϊκής Συμμαχίας, εισέβαλλε στην Ηλεία, αλλά αναγκάστηκε να γυρίσει πίσω, όταν έμαθε ότι ο βασιλιάς Κλεομένης της Σπάρτης ερχόταν προς βοήθεια τους.-  Η Ηλεία άλλαξε το πολιτικό της σύστημα πολλές φορές.-  Το 220 π.Χ., οι Ηλείοι διάλεξαν να πάνε με το μέρος των Αιτωλών εναντίον της Σπάρτης. -  Το 219 π.Χ., λεηλάτησαν την Αχαϊα και την Αρκαδία, αλλά οι Αχαιοί με την βοήθεια των Μακεδόνων νίκησαν την Ηλεία στον Στύμφαλο και πήραν υπό την κατοχή τους τις πόλεις Λάσιο και Ψοφίδα. Μεγάλη λεηλασία και καταστροφή υπέστη τότε η Ηλεία, η οποία έχασε πολλές πόλεις. - Το 218 π.Χ., ο Φίλιππος ο πέμπτος εισέβαλλε στην Ηλεία και το 217 π.Χ., οι Ηλείοι αναγκάσθηκαν να συνθηκολογήσουν. - Το 212 π.Χ., οι Ηλείοι και Ρωμαίοι πολέμησαν εναντίον των Μακεδόνων και Αχαιών. - Κατά την διάρκεια του Μακεδονικού πολέμου, 200-197 π.Χ., οι Ηλείοι έγιναν σύμμαχοι ξανά με τους Ρωμαίους, αλλά απογοητεύθηκαν όταν οι Ρωμαίοι έδωσαν την Τριφυλία και την Ηραία, στους Αχαιούς.- Το 191 π.Χ., οι Ηλείοι εντάχθηκαν στην Αχαϊκή Συμμαχία και το συνέδριο της Συμμαχίας, το 189 π.Χ., έλαβε μέρος στην Ηλεία. - Η Ηλεία είχε πάντα καλές σχέσεις με τους Ρωμαίους και όταν ο Μόμμιος κατέλαβε την Πελοπόννησο το 146 π.Χ., δεν την λεηλάτησε, αλλά αντιθέτως πρόσφερε είκοσι μία επιχρυσωμένες ασπίδες στο ναό του Διός, για την νίκη του. - Το 87 π.Χ., ο Σύλλας λεηλάτησε την Ολυμπία, για να κάνει πόλεμο εναντίον του Μιθριδάτη, αλλά μετά την επιτυχή έκβαση του πολέμου έδωσε την μισή περιοχή των Θηβαίων, στους Ηλείους. Γενικά η Ολυμπία και η υπόλοιπη Ηλεία ωφελήθηκε από τους Ρωμαίους και κατά τον δεύτερο αιώνα μ.Χ., η Ηλεία ευημερούσε.- Το 267 π.Χ., οι Γότθοι λεηλάτησαν την Ολυμπία, καθώς και άλλες πόλεις της Ελλάδος. - Το 393 μ.Χ., οι Αγώνες καταργήθηκαν από τον Θεοδόσιο Ι. Ήταν ο ίδιος χρόνος, όπου το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Διός, το έργο του Φειδία, μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη και καταστράφηκε αργότερα στην μεγάλη πυρκαγιά του Λαυσείου, το 476 μ.Χ. - Το 395 μ.Χ., η Ηλεία λεηλατήθηκε ξανά από τον βασιλιά Αλάριχο των Βησιγότθων. Το 467 μ.Χ., οι εισβολείς έκαναν μεγάλη καταστροφή στην Ηλεία. Στον 6ον αιώνα μ.Χ., ένας μεγάλος και καταστρεπτικός σεισμός, κατέστρεψε ότι είχε απομείνει και οι ποταμοί Αλφειός και Κλάδιος κάλυψαν με λάσπη τα χαλάσματα, τα οποία επανήλθαν στο φως τον 19ον αιώνα μ.Χ.  ** Η Ολυμπία, ήταν πόλη της αρχαίας Ελλάδας στην Ηλεία, γνωστή ως ο τόπος διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων στους κλασικούς χρόνους, συγκρίσιμη στη σημασία με τα Πύθια που διοργανώνονταν στους Δελφούς. Στην Ολυμπία βρισκόταν το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Διός, έργο του Φειδία, το οποίο ήταν γνωστό στην αρχαιότητα ως ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου. Η αφετηρία των Ολυμπιακών Αγώνων χρονολογείται πίσω στο 776 π.Χ. και τελούνταν κάθε τέσσερα χρόνια. Το 394 μ.Χ. ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Θεοδόσιος Α' απαγόρευσε την τέλεσή τους ως γεγονός παγανισμού.-   Οι απαρχές της Ολυμπίας είναι ελάχιστα γνωστές. Οι παλαιότερες ενδείξεις ανθρώπινης παρουσίας στην περιοχή, ανάγονται στην 3η χιλιετία π.Χ. Τον 9ο αι. π.Χ. η Ολυμπία ήταν ήδη ένας ιερός τόπος που προσείλκυε πολλούς προσκυνητές. Αυτό το πυκνό ρεύμα των επισκεπτών μαρτυρείται από το μεγάλο πλήθος αναθημάτων που έφταναν στη Ολυμπία όχι μόνο από την γύρω περιοχή αλλά και από τόπους της Πελοποννήσου και Στερεάς Ελλάδας. Τον 8ο αιώνα η φήμη της Ολυμπίας μεγάλωσε τόσο ώσπου έφτασε μέχρι την Ανατολή και Μεσοποταμία και μέχρι την Δύση και κάτω Ιταλία. Σημαντικότατη τομή στην ιστορία της Ολυμπίας αποτέλεσε το έτος 776 π.Χ. όπου τότε κατά την παράδοση, ο Σπαρτιάτης Λυκούργος, πρέπει να πραγματοποίησε συμφωνία με τον βασιλιά της Ήλιδος, Ίφιτο, για την τέλεση λατρευτικών εορτών στην Ολυμπία. Μέρος της συμφωνίας ήταν ότι κατά τις εορτές θα επικρατούσε εκεχειρία σε ολόκληρη την Ελλάδα. Κατά τον 5ο αιώνα, η αίγλη της Ολυμπίας έφτασε σε τέτοιο σημείο, ώστε εκεί να συγκεντρώνονται πολιτικοί, φιλόσοφοι και καλλιτέχνες διότι εκεί έβρισκαν μεγάλο κοινό για την διάδοση των ιδεών τους. Κατά τον 4ο αιώνα, δόθηκε σημασία στην οικοδομική δραστηριότητα για την βελτίωση των εγκαταστάσεων και δημιουργίας χώρων στέγασης των επισκεπτών. Το 393 μ.Χ. ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Θεοδόσιος Α' διέταξε το κλείσιμο όλων των ελληνικών ιερών χωρίς να υπάρχουν πληροφορίες ποιους συγκεκριμένους χώρους εννοούσε. Παρ' όλα αυτά, και τα επόμενα χρόνια ο χώρος παρέμεινε ιδιαίτερα δημοφιλής. Ο χώρος υπέστη αργότερα πολλές καταστροφές από φυσικά αίτια και κατά τον 9ο αιώνα ο χώρος εγκαταλείφθηκε και ερημώθηκε. Με την πάροδο του χρόνου καλύφθηκε πολλά μέτρα κάτω από την γη με την βοήθεια του χειμάρρου Κλαδέου και την διάβρωση του εδάφους του Κρόνιου Λόφου. Η ανακάλυψη του ιερού οφείλεται στον Άγγλο Ρίτσαρντ Τσάντλερ το 1766.-    Αν και η ανακάλυψη του χώρου έγινε το 1766 δεν υπήρξαν ανασκαφές μέχρι το 1829, οπότε έγιναν και οι πρώτες ανασκαφές από την «επιστημονική αποστολή του Μωριά», τους επιστήμονες που συνόδευαν το γαλλικό σώμα στρατού στην εκστρατεία του Μωριά.-     1875 - 1881 : Η πρώτη μεγάλη ανασκαφή στην Ολυμπία ξεκίνησε το 1875 χρηματοδοτούμενη από το Γερμανικό Κράτος. Επικεφαλής ήταν ο γερμανός αρχαιολόγος Ερνστ Κούρτιους. Υπεύθυνοι για τη ανασκαφή ήταν επίσης οι Γκούσταβ Χίρσφελντ, Γκεόργκε Τρόι και Άντολφ Φουρτβένγκλερ οι οποίοι δούλεψαν μαζί με τους αρχιτέκτονες Άντολφ Μπέττιχερ, Βίλελμ Ντέρπφελντ και Ρίχαρντ Μπόρρμαν. Ανέσκαψαν το κεντρικό μέρος του ιερού, συμπεριλαμβανομένου του Ναού του Δία, του Ηραίου, του Μετρώου, του Βουλευτηρίου, της Στοάς της Ηχούς, των Θησαυρών, του Πρυτανείου και της Παλαίστρας. Βρέθηκαν σημαντικά ευρήμαματα μεταξύ αυτών η Νίκη του Παιωνίου και ο Ερμής του Πραξιτέλους. Συνολικά 14.000 αντικείμενα καταγράφηκαν τα οποία στεγάστηκαν στο μουσείο.-   1900 - 1950  :  Πιο περιορισμένες ανασκαφές συνεχίστηκαν από τον Ντέρπφελντ κατά τα έτη 1908 με 1929, αλλά οι εργασίες επισπεύθηκαν το 1936 με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου ,.-  1950 έως σήμερα  :  Κατά τα έτη 1952 με 1966 οι Έμιλ Κούντσε και Χανς Σλάιφ συνέχισαν τις ανασκαφές του 1936, μαζί με τον αρχιτέκτονα Άλφρεντ Μάλβιτς. Ανέσκαψαν το εργαστήριο του Φειδία, το Λεωνιδαίο και το βόρειο τείχος του σταδίου όπως επίσης και την νοτιοανατολική περιοχή του ιερού. Επίσης τα έτη 1972 με 1984 ο Άλφρεντ Μάλβιτς βρήκε στοιχεία και ημερομηνίες από το στάδιο, τάφους και από το Πρυτανείο. Από το 1984 μέχρι το 1996, ο Χέλμουτ Κιριελάϊς συνέχισε τις ανασκαφές στο Πρυτανείο και Πελόπιον, βρίσκοντας πληροφορίες για την ιστορία του ιερού. Παράλληλα, έγιναν έρευνες για την ιστορία του ιερού στην εποχή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, με διεύθυνση του Ulrich Si .- Ο ναός του Διός  :

Χτίστηκε το 456 π.Χ. και αποτελεί πρότυπο δείγμα δωρικού ρυθμού. Στις στενές πλευρές είχε 6 κίονες ενώ στις επιμήκεις 13, σύνολο 34 κίονες. Στο ανατολικό αέτωμα υπήρχε η παράσταση του αγώνα μεταξύ Οινομάου και Πέλοπος ενώ στο δυτικό η θρυλική μάχη μεταξύ Κενταύρων και Λαπιθών. Στο εσωτερικό του ναού φυλάσσονταν πολλά αναθήματα, μεταξύ αυτών το σημαντικότερο ήταν το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Διός ύψους 13 μέτρων που φιλοτεχνήθηκε στην Ολυμπία την δεκαετία του 430 π.Χ. από τον γλύπτη Φειδία.-  το Φιλιππείο : Η είσοδος στο στάδιο  : Το γυμνάσιο : 

Το γυμνάσιο ήταν ο τόπος προπόνησης των αθλητών. Στο στάδιο είχε περάσει ο Κρέων έξη μήνες προπονούμενος. Το γυμνάσιο ήταν επιστεγασμένο σε όλο του το μήκος, έτσι ώστε οι αθλητές να μπορούν να προπονούνται στον αγώνα δρόμου άσχετα από τις καιρικές συνθήκες.
***  Κυλλήνη Ηλείας : 

* Η Κυλλήνη είναι χωριό και λιμάνι της Ηλείας, πρώην ανεξάρτητη κοινότητα και πρώην δημοτικό διαμέρισμα και έδρα του Καποδιστριακού Δήμου Κάστρου-Κυλλήνης. Σήμερα ανήκει στον Δήμο Ανδραβίδας - Κυλλήνης. Η Κυλλήνη είναι γνωστή και για τα ιαματικά λουτρά της.
Κατά τη διάρκεια της Φραγκοκρατίας, σε πολύ κοντινή θέση βρισκόταν η Γλαρέντζα, το επίνειο της Ανδραβίδας, της πρωτεύουσας του Πριγκιπάτου της Αχαΐας.
* Τα ιαματικά λουτρά της Κυλλήνης απέχουν 9 χιλιόμετρα από την κωμόπολη και βρίσκονται μέσα σε φυσικό δάσος. Τα λουτρά υπάρχουν από την αρχαιότητα και έχουν βρεθεί εγκαταστάσεις ρωμαϊκών χρόνων. - 
* Η Κυλλήνη έχει κατοικηθεί από την παλαιολιθική εποχή , η πρώτη γραπτή μαρτυρία είναι από τον Όμηρο ο οποίος μας λέει για τον φόνο του Ώτου του Κυλλήνιου, αρχηγού των Επειών κατά τον Τρωικό πόλεμο από τον Πολυδάμα^[2]. Σύμφωνα με τον Παυσανία ιδρύθηκε από Αρκάδες που μετανάστευσαν εδώ από την περιοχή του όρους Κυλλήνη και ήταν επίνειο της αρχαίας Ολυμπίας 120 στάδια (23 χιλιόμετρα) απόσταση από αυτή. Είχε ιερά του Ασκληπιού της Αφροδίτης και άγαλμα του Ερμή το οποίο ήταν ένας όρθιος Φαλλός πάνω σε βάθρο , ο Ερμής ήταν ο προστάτης της πόλης και η λατρεία ήρθε μαζί με του Αρκάδες οικιστές αφού ο θεός είχε γεννηθή στο όρος Κυλλήνη, Ο Φαλός είχε φτιαχτή από τον Κολώτη μαθητή του Φειδία. Μας αναφέρει μάλιστα πως ήταν στραμένη προς την Σικελία^[3].
Το 1204 οι Φράγκοι ανακατασκευάζουν το αρχαίο λιμάνι και δημιούργησαν μια νέα πόλη την Γλαρέτζα , η οποία έκοψε και δικό της νόμισμα το τορνέζι. Η Γλαρέτζα έφτασε σε μεγάλη ακμή και ήταν από τα μεγαλύτερα λιμάνια της Μεσογείου. Το 1428 πέρασε σαν προίκα στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο , τον τελευταίο βυζαντινό αυτοκράτορα, ο οποίος όμως το 1432 θα την γκρεμίσει εκ θεμελίων για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα των πειρατών. Από τότε η περιοχή ήταν μικρός οικισμός μέχρι την απελευθέρωση που εποικίστηκε από Επτανήσιους και βοσκούς και αργότερα από πρόσφυγες Μικρασιάτες .-

 *** Καλογριά και  δάσος ΣτριφιλιάςΑχαϊας  :
Υδροβιότοποι και Δάσος Στροφιλιάς
Στο Β.Δ. άκρο της Πελοποννήσου, από τον Πατραϊκό Κόλπο ως λίγο πριν την Κυλλήνη, εκτείνεται η περιοχή του Δάσους Στροφιλιάς και της λιμνοθάλασσας Κοτύχι. Μια θαυμαστή λωρίδα γης, που το μήκος της είναι 15 περίπου χιλιόμετρα και το πλάτος της κυμαίνεται από 0,5 ως 3,5 χιλιόμετρα.
Στην περιοχή, που έχει χαρακτηριστεί από πολλούς επισκέπτες σαν «φυσικός παράδεισος», έχει διαμορφωθεί με το πέρασμα του χρόνου, ένα παράκτιο μωσαϊκό βιοτόπων λόγω της γειτνίασής της με τη θάλασσα και της ύπαρξης εκτεταμένης αμμώδους ακτής.
Πάνω από 5.000 στρέμματα αμμώδεις παραλίες και αμμοθίνες στο Ιόνιο Πέλαγος ακολουθούνται από διαφόρους τύπους υγρότοπων (αλμυρού και γλυκού νερού), θαμνώδεις εκτάσεις και δάση, όπου επικρατούν εκπληκτικής αισθητικής αξίας σχηματισμοί Κουκουναριάς, Χαλεπιού Πεύκης και Ήμερης Βελανιδιάς. Το βόρειο τμήμα της περιοχής περιβάλλεται από ασβεστολιθικούς λόφους (τα Μαύρα Βουνά), στους οποίους βρίσκουν καταφύγιο πολλά από τα αρπακτικά πουλιά της περιοχής.
Η περιοχή, αν και παραθαλάσσια και πεδινή στη μεγαλύτερη της έκταση, αποτελεί μια από τις λίγες φυσικές εκτάσεις που παραμένουν σχετικά αναλλοίωτες από τον άνθρωπο, τόσο στη χώρα μας όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Οι βιότοποι της, προσφέρουν σε πάρα πολλά είδη φυτών και ζώων (μεταξύ των οποίων και πολλά σπάνια), τις κατάλληλες συνθήκες διαβίωσης, ενώ στον άνθρωπο, ευκαιρίες για δραστηριότητες επιστημονικές, εκπαιδευτικές, ψυχαγωγικές και παραγωγικές. Λόγω της διεθνούς της σημασίας, για την διαβίωση και επιβίωση σπάνιων υδροβίων πουλιών, η περιοχή έχει συμπεριληφθεί στην Σύμβαση Ραμσάρ (Σύμβαση για τους Υγρότοπους Διεθνούς Σημασίας ως Ενδιαιτημάτων για Υδρόβια Πουλιά) και συγκαταλέγεται στις Περιοχές Ειδικής Προστασίας της Ευρωπαϊκής Ευρώπης (Ε.Ε.).
Στην περιοχή θα δείτε και τη λίμνη Προκοπού
Το εκκλησάκι η Παράγκα των Ψαράδων στη λίμνη Προκοπού
Το τείχος των Δυμαίων, σημαντικό μνημείο της περιοχής κοντά στο χωριό Άραξος.
ΧελμούτσιΑντίστοιχης, αλλά ιστορικής σημασίας είναι το κάστρο στο Χελμούτσι, σημερινό κάστρο, που σχετίζεται με τη Φράγκικη κατάκτηση της Ελλάδας μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης το 1204. Ένα από τα ωραιότερα σωζόμενα κάστρα εκείνης της περιόδου που ευτυχώς έχει δεχθεί τις σωστικές παρεμβάσεις της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας. Το κάστρο είναι επισκέψιμο με ελεύθερη είσοδο. Την ευθύνη του μνημείου έχει η 6η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, 26230-95033 begin_of_the_skype_highlighting ΔΩΡΕΑΝ 26230-95033 end_of_the_skype_highlighting , www.culture.gr/2/21/212/21206a/g212fa01.html
~*  Αχαΐα ……   Μεθυσμένη πολιτεία  : 

Με εύκολη πρόσβαση από την Αθήνα, η Αχαΐα έχει δύο όψεις: εξαιρετικά παραλιακά χωριά με υπέροχες ακρογιαλιές - ιδιαίτερα από την Ακράτα μέχρι και την Καλογριά - και πολλές εξοχικές κατοικίες αλλά και καταπράσινη ορεινή ενδοχώρα, με δάση από καστανιές και έλατα, όπου ξεχωρίζουν τα Καλάβρυτα στα οποία φτάνει κανείς μετά από μαγευτική διαδρομή, ιδιαίτερα αν προτιμήσει να φτάσει εκεί με τον ονομαστό οδοντωτό σιδηρόδρομο. Για τους φίλους των χειμερινών σπορ υπάρχει το χιονοδρομικό κέντρο του Χελμού, το οποίο συγκεντρώνει πλήθος επισκεπτών κάθε χειμώνα. Η πρωτεύουσα του νομού Πάτρα αποτελεί τη μεγαλύτερη πόλη της Πελοποννήσου και πύλη της Ελλάδας από και προς το εξωτερικό χάρη στο περίφημο λιμάνι της. Η ιδιαίτερα ζωντανή αυτή πόλη είναι πασίγνωστη σε όλο τον κόσμο για το περίφημο αποκριάτικο Καρναβάλι της, το οποίο αποτελεί το γεγονός της χρονιάς για τους κατοίκους της και συγκεντρώνει εκατοντάδες χιλιάδες λάτρεις της διασκέδασης και του γλεντιού κάθε χρόνο.

Στα Καλάβρυτα, αξίζει να επισκεφθείτε το Ιστορικό Μοναστήρι της Αγίας Λαύρας, το Μέγα Σπήλαιο που περιβάλλεται από ένα πανέμορφο τοπίο, το φαράγγι του Βουραϊκού, που αρχίζει από το Διακοπτό και τελειώνει στα Καλάβρυτα, ενώ κατά μήκος του περνάει ο οδοντωτός, το εκκλησάκι της Παναγίας της Πλατανιώτισσας, το οποίο είναι χτισμένο σε κουφάλα που δημιουργήθηκε από τρεις αιωνόβιους πλατάνους και φυσικά το Χιονοδρομικό Κέντρο, όπου προσφέρει μια απίστευτη θέα στον απέραντο Κορινθιακό Κόλπο.
Στην Πάτρα, θα διασκεδάσετε με την ψυχή σας, αφού είναι όντως μια «ζωντανή», ξέφρενη πόλη, με άπειρες επιλογές για διαμονή, ψυχαγωγία, βόλτες αλλά και «πνευματικές ανησυχίες». Αν αναζητάτε και λίγη...κουλτούρα, επισκεφθείτε το Αρχαίο Ωδείο, το Μεσαιωνικό Κάστρο, το Ρωμαϊκό Υδραγωγείο αλλά και τις επιβλητικές εγκαταστάσεις της Αχάια Κλάους, από όπου προκύπτει η περίφημη Μαυροδάφνη Πατρών.
Από τα φυσικά αξιοθέατα του νομού, ξεχωρίζουν η Λιμνοθάλασσα της Καλογριάς, το Δάσος Στροφιλιάς, η Λίμνη Τσιβλού, οι ποταμοί Βουραϊκός και Χελμός. Οι οικολογικές σας αναζητήσεις θα ικανοποιηθούν στο έπακρο στις όχθες τους.
Ετερη ενδιαφέρουσα πόλη του νομού, το Αίγιο, αυτή η πανέμορφη πόλη με τα υπέροχα παράλια, προτιμάται τόσο για μόνιμος «εξοχικός» τόπος των γύρω αστών, όσο και αγαπημένος προορισμός διακοπών για τους ταξιδιώτες που αναζητούν μια «πληρότητα» στις ολιγοήμερες αποδράσεις τους -και κυρίως την πολυπόθητη άνεση σε όλες τους τις κινήσεις. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, το Αίγιο έχει ανέβει αρκετά στη λίστα των ταξιδιωτικών προτιμήσεων.
Για το μπάνιο σας, προτιμήστε την Αλυκή, δίπλα στον προστατευόμενο υδροβιότοπο, τα Διγελιώτικα, την Τέμενη και την περιοχή των Βαλιμήτικων που είναι στην ουσία τρεις παραλίες.
Στην πόλη, θα μαγευτείτε από την Πλατεία Υψηλών Αλωνίων, ένα από τα ωραιότερα μπαλκόνια του Κορινθιακού, που αποτελεί και "σήμα κατατεθέν" του Αιγίου.
Η πλατεία, πνιγμένη στο πράσινο και τα καλλωπιστικά φυτά και άνθη, μαζί με το διπλανό πάρκο, την ωραία λιμνούλα και το Μνημείο του ʼγνωστου Στρατιώτη συνθέτουν μία από τις πιο όμορφες και φημισμένες γωνιές της πόλης.
Στις Σκάλες του Φιλοποίμενος, κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής και της παραλίας, στο ύψος του σταθμού στον Πλάτανο του Παυσανία που βρίσκεται στην παραλιακή ζώνη και στην Τεμπελόραχη, θα ζήσετε ονειρικές στιγμές. Γενικότερα, η θέα από πολλά σημεία του Αιγίου, είναι εκπληκτική.
**  Aπέχει 45 χλμ. από την Πάτρα και θεωρείται ένα από τα καλύτερα παραθαλάσσια τουριστικά θέρετρα της περιοχής. H αμμώδης εκτεταμένη παραλία και το πευκοδάσος της Στροφυλιάς δίνουν έναν άλλο αέρα στην περιοχή.Banana στα κύματα, τραμπολίνο δίπλα στους αμμόλοφους, αερόστατο με θέα στο δάσος της Στροφιλιάς, beach soccer στην καυτή άμμο. Η τεράστια αμμουδιά της Καλογριάς έχει εξελιχθεί σε παράδεισο των σπορτίφ και την τιμούν ιδιαίτερα οι Γάλλοι ένοικοι του ξενοδοχείου Club Lookea Kalogria Beach (λειτουργεί κατά βάση ως γαλλικό club). Το καινούργιο ξενοδοχείο Verde al Mare (άνοιξε το καλοκαίρι του 2004) ανοίγει το δρόμο για νέες ποιοτικές μονάδες με resort χαρακτηριστικά. Η παραλία είναι οργανωμένη κι έχει ένα μεγάλο κέντρο θαλάσσιων σπορ, όπου εκτός από τα κλασικά, μπορείτε να κάνετε και catamaran-sailing, αλλά και τραμπολίνο. Η πολύ ρηχή αμμουδιά είναι ιδανική για τα παιδιά, τα οποία επιδίδονται σε «κατασκευαστικά έργα» (βλ. πύργους στην άμμο) παίζουν με τα κύματα (συνηθισμένο φαινόμενο στην περιοχή). Αν οι κουκουναριές στο βάθος σας βάλουν στον πειρασμό να περπατήσετε ή να κάνετε ποδηλατάδα στο υπέροχο δάσος της Στροφιλιάς (οι κουκουναριές σαν τεράστιες ομπρέλες απλώνονται σε μια έκταση χιλιάδων στρεμμάτων κατά μήκος της παραλίας), απευθυνθείτε στο activity centre που θα δείτε στα δεξιά σας λίγο πριν φτάσετε στην παραλία. Εκτός από οργανωμένες βόλτες στο δάσος, εδώ μπορείτε να κάνετε, μεταξύ άλλων, αναρρίχηση, paintball, αλλά και κανό στο κανάλι που περνάει μέσα από το δάσος και εκβάλλει στη θάλασσα. Μετά το μπάνιο, ιδανική κατάληξη η ταβέρνα Στροφιλιά με τις νοστιμότατες πίτες της κυρίας Ντίνας. Πάτρα -  Ελλάδα .-
Τα Μαύρα Βουνά στο στόχαστρο και πάλι: Η υπόθεση χαρακτηρισμού της έκτασης των 145 στρεμ. Στη θέση «Κιάφα Γκορίτσα» Δ.Δ. Αράξου Δήμου Λαρισσού Αχαϊας από την Β/θμια Επιτροπή Επιλύσεως Δασικών Αμφισβητήσεων (Ε.Ε.Δ.Α.) Εφετείου Πατρών, επανέρχεται έπειτα από την αριθ. 898/2005 απόφαση του ΣτΕ – Τμ. Ε’ που εκδόθηκε έπειτα από δική μας προσφυγή (από 7-7-1999). (Προσφυγή ΟΙΚΙΠΑ και ιδιωτών).
Η προς χαρακτηρισμό έκταση αποτελεί τμήμα ευρύτερης δασικής έκτασης εμβαδού 21.000 στρεμ. Που έχει αναγνωρισθεί ως ιδιωτική δασική, με την αριθ. 102571/14-7-1949 απόφαση του Υπουργού Γεωργίας και καταλαμβάνει όλη την έκταση των «Μαύρων Βουνών».-   Τα «Μαύρα Βουνά» στο παρελθόν είχαν πυκνό δάσος δρυός (βαλανιδιάς) εξ ου και η ονομασία τους, από το χρώμα των βαλανιδοδένδρων, και ήταν ιδιοκτησία της Ι. Μονής Χρυσοποδαρίτισσας Νεζερών η οποία ενοικίαζε την χορτονομή κατά την χειμερινή περίοδο, στους κτηνοτρόφους Αράξου (Γκέρμπεση). Στη συνέχεια η Ι. Μονή πώλησε την έκταση αυτή στον διάδοχο και μετέπειτα βασιλέα Κωνσταντίνο, ο οποίος το έτος 1923 το επώλησε στους κατοίκους Αράξου, και αυτοί το έτος 1949 αναγνωρίσθηκαν ως ιδιοκτήτες, με την αναφερθείσα απόφαση του Υπ. Γεωργίας.-   Από την αγορά των Μαύρων βουνών, από τους κατοίκους Αράξου, η δασική βλάστηση υπέστη ταχεία υποβάθμιση, με την έντονη βοσκή χειμώνα – καλοκαίρι, με υλοτομίες και πυρκαϊές, για να καταλήξει σήμερα να φύονται αραιά και μεμονωμένα τα γηραιά μόνο, άτομα της βαλανιδιάς, αφού η έντονη βοσκή δεν επιτρέπει την ανάπτυξη των νεοφύτων της βαλανιδιάς και των άλλων ξυλωδών δένδρων (κοκορεβιθιάς κ.λ.π.).-   Η όλη έκταση των Μαύρων Βουνών θα έπρεπε, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 117 παραγ. 3 του Συντ΄’αγματος να έχιε κηρυχθεί αναδασωτέα (υποχρεωτικά).
Ο χαρακτηρισμός «ως δασικής» από τον Δασάρχη Πατρών και από την Α’θμιας Επιτρ. Επιλ. Δασικών Αμφισβητήσεων Ν. Αχαϊας είανι ορθός για τους ακόλουθους λόγους:
1. Η προς χαρακτηρισμό έκταση ευρίσκεται επί των Μαύρων Βουνών που έχουν
υπερθαλάσσιο ύψος πλέον των 250 μ. και όχι κάτω των 200 μ. που απαιτεί ο νόμος, για να θεωρηθούν τα Μαύρα Βουνά ως λόφος.-   2. Η προς χαρακτηρισμό έκταση ευρίσκεται στο εσωτερικό και όχι στα κράσπεδα στης αναγνωρισθείσης από το Υ.Γ. δασικής έκτασης και πρέπει να κριθεί ο χαρακτήρας της ως δασικής ή μη, σε σχέση με το σύνολο. Η «σαλαμοποίηση» της έκτασης και κρίσεις επί ενός εκάστου τεμαχίου, δεν είναι ορθή, ούτε νόμιμη.-  3. Οι ισχυρισμοί των αντιλεγόντων Δημ. Πυλαρινού – Γεωπόνου και Ευμορφίας Πανταζή – Δασολόγου που διατυπώθηκαν κατά την συνεδρίαση της Β/θμιας Επιτροπής Ε.Δ.Α. Εφετείου Πατρών την 7-6-1995 (Αποφ. 14/1995), είναι νόμιμοι και αληθείς και πρέπει η δευτεροβάθμια Επιτροπή να τους λάβει σοβαρά υπόψη της και να χαρακτηρίσει την έκταση ως δασική, ώστε να προστατευθεί από την οικοπεδοποίησή της.-  Υπόψη ότι τα Μαύρα Βουνά είναι μέρος της προστατευόμενης περιοχής του βιοτόπου της Λιμνοθάλασσας Κοτυχίου και του δάσους της Στροφιλιάς και προστατεύονται από τη Συνθήκη RAMSAR όπου έχουν ενταχθεί από το έτος 1993.-  Ηλίας Ντρες  -   Δασολόγος  Ιατρικό χωριό και Ιχθυοτροφείο…      «… Το σύμπλεγμα πεδινού δάσους, λιμνοθαλασσών (Πάπας, Πρόκοπος, Κοτύχι) των Μαύρων Βουνών και του έλους της Λάμιας που εκτείνεται από το ακρωτήριο Άραξος ως το νότιο όριο του Κοτυχίου στην Ηλεία, ενταγμένο στους υγροτόπους διεθνούς σημασίας της συνθήκης RAMSAR και η υπεράσπιση του καθώς και η νομοθέτηση και εφαρμογή ενός μονίμου διαχειριστικού καθεστώτος, είναι, χωρίς αμφιβολία, ο υπ’ αριθμόν ένα τακτικός στόχος της ΟΙ.ΚΙ.ΠΑ.-   ~ Όπως είναι φυσικό τα δημοσιεύματα, στην “εν αιθρία” από μονόστηλα ως δισέλιδα αφιερώματα είναι πλήθος. Η αποτροπή της “αξιοποίησης” ήτοι οικοπεδοποίησης των Μαύρων Βουνών με το αλήστου μνήμης σχέδιο του ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΧΩΡΙΟΥ, μετά από καταγγελίες της Κίνησης υπήρξε μια χαρακτηριστικά επιτυχημένη παρέμβαση της Κίνησης στα της Στροφιλιάς.-  Ηδη στο πρώτο τεύχος (1991) βλέπουμε δημοσίευμα για την τότε σχεδιαζόμενη ακόμη ΚΥΑ για τη διαχείριση της Στροφιλιάς που τελικά υπεγράφη στα μέσα του 1993.-  ~ Επανηλλειμένα δημοσιεύματα και αναφορές έχουμε το 1991 για την σχεδιαζόμενη τότε μονάδα 750 κλινών στην περιοχή της Καλογριάς, ενώ το 1992 παρεμβήκαμε επιτυχώς στην επιχειρούμενη εγκατάσταση ιχθυοτροφείου στο έλος της Λάμιας. Έκτοτε, και μετά την υπογραφή της ΚΥΑ (1993) ζητήσαμε (μόνοι!) την ανανέωση της το 1995 και συνεχίζουμε την προσπάθεια για την εφαρμογή των προβλέψεων της. -Ηδη κύριος στόχος είναι η ψήφιση και ΕΦΑΡΜΟΓΗ οριστικού καθεστώτος με μορφή ΠΑ.»  γ) Κίνδυνος οικοπεδοποίησης της περιοχής  :  «Η υπογραφή της Κοινής Υπουργικής Απόφασης για την προστασία των υγροτόπων Κοτυχίου – Στροφυλιάς από τον Υπουργό ΠΕΧΩΔΕ, αποτελεί ασφαλώς μια θετική εξέλιξη, παρά τη 15χρονη καθυστέρησή της. Η υπογραφή της από τον κ. Σουφλιά δεν σημαίνει και αυτόματη εφαρμογή, μιας και απαιτείται η συνυπογραφή της από δύο ακόμη συναρμόδια υπουργεία και η δημοσίευσή της στην εφημερίδα της Κυβέρνησης.-  ~ Από μια πρώτη ανάγνωση και εκτίμηση των διατάξεών της, έχουμε να παρατηρήσουμε τα παρακάτω:   1) Η υπογραφείσα ΚΥΑ αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τη μια από τις δύο μεγάλες «πληγές» της Στροφυλιάς τα Λατομεία του Αράξου…    2) Δυστυχώς δεν αντιμετωπίζει το ίδιο αποτελεσματικά τη δεύτερη μεγάλη «πληγή» του δάσους, τα «Σαμαρέικα».-    Η υπογραφείσα ΚΥΑ εξαιρεί από την προστατευόμενη περιοχή την επίμαχη και πολύπαθη περιοχή για την οποία υπάρχει η παρακάτω ασαφής διατύπωση…».-     Αναλυτικά σε άρθρο της ΟΙ.ΚΙ.ΠΑ. πριν τη φωτιά.    -   δ) Όλη τη Στροφυλιά διεκδικούν δύο Ι. Μονές!          «Δύο οικόπεδα – “φιλέτα”, μέσα στην προστατευόμενη περιοχή Στροφυλιάς – Κοτυχίου, διεκδικούν οι Ιερές Μονές Μεγάλου Σπηλαίου και Ταξιαρχών, σε μια προσπάθεια να τα αξιοποιήσουν κατά το δοκούν.-     ~ Η Ι.Μ. Μεγ. Σπηλαίου, σύμφωνα με πληροφορίες, ενδιαφέρεται για έκταση 11.000 στρεμμάτων στα διοικητικά όρια της Αχαΐας, ενώ η Ι.Μ. Ταξιαρχών περί τα 4.500 στρέμματα στην Ηλεία. Μάλιστα, την έντονη αντίδραση των οικολογικών οργανώσεων έχει προκαλέσει η στρατηγική επιλογή της Μονής Μεγ. Σπηλαίου να προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά της απόφασης που έχει υπογράψει ο τέως περιφερειάρχης, Παναγιώτης Καββαδάς, με την οποία διατάσσει την αναδάσωση της περιοχής των Σαμαρεΐκων…».         Αναλυτικά σε ρεπορτάζ του Θάνου Χριστακόπουλου στην πατρινή εφημερίδα “Σημερινή” μια μέρα πριν τη φωτιά!!!     ε) …Αφόρητες πιέσεις τουριστικής αξιοποίησης         «… καθώς καταλήγει σε μια πανέμορφη παραλία. Ακόμα
και η πρόσφατη υπουργική απόφαση αφήνει ένα σωρό παραθυράκια για “ανάπτυξη” της περιοχής (δημιουργία εστιατορίων, οικιών, διατήρηση των λατομείων!). Όπως με θρασύτητα δήλωσε πρόσφατα ο επικεφαλής του φορέα διαχείρισης του πάρκου, Δημ. Κατσαρός, ο συμβιβασμός με τα διάφορα μικρά και μεγάλα συμφέροντα ήταν η μόνη λύση:     ~ «Η περιοχή του Κοτυχίου και της Στροφιλιάς δεν βρίσκεται σε κάποιο απομακρυσμένο βουνό. Είναι μια περιοχή που δέχεται κάθε χρόνο χιλιάδες παραθεριστές. Δεν θεωρώ ότι η ήπια ανάπτυξη είναι ασύμβατη με το χαρακτήρα ενός εθνικού πάρκου… Οι πιέσεις πρέπει να εκτονωθούν, ειδάλλως ο κόσμος ωθείται στην  αυθαιρεσία».
Φανταστείται   όταν αυτά τα λέει ο εντεταλμένος για την προστασία του Πάρκου άνθρωπος, πώς ακριβώς εννοούν την “ήπια ανάπτυξη” τα διάφορα συμφέροντα που θέλουν να το εξαφανίσουν! Γι’ αυτό και έδωσαν με τη φωτιά την απάντησή τους: “Κανένας συμβιβασμός. Τα θέλουμε όλα!“..»      Περισσότερα στο ποστ του eksapodo/2008/11/02          στ) Στροφυλιάς παθών το ανάγνωσμα          «…Οι βδέλλες της Λάμιας και οι βδέλλες των «επενδυτών». Όταν το έτος 1993 εκδόθηκε η Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ) και το δάσος της Στροφιλιάς μαζί με τις λιμνοθάλασσες Κοτυχίου και Προκόπου και το έλος της Λάμιας χαρακτηρίστηκαν βιότοπος διεθνούς σημασίας και εντάχθηκαν στην Σύμβαση Ραμσάρ και καθορίστηκαν ζώνες προστασίας, μας δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι κάτι πρόκειται να γίνει για την προστασία, την βελτίωση και ανάδειξη του βιοτόπου.-      Δημιουργήθηκε το Κέντρο Πληροφόρησης στο Λάππα, στελεχώθηκε με υπαλλήλους, έγιναν κάποιες εγκαταστάσεις στο δάσος (παρατηρητήρια, λυόμενα οικήματα), που έχουν όμως αφεθεί στην τύχη τους και ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκαν για τίποτα. Η προστασία του βιότοπου υποβαθμίστηκε ακόμη περισσότερο αφού στο προσωπικό του Κέντρου Πληροφόρησης δεν ανατέθηκαν καθήκοντα φύλαξης και ούτε κανένα άλλο μέτρο από τα προβλεπόμενα στην ΚΥΑ εφαρμόστηκε. Στο μεταξύ ανατέθηκε η σύνταξη Ειδικής Περιβαλλοντικής Μελέτης με σκοπό να προταθούν οριστικά μέτρα προστασίας και βελτίωσης του βιοτόπου, τα οποία θα εθεσπίζονταν με την έκδοση προεδρικού διατάγματος (Π.Δ.). Η μελέτη αυτή εγκρίθηκε από το ΥΠΕΧΩΔΕ αλλά το Π.Δ. δεν εκδίδεται και η κατάσταση του βιοτόπου διαρκώς χειροτερεύει…»        Περισσότερα σε άρθρο της ΟΙΚΙΠΑ πολύ πριν τη φωτιά…     ζ) Το μεγαλύτερο πρόβλημα στην περιοχή είναι η φύλαξη και η ενεργός διαχείριση      «…Ο Έλληνας Επίτροπος Περιβάλλοντος, στην απάντηση του, επισημαίνει ότι: «Η Επιτροπή γνωρίζει τα προβλήματα εφαρμογής των διατάξεων των σχετικών με το δίκτυο Natura 2000 στην Ελλάδα. Τα περισσότερα προβλήματα προκύπτουν από την έλλειψη σχεδίων διαχείρισης και τη μη θέσπιση στόχων διατήρησης για τους τόπους του δικτύου Natura 2000. Η Ελλάδα συνέστησε διαχειριστικό φορέα για τον προαναφερθέντα τόπο, ο οποίος καταρτίζει το σχέδιο διαχείρισης για τον εν λόγω τόπο, καθώς και για δύο άλλους γειτνιάζοντες τόπους του δικτύου Natura 2000 (τόποι GR2330006: λιμνοθάλασσα στο Κοτύχι, Βρινιά και GR2330005: θίνες και παραλιακό δάσος Ζαχάρως, λίμνη Καϊάφα, Στροφυλιά, Κακόβατος.    ~ Αναφερόμενος στην έλλειψη προληπτικών μέτρων προστασίας, ο κ. Δήμας τόνισε: «Ένα άλλο παρατηρούμενο πρόβλημα είναι η έλλειψη εφαρμογής προληπτικών επιτόπιων μέτρων προστασίας. Έργο του προγράμματος LIFE-Φύση που υλοποιήθηκε στην περιοχή του δάσους της Στροφυλιάς και της λιμνοθάλασσας στο Κοτύχι (2003-2007), αναγνώρισε ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα στην περιοχή είναι η φύλαξη και η ενεργός διαχείριση, οι οποίες θα επιτρέψουν την υλοποίηση δράσεων εγγεγραμμένων στους στόχους προστασίας και στο υπό κατάρτιση σχέδιο διαχείρισης“…».  Περισσότερα εδώ. Και το αποτέλεσμα;     Ι) «…Τρόμος στη Στροφυλιά …. Με κομμένη την ανάσα παρακολούθησε η Κοινή Γνώμη τον πύρινο εφιάλτη στην Στροφυλιά. Πάνω από 400 στρέμματα έγιναν στάχτη, τα αεροπλάνα απέτρεψαν περαιτέρω καταστροφή.--      ~ Αυτό που φοβούνταν όλα αυτά τα χρόνια οι οικολογικές και περιβαλλοντικές οργανώσεις της Αχαϊας και της Ηλείας έγινε πραγματικότητα το απόγευμα του Σαββάτου, και μάλιστα σε ένα χρονικό σημείο κατά το οποίο η αντίδραση των Πυροσβεστικών δυνάμεων ήταν δυσκολότερη…».-      ΙΙ) «…Μεγάλη πυρκαγιά στο προστατευόμενο δάσος της Στροφυλιάς… Ανεξέλεγκτη μαινόταν το βράδυ του Σαββάτου μεγάλη φωτιά στο προστατευόμενο δάσος της Στροφυλιάς στη δυτική Αχαΐα….    !~ Η περιοχή προστατευόταν ήδη από τη συνθήκη Ramsar, ωστόσο η Ελλάδα είχε παραπεμφθεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή Περιβάλλοντος για τη μη προστασία της…». -    Σημείωση: Οι φωτογραφίες είναι από το νετ. Οι κυριότερες ιστοσελίδες είναι:     ..     http://www.epop.gr/,       http://www.dpgr.gr/index.php,     http://www.patranews.gr,     http://assets.in.gr,   .-

 ~*  Το Τείχος Δυμαίων ή Κάστρο της Καλόγριας είναι προϊστορική μυκηναϊκή ακρόπολη στην Αχαΐα.Το τείχος χτίστηκε στην τελική νεολιθική περίοδο και έμεινε σε χρήση μέχρι την ενετοκρατία. Χρησιμοποιήθηκε ξανά το 1943 από τις ιταλικές και γερμανικές δυνάμεις κατοχής που γκρέμισαν μέρος των τειχών για να ανοίξουν είσοδο για αυτοκίνητα και κατασκευάζοντας πολυβολεία. Βρίσκεται 35 χιλιόμετρα από την Πάτρα στο ακρωτήριο του Αράξου, στα Μαύρα βουνά, και στα όρια του σημερινού δήμου Λαρισσού.-  Ονομάζεται τείχος Δυμαίων γιατί βρισκόταν στην Δυμαία χώρα και κάστρο της καλόγριας (σύγχρονη ονομασία) από την ομώνυμη παραλία που βρίσκεται κοντά του. Τα τείχη του κάστρου ήταν κυκλώπεια, είχαν μήκος 200 μέτρα, 10 μέτρα ύψος και 5 μέτρα πάχος. ^[1].-  Σύμφωνα με την μυθολογία το τείχος το έχτισε ο Ηρακλής όταν πολεμούσε τους Ηλείους του Αυγεία και το χρησιμοποίησε σαν ορμητήριο του^[2]. ^[3]Το τείχος ήταν μια οχυρή θέση που προστάτευε την κατοικία του ηγεμόνα της περιοχής και αποτελούσε το διοικητικό της κέντρο^[4]. Το τείχος χρησιμοποιήθηκε σαν ορμητήριο των Δυμαίων κατά των Ηλείων, και μάλιστα περίπου το 220 π.χ. καταλήφθηκε από τους Ηλείους και τον στρατηγό Ευριπίδα για να το ξαναπάρουν πίσω οι Δυμαίοι με τη βοήθεια του Φιλίππου Ε΄^[5].-   Από αρχαιολόγους πιστεύεται ότι στην θέση του ήταν κατά την αρχαιότητα η πολίχνη Λάρισα. Το τείχος διασώζεται ακόμα και σήμερα και κατά καιρούς γίνονται εργασίες αναστηλώσεως του.- 
Θρύλοι
Αποτελώντας αναπόσπαστο μέρος του τόπου, ο άνθρωπος τον επηρέασε και επηρεάστηκε απ’ αυτόν σε όλους τους τομείς του βίου του. Μύθοι, θρύλοι, παραδόσεις, αλλά και τέχνες, έχουν να κάνουν με τις ιδιομορφίες του φυσικού περιβάλλοντος. Χαρακτηριστικός ο θρύλος για τη λάμια, το ξωτικό του ομώνυμου έλους στην περιοχή του Δάσους Στροφιλιάς. Λένε , λοιπόν, πως οι δυνατές κραυγές που αντηχούσαν τα δειλινά στους καλαμιώνες ήταν οι φωνές του Βούταυρου, ενός υδρόβιου πουλιού που φώλιαζε σε σημαντικούς πληθυσμούς στην περιοχή.Λιμνοθάλασσα Κοτύχι
(38o 00' Β, 21o 18' Α - 3.700 εκτάρια)
Τμήμα της είναι οριοθετημένος υγρότοπος Ramsar, Περιοχή Ειδικής Προστασίας και Ειδικά Προστατευόμενη Μεσογειακή Περιοχή. Υπάρχει επίσης μερική απαγόρευση του κυνηγιού και περιορισμένος έλεγχος της δόμησης, βόσκησης και υλοτομίας. Μια μικρή, υφάλμυρη λιμνοθάλασσα, που χωρίζεται με θίνες από τη θάλασσα, τροφοδοτείται από πολλά μικρά ρυάκια και περικλείεται από τμήματα αλιπέδων και γεωργικής γης. Οι κύριες ανθρώπινες δραστηριότητες είναι η ιχθυοκαλλιέργεια, η γεωργία και ο τουρισμός (παραλιακά ξενοδοχεία και κατασκηνώσεις). Οι αρνητικές αλλαγές στον οικολογικό χαρακτήρα της περιοχής απορρέουν από τον ευτροφισμό, τη συσσώρευση ιλύος στο εσωτερικό της λιμνοθάλασσας, την ανάπτυξη εντατικών καλλιεργειών, τον αυξανόμενο τουρισμό, τη χάραξη δρόμων και την ανεξέλεγκτη βόσκηση. Υπάρχει μικρή ποικιλία αναπαραγόμενων πουλιών (λόγω των προαναφερθέντων αρνητικών παραγόντων) στα οποία περιλαμβάνονται ο Καλαμοκανάς Himantopus himantopus, η Πετροτριλίδα Burhinus Oedicnemus, το Νεροχελίδονο Glareola pratincola, το Νανογλάρονο Sterna albifrons και η Γαλιάντρα Melanocorypha calandra. Κατά τη μετανάστευση εμφανίζεται επίσης μια ποικιλία ερωδιών, παρυδάτιων και γλαρονιών. Επιπλέον εμφανίζονται σημαντικοί πληθυσμοί υδρόβιων πουλιών που ξεχειμωνιάζουν (παρ' όλο που οι αριθμοί επηρεάζονται από το κυνήγι) όπως η Χουλιαρόπαπια Anas clypeata (1.200). Άλλα είδη που εμφανίζονται κατά τη μετανάστευση είναι ο Αργυροπελεκάνος Pelecanus crispus (30), ο Καλαμόκιρκος Circus aeruginosus και ο Βαλτόκιρκος Circus cyaneus.
Δάσος Στροφιλιάς
Βρίσκεται στην παραλιακή περιοχή της βορειοδυτικής Πελοποννήσου σε απόσταση 3χμ. από τις κοινότητες Μετοχίου και Μανωλάδος με συνολική έκταση 19.000 στρέμματα περίπου. Ο παράκτιος βιότοπος χαρακτηρίζεται από την παρουσία αμμοθινών, ενώ το δάσος κυριαρχείται από πεύκα (Pinus halepensis), κουκουναριές (Pinus pinea) και ήμερη βελανιδιά (Quercus ithaburensis). Στις μη δασικές εκτάσεις κυριαρχούν τα χαρακτηριστικά είδη των βοσκοτόπων. Οι υγρότοποι γύρω από το δάσος ελκύουν μεγάλο αριθμό πουλιών, με αναπαραγόμενα είδη τον μικροτσικνιά (Ixobrychus minutus), τον καλαμοκανά (Himantopus himantopus), το ποταμογλάρονο (Sterna hirundo), τον μπούφο (Bubo bubo) και την αλκυόνη (Alcedo atthis). Η περιοχή είναι ιδιαίτερα σημαντική για τους διερχόμενους ερωδιούς, τη χαλκόκοτα (Plegadis falcinellus) και τα γλαρόνια. Το χειμώνα εμφανίζονται ο καλαμόκιρκος (Circus aeroginosus) και ο βαλτόκιρκος (Circus cyaneus). Στην ευρύτερη περιοχή του δάσους συμπεριλαμβάνονται ο όγκος των Μαύρων Βουνών, οι υγρότοποι Πρόκοπους Λαμίας, Καλογριά-Παπά, καθώς και οι ιαματικές πηγές

Στροφιλιά: "Μια λωρίδα ζωής"

Στο βορειοδυτικό άκρο της Πελοποννήσου, σε μια «μύτη» προικισμένη από το Θεό, βρίσκεται το δάσος της Στροφιλιάς. Σαν λωρίδα από κουκουνάρια χωρίζει τη λίμνη του Πρόκοπου από το Ιόνιο πέλαγος.
Λοφίσκοι από άμμο κατά μήκος της ακτής σμιλευμένοι από το κύμα και τα θαλάσσια ρεύματα σχημάτισαν στο πέρασμα του χρόνου τη λίμνη του Πρόκοπου και τη λιμνοθάλασσα Κοτύχι, δημιουργώντας μαζί με το δάσος της Στροφιλιάς ένα εξαιρετικό φυσικό περιβάλλον∙ ένα εθνικό πάρκο 22.000 στρεμμάτων που προστατεύεται από τη Συνθήκη Ραμσάρ και το Δίκτυο Natura. Το μοναδικό αυτό οικοσύστημα, απαράμιλλης αισθητικής και οικολογικής σημασίας, ενσωματώνει τις αξίες της ελληνικής φύσης: το πευκόδασος, την άμμο και το γαλάζιο του πελάγους.
Ένα υπέροχο μείγμα πεύκων, κουκουναριάς, θάμνων και μιας οργιάζουσας πανίδας που περιλαμβάνει θαλάσσιες και στεριανές χελώνες, αλεπούδες, σκαντζόχοιρους, κουνάβια, βίδρες αλλά και πουλιά όπως κουκουβάγιες, νερόκοτες, φαλαρίδες, αλκυόνες και άλλα πολλά αποτελούν τους «κατοίκους» του δάσους της Στροφιλιάς!
Με το πρώτο βήμα του επισκέπτη στο δάσος οι αισθήσεις "πιάνουν δουλειά". Η πιο μεγάλη έκπληξη, όμως, για τον κάτοικο της πόλης είναι οι μυρωδιές! Κλείστε τα μάτια και αφεθείτε στην αρωματική παλέτα του μοναδικού αυτού δάσους της Μεσογείου.
Πεύκο, κέδρος, θυμάρι, μυρτιά και φασκόμηλο ανακατεύονται προσφέροντας ένα ταξίδι πνευματικής χαλάρωσης και σωματικής αναζωογόνησης. Μην αρκεστείτε όμως μονάχα σε αυτή την εμπειρία.
Ακολουθήστε τα μονοπάτια του δάσους και ανακαλύψτε μία ακόμη έκπληξη. Τα πεύκα διαδέχονται τις κουκουναριές –τα δέντρα που δίνουν στο δάσος το όνομά του, καθώς "στροφιλιά" σημαίνει κουκουναριά– και στη συνέχεια ανοίγονται μπροστά στα μάτια του επισκέπτη οι αμμόλοφοι και οι αμμοθίνες. Ένας δυτικός άνεμος είναι υπεύθυνος για αυτό το θαύμα. Ο Μαΐστρος, ο γλύπτης του τοπίου της Στροφιλιάς, δημιουργεί αμμόλοφους με χαρακτηριστική κυματοειδή μορφή σε όλο το μήκος και πλάτος της παραλίας που ντύνει το δάσος.
Η περιοχή είναι, επίσης, φυσικό ιχθυοτροφείο με λαβράκια, κέφαλους και χέλια, ενώ το σύμπλεγμα της Στροφιλιάς, της λιμνοθάλασσας Κοτυχίου και της λίμνης του Πρόκοπου συμπληρώνει η λιμνοθάλασσα του Πάπα. Το όνομα “Πάπας” δεν της δόθηκε τυχαία, καθώς λέγεται ότι επί Ενετοκρατίας το Βατικανό τροφοδοτούνταν από εδώ με λαχταριστές τσιπούρες. Κερδισμένοι θα βγουν και οι πεζοπόροι από την επίσκεψη στη Στροφιλιά με πολλές διαδρομές που περνούν από ποικίλους βιότοπους, καθώς και χαμηλά υψώματα με πιο σημαντικά τα Μαύρα Βουνά.

ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΣΟΣ  :      Ιστορία

Στην ενότητα αυτή μπορεί ο αναγνώστης να πληροφορηθεί τα σημαντικότερα Ιστορικά Γεγονότα που συντέλεσαν στην σημερινή εικόνα της Πελοποννήσου ανατρέχοντας στους αιώνες. -   Η Πελοπόννησος ή αλλιώς το νησί του Πέλοπα, σύμφωνα με τα ευρήματα στο σπήλαιο Φράγχθι Αργολίδος και την Μάλθη στη Μεσσηνία, επιβεβαιώνεται ότι είχε κατοικηθεί ήδη από την νεότερη παλαιολιθική εποχή (8.000-7.500 π.X.). -  Πρώτοι κάτοικοί της ήταν οι Πελασγοί ή Προέλληνες και ακολούθησαν οι Αχαιοί. Σύμφωνα με το μύθο ο Πέλοπας, γιος του Ταντάλου από τη Μικρά Ασία, ήλθε στην Πίσσα και αφού νίκησε το βασιλιά Οινόμαο, παντρεύτηκε την κόρη του Ιπποδάμεια και έγινε βασιλιάς της Πίσσας.-  Οι απόγονοί του Πελοπίδες ή Ατρείδες βασίλευσαν στις Μυκήνες και τη Σπάρτη, πόλεις που μαζί με την Τίρυνθα και την Πύλο αποτέλεσαν κέντρα του περίφημου Μυκηναϊκού πολιτισμού κατά την περίοδο μεταξύ του 1.600 π.Χ. και του 1.100 π.Χ. -  Στην Πελοπόννησο αναπτύχθηκαν ισχυρές πόλεις-κράτη με πρώτη και κύρια την Σπάρτη, το Άργος, την Κόρινθο και την Αρχαία Μεσσήνη, αλλά και μικρότερες. Ο πολιτισμός των οποίων γνώρισε μεγάλη άνθιση κατά τους ιστορικούς χρόνους. Όμως, οι συχνές πολεμικές συρράξεις μεταξύ των πόλεων, καθώς και οι εσωτερικές πολιτικές αντιθέσεις αποτέλεσαν την κύρια αιτία έναρξης του εποικισμού μεγάλου μέρους της Μεσογείου με ιδιαίτερη προτίμηση στη νότια Ιταλία και τη Σικελία. -  Οι κάτοικοι, έχοντας συνείδηση της κοινής τους καταγωγής και της κοινής τους γλώσσας, επέλεξαν το δρόμο της εκεχειρίας κατά την διάρκεια των αθλητικών γεγονότων, όπου ξεπρόβαλαν για πρώτη φορά στην Πελοπόννησο. Οι Ολυμπιακοί αγώνες , τα Νέμεα, τα Ίσθμια και τα Λύκαια, αποτέλεσαν τα πιο σπουδαία αθλητικά γεγονότα των αρχαίων χρόνων και έχουν χαράξει την ιστορική μνήμη με την εξύψωση του ελληνικού πολιτισμού και του αθλητικού πνεύματος. -   Στους Περσικούς πολέμους (5ος αιώνας π.Χ.) η Πελοπόννησος συμμετείχε ενεργά στην αντιμετώπιση του εχθρού με αιχμή του δόρατος το στρατό της Σπάρτης, που αποτελούσε τον πιο οργανωμένο στράτευμα των αρχαίων χρόνων, γνωστό για την αυτοθυσία του Βασιλιά Λεωνίδα και τον τριακοσίων στρατιωτών του στις Θερμοπύλες. Η στρατιωτική πειθαρχία των Σπαρτιατών ήταν αθοριστικός παράγοντας για την εξέλιξη του τριακονταετούς Πελοποννησιακού πολέμου με αντίπαλο την Αθήνα (404 π.Χ.), που βρήκε νικητές τους Σπαρτιάτες. -  Η Πελοπόννησος έχει πρωταγωνιστική παρουσία σε όλη τη διαδρομή της ελληνικής ιστορίας τόσο στην Ελληνιστική και τη Ρωμαϊκή περίοδο, με τον ερχομό του Αποστόλου Παύλου στην Κόρινθο, όσο και στα χρόνια του Βυζαντίου με αποκορύφωμα την περίοδο της κυριαρχίας του δεσποτάτου του Μυστρά. -   Στα χρόνια της τουρκοκρατίας η Πελοπόννησος αποτελούσε τον κύριο πυρήνα έκφρασης του επαναστατικού πνεύματος και αποτέλεσε το χώρο που έμελε να ξεκινήσει η απελευθερωτική επανάσταση του 1.821 μ.Χ.. -

~**  Ν. Αργολίδος

Ο Αργολικός χώρος καλύπτει σελίδες ένδοξης ιστορίας όλων των εποχών. Ελάχιστες περιοχές της γης μπορούν να επιδείξουν 4.000 χρόνια συνεχούς ιστορίας. Αρχαιότεροι κάτοικοι της Αργολίδας είναι σύμφωνα με τις μυθικές παραδόσεις οι Πελασγοί. Ήρωες του Προελληνικού παρελθόντος της Αργολίδας αναφέρονται οι Ιναχίδες. Iδρυτής της δυναστείας ήταν ο Ίναχος και απόγονοί του οι Πανόπτης, Άργος, Πελασγός, Μυκήνη (από το όνομα της οποίας προέρχεται κατά μια άποψη και το όνομα των Μυκηνών), ο περίφημος Φορωνεύς ιδρυτής των πρώτων πόλεων του Άργους και η ακόμη περισσότερο περίφημη Ιώ. Στις αρχές της Β' χιλιετηρίδας π.Χ. τοποθετείται η κάθοδος των Ελληνικών φύλων - των Αχαιών - στις Ελληνικές Χώρες, που με τους παλαιούς κατοίκους που είχανε υποταγεί ιδρύθηκαν διάφορα κράτη. Από τα ισχυρότερα ιδρυθέντα Αχαϊκά κράτη ήταν οι ηγεμονίες της Τίρυνθας και των Μυκηνών. Η περί το 1.000 π.Χ. κάθοδος των Δωριέων είχε σαν αποτέλεσμα την καταστροφή του Μυκηναϊκού Πολιτισμού. Από τον 6ο π.Χ. αιώνα το Άργος εξακολουθεί να αποτελεί δύναμη που ρυθμίζει τα πράγματα στην Πελοπόννησο. Τούτο μαρτυρούν τα ερείπια του Ηραίου, μεγαλοπρεπή ναού προς τιμήν της Ήρας. Μετά την υποταγή της Ελλάδας στους Ρωμαίους, κύρια κατά την Βυζαντινή εποχή, η ιστορία του Άργους συμπλέκεται με την ιστορία του Ναυπλίου. Η Ναυπλία όπως είναι το αρχαίο όνομα του Ναυπλίου, ήταν πόλη αυτόνομη μέχρι το 676 π.Χ. οπότε έγινε επίνειο του Άργους. Από το 589 π.Χ. η πόλη είναι γνωστή σα Ναύπλιο. ~** Ν. Αρκαδίας    Τα όρια της Αρχαίας Αρκαδίας δε συμπίπτουν μ' αυτά της σημερινής, τότε ήταν ευρύτερα. Συμπεριλάμβανε την επαρχία Καλαβρύτων, τη νότια Κορινθία, τα δυτικά της Αργολίδας κι ένα μεγάλο τμήμα της Ηλείας και της Ολυμπίας. Η αρχαία Αρκαδία δεν είχε θάλασσα. Το σχήμα της Αρχαίας Αρκαδίας ήταν ένα τετράγωνο με φυσικά σύνορα βουνά. Χαρακτηριζόταν από μεγάλα δάση και τα πολλά νερά, σ' αυτά τα κρυστάλλινα νερά λούζονταν οι Μούσες και οι Νύμφες. Καμάρι και καύχημα των Αρκάδων ήταν το αυτόχθονο. Θεωρούσαν τον εαυτό τους, "υπερούσιο λαό" καθότι, γεννήθηκαν πριν της Σελήνης και πριν των άλλων Ελλήνων. Αυτό, λέει, και ο Στράβονας: "Δοκεί δε παλαιότατα έθνη είναι τα Αρκαδικά των Ελλήνων Αζάνές τε και Παρράσιοι και άλλοι τοιούτοι". Οι Αρχαίοι Αρκάδες μιλούσαν την Αρκαδική γλώσσα η οποία ήταν μία, από τις πέντε, διαλέκτους του Αχαϊκού συνασπισμού. Όπως οι άλλοι Έλληνες, έτσι και οι Αρκάδες, σα θρησκεία είχαν το δωδεκάθεο, με το μυθολογικό προνόμιο, ο Δίας να έχει γεννηθεί στο Αρκαδικό Λύκαιο όρος, ο Ποσειδώνας στη Μαντινειακή βρύση Άρνη, η Ήρα κι αυτή στ' Αρκαδικά βουνά, ο Ερμής στην Κυλλήνη, ο Ασκληπιός στη Θέλπουσα. Η Αρτέμιδα ήταν θεά της Αρκαδίας και λατρευόταν, από τους Αρκάδες, ως Υμνία ή Ορθία και ήταν προστάτιδα των Δασών και του Κυνηγίου. Στην Αρκαδία λατρευόταν και η Κόρη της Δήμητρας -Δέσποινα την αποκαλούσαν οι Αρκάδες- και, μάλιστα, με τη μητέρα της για την οποία, πίστευαν, οι Αρκάδες, ότι, μετά την Αττική, τους δίδαξε την καλλιέργεια της γης. Συγχρόνως, έδειχναν πάνω στο βουνό Κυλλήνη, μια χαράδρα κι έλεγαν, πως ο Πλούτωνας, από εκεί κατέβασε τη Δέσποινα στον Άδη. Πίστευαν, οι Αρκάδες, ότι, ανάμεσα στα σημερινά χωριά των συνόρων Γορτυνίας και Μεγαλόπολης, Κυπαρίσσια και Μαυριά -στην παλιά Τραπεζούντα- έγινε η μάχη των Θεών και των Γιγάντων νίκησαν οι Θεοί κι έκλεισαν τους Γίγαντες κάτω από τη γη. Τα Άλση της Αρχαίας Αρκαδίας φέρουν ονόματα θεών: Πάνας, Αφροδίτη, Δήμητρα, Ποσειδώνας... αλλά, και τα ποτάμια, Αλφειό και Λάδωνα, τα θεοποίησαν. Ο κατ' εξοχήν θεός της Αρκαδίας ήταν ο τραγοπόδαρος και κερασφόρος, Πάνας, Θεός της Μουσικής -απεικονίζεται με τον αυλό του- ο οποίος ακολουθούσε τον Διόνυσο ενώ τον ακολουθούσαν Νύμφες, Ναΐδες, Επιμηλιάδες, Μαινάδες και Σειλινοί. Να, γιατί αποκαλούσαν ειδυλλιακή την Αρκαδία. Το Λύκαιο όρος ήταν ο "Όλυμπος της Νότιας Ελλάδας". Τελείτο και γιορτή για τη Δέσποινα, την κόρη της θεάς Δήμητρας, στη Λυκόσουρα, στο Λύκαιο όρος τελούνταν και Αγώνες, γυμνικοί και ιππικοί, τα "Λύκαια".

~** ~**Ν. Κορινθίας

Στην πρώιμη αρχαιότητα ονομαζόταν Εφύρα, πρωτοκατοικήθηκε από το Σίσυφο, ο οποίος καταγράφεται στη μυθολογία μας ως ο μοναδικός άνθρωπος που κατάφερε δύο φορές να ξεγελάσει το θάνατο. Γι' αυτή του την ύβρη, τιμωρήθηκε στον Άδη να κυλά διαρκώς μία πέτρα προς την κορυφή ενός λόφου, που έμοιαζε με τον Ακροκόρινθο, μα πάντα λίγο πριν φτάσει στην κορυφή, ο βράχος να φεύγει από τα χέρια του και να καταλήγει πάλι στους πρόποδες. Ο μύθος θέλει το Σίσυφο να λύνει, τρόπον τινά, το πρόβλημα λειψυδρίας της περιοχής της Κορίνθου χάρη σε μία συμφωνία που συνήψε με τον ποταμό Ασωπό. Ο πονηρός βασιλιάς της Εφύρας αποκάλυψε στον ποτάμιο θεό τον κλέφτη της κόρης του Αίγινας, που δεν ήταν άλλος από το Δία, και ως αντάλλαγμα πήρε μια πηγή πάνω στο βράχο του Ακροκορίνθου. Εγγονός του Σίσυφου είναι ο περίφημος Βελλερεφόντης, ο οποίος κατάφερε να δαμάσει το φτερωτό άλογο Πήγασο και να σκοτώσει με τη βοήθεια των θεών τη Χίμαιρα, το αλλόκοτο πλάσμα με κεφάλι λιονταριού, κορμί κατσίκας και ουρά φιδιού. Ο Βελλεροφόντης, όμως, τιμωρήθηκε από τους θεούς με τραγικό θάνατο όταν, φτάνοντας στην ύβρη, όπως ακριβώς ο παππούς του, θέλησε με τον Πήγασο ν' ανέβει στον Όλυμπο και να συμβιώσει με τους θεούς. Στην Κόρινθο, σύμφωνα πάντα με τους μύθους, έφτασε κυνηγημένο το βασιλικό ζευγάρι Ιάσων και Μήδεια, εκεί λέει η μία εκδοχή του μύθου, συντελέστηκε το στυγερό έγκλημα της παιδοκτονίας από την πριγκίπισσα της Κολχίδας. Δηλαδή, όταν ο Ιάσων με προτροπή του βασιλιά της Κορίνθου Κρέοντα, αποφάσισε να παντρευτεί την κόρη του Γλαύκη, η απατημένη και προδομένη Μήδεια, εκδικούμενη τον άνδρα της, έσφαξε τα δύο ανήλικα παιδιά της με τα ίδια της τα χέρια. Κατόπιν, η παιδοκτόνος, κατέφυγε στο Ηραίο της Περαχώρας για να κρυφτεί. Στην Κόρινθο, επίσης, κυνηγημένος κατά μία έννοια κι από την ίδια του την τραγική μοίρα έφτασε μωρό ακόμη ο Οιδίποδας, ο οποίος υιοθετήθηκε από τη βασιλική οικογένεια της πόλης και ανατράφηκε ως βασιλόπουλο στην Τενέα. Μεγαλώνοντας ο Οιδίποδας, προκειμένου να διασκεδάσει τις αμφιβολίες του για το αν είναι πραγματικός γόνος του Πολύβου και της Μερόπης, ζήτησε χρησμό από το μαντείο των Δελφών. Η Πυθία του επεσήμανε ότι μία μέρα θα σκοτώσει τον πατέρα του και θα παντρευτεί τη μητέρα του, χωρίς να του αποκαλύψει την αλήθεια για την καταγωγή του. Πικραμένος εκείνος αποφάσισε να μη γυρίσει στην Κόρινθο, να πορευτεί προς τη Θήβα, όπου και συνάντησε τον αληθινό του πατέρα Λάιο, τον οποίο σκότωσε, ενώ στην είσοδο της πόλης έλυσε το περίφημο αίνιγμα της Σφίγγας και παντρεύτηκε τη μητέρα του Ιοκάστη. Σύμφωνα με το μύθο, το όνομά της η πόλη της Κορίνθου, το οφείλει στον ομώνυμο ήρωα Κόρινθο, ο οποίος ήταν γιος του Μαραθώνα και μακρινός απόγονος του θεού Ερμή. Ο Ισθμός, το στενό κομμάτι γης, που ενώνει την Πελοπόννησο με τη Στερεά Ελλάδα, αποτέλεσε σημείο τριβής μαζί με την Κόρινθο, μεταξύ του Ποσειδώνα και του Ήλιου. Οι υπόλοιποι θεοί που έκριναν τη διαμάχη αποφάσισαν ο Ήλιος να κρατήσει την περιοχή της Κορίνθου, ενώ ο Ποσειδώνας να κυριαρχήσει στην περιοχή του Ισθμού. Εκεί, σύμφωνα με το μύθο, η θάλασσα ξέβρασε το πτώμα του Μελικέρτη στην πλάτη ενός δελφινιού. Ο Μελικέρτης, γιος της Ινούς, της μητριάς του Φρίξου και της Έλλης, από τον Ορχομενό της Βοιωτίας, πνίγηκε στα νερά του Αιγαίου, όταν η μητέρα του αλλόφρων έπεσε στη θάλασσα κρατώντας τον στην αγκαλιά της. Οι κάτοικοι της περιοχής συνέλεξαν το πτώμα του άτυχου παιδιού, τον ονόμασαν Παλαίμονα και τον λάτρεψαν σαν θεότητα, καθιερώνοντας αγώνες προς τιμήν του, τα περίφημα Ίσθμια.

~** Ν. Λακωνίας

Η Λακωνία αποτελεί ένα από τα μεγάλα ιστορικά και πολιτιστικά Κέντρα της Ελλάδας. Με αρκετά ίχνη ανθρώπινης παρουσίας ήδη από την προϊστορική εποχή, η περιοχή γνωρίζει την πρώτη μεγάλη της ανάπτυξη κατά την μυκηναϊκή εποχή. Στα μυθικά χρόνια 5.000-1300 π.Χ. όταν οι Έλληνες είχαν ανακαλύψει επουράνιους και γήινους θεούς η Μάνη δεν ήταν δυνατό να υστερήσει σε φαντασία αλλά και σεβασμό προς τον υπέρτατο κυρίαρχο της ζωής και του κόσμου, το θεό-Ήλιο. Και σε ένδειξη λατρείας στο ηλιόλουστο Ταίναρο χτίζεται ναός, αφιερωμένος στον Ήλιο - Απόλλωνα, όπου λατρεύεται και η αδελφή του Σελήνη - Άρτεμη (Κάτοικοι Μινύες και Λέλεγες). Από διασταυρώσεις ιστορικών πηγών 1250 π.Χ., αλλά και από συμπεράσματα αρχαιολογικών ευρημάτων αποδεικνύεται η ύπαρξη Ναού του Ποσειδώνα στην ακτή του Ταινάρου, και Ιερό της Ιππολαΐδος Αθηνάς στην αρχαία Ιππόλα (Κηπούλα) στην Άνω Πούλα (Κάβο Γκρόσσο). Οι Δωριείς κατά την καθοδόν τους ,όταν έφθασαν στο Ταίναρο το ονόμασαν Μεταπέα Άκρα και στη συνέχεια έγινε Κάβος Ματαπάς. Η αρπαγή της Ωραίας Ελένης 1110-1000 π.Χ. (Εποχή Ομήρου), και ο πρωταγωνιστικός ρόλος του Σπαρτιάτη Βασιλιά Μενελάου στα Ομηρικά Έπη αντανακλούν τον πρωταγωνιστικό ρόλο της περιοχής στα "Ελληνικά πράγματα". Επίσης, γίνεται αναφορά του Ομήρου σε αρχαίες πόλεις της Λακωνικής Λαρύσια (Γύθειο) Λας, Τευθρώνη (Κότρωνας), Πύρριχος (Κάβαλος), Μέσσην (Μέζαπος), Οίτυλος, Θαλάμες (Κατήφαρη), Γερήνια (Κάμπος) Ενόπη. Ενώ, ο θολωτός τάφος του Βαφειού, και τα συγκροτήματα της Πελλάνας και του Μενελαίου είναι δείγματα της περιόδου αυτής. Γύρω στα 1100 π.Χ. οι Δωριείς καταλήγουν στην κοιλάδα της Λακωνίας για να δώσουν μια νέα δυναμική στην περιοχή. Η Σπάρτη σταδιακά αναπτύσσεται περιλαμβάνοντας διάφορα στρατηγικά σημεία εντός του σημερινού Νομού και αργότερα και εκτός αυτού.

~** Ν. Μεσσηνίας

Οι πρώτοι κάτοικοι Ο Λέλεγας, πρόγονος των κατοίκων της Λακωνίας, αναφέρεται ως γενάρχης και των πρώτων κατοίκων της Μεσσηνίας, η κατοίκηση δε ανάγεται τουλάχιστον στα τελευταία Χρόνια της Εποχής του Λίθου (γύρω στα 3000 π.Χ.).Όταν στη Λακωνία βασιλιάς έγινε ο Μύλης, ο αδελφός του, Πολυκάων, πήρε τη γυναίκα του, Μεσσήνη, και επικεφαλής αποίκων μετακινήθηκε στη χώρα που ονομάστηκε Μεσσηνία. Οι εκεί ντόπιοι τους δέχτηκαν ειρηνικά. Ο Πολυκάων έκανε πρωτεύουσά του την πόλη Ανδανία και η γυναίκα του, Μεσσήνη, καθιέρωσε μυστήρια με τη σύμπραξη του ήρωα Καύκωνα, γενάρχη του λαού των Καυκώνων. Οι Καύκωνες, από όσα γνωρίζουμε, ήταν προελληνικό φύλο, είχαν ινδοευρωπαϊκές ρίζες και πρώτοι κατέκλυσαν τη Μεσσηνία. Το νήμα του μύθου ξαναβρίσκεται στην εποχή που οι Ατρείδες κατείχαν τη Λακωνία. "Τότε", το μεγαλύτερο κομμάτι της Μεσσηνίας ανήκε στη Λακωνία, ενώ στη δυτική ακτή κι ως τον Αλφειό ποταμό, βόρεια, εκτεινόταν το κράτος της Πύλου. Όταν στη Λακωνία βασίλευε ο Οίβαλος, στη Μεσσηνία ηγεμόνευε ο Περιήρης, ο γιος του Αιόλου. Παντρεύτηκε πρώτος την κόρη του Περσέα, Γοργοφόνη κι απέκτησε γιους τον Λεύκιππο και τον Αφαρέα. Ο Λεύκιππος βασίλευσε στην Ανατολική Μεσσηνία και ο Αφαρέας στη Δυτική. Ο Μεσσήνιος Ασκληπιός Στο δικό του βασίλειο, ο Λεύκιππος ίδρυσε πρωτεύουσά του το Λεύκτρο, πόλη που αργότερα προσαρτήθηκε στη Λακωνία. Οι Μεσσήνιοι εξακολουθούσαν να τη διεκδικούν στα ιστορικά χρόνια. Παντρεύτηκε τη Φιλοδίκη κι απέκτησε τρεις κόρες: τις Αρσινόη, Ιάλειρα και Φοίβη. Την Αρσινόη, κατά τη μεσσηνιακή εκδοχή, ερωτεύτηκε ο θεός Απόλλωνας κι απέκτησε μαζί της γιο, τον Ασκληπιό. Σύμφωνα με αυτή την εκδοχή, η Αρσινόη παρέδωσε τον Ασκληπιό στην τροφό Κορωνίδα να το μεγαλώσει. Κι έπειτα, τον πήρε ο Απόλλωνας και τον πήγε στο Πήλιο, να τον αναθρέψει ο Κένταυρος Χείρωνας. Στη Μεσσηνία, έλεγαν, γεννήθηκε ο γιος του Ασκληπιού, Μαχάων, γιατρός των Αχαιών στην εκστρατεία στην Τροία. Στο Λεύκτρο, τον Ασκληπιό και τον Μαχάονα μαζί με τον αδελφό του, Ποδαλείριο, τους τιμούσαν τουλάχιστον ως τα ρωμαϊκά χρόνια. Η Χαρωπή και η Λαμπερή Οι δυο άλλες κόρες του Λεύκιππου, η Ιάλειρα και η Φοίβη, είχαν κοινή τύχη. Η έρευνα έχει εντοπίσει τα ονόματα Ιάλειρα (Χαρωπή) και Φοίβη (Λαμπερή) ως επίθετα της Σελήνης. Η πρώτη ήταν ιέρεια της Άρτεμης και η δεύτερη της Αθηνάς. Κατά μια εκδοχή, και τις δυο ο πατέρας τους τις είχε υποσχεθεί στους Ίδα και Λυγκέα, παιδιά του αδελφού του, Αφαρέα. Τις διεκδικούσαν όμως και οι Κάστορας και Πολυδεύκης, οι τυπικά γιοι του Τυνδάρεω, ουσιαστικά του Δία. Είτε με την ανοχή του Λεύκιππου που πήρε πλούσια δώρα είτε όχι, οι Διόσκουροι, Κάστορας και Πολυδεύκης, τις έκλεψαν. Ο Αφαρέας και οι γιοι του τους κυνήγησαν αλλά στη σύγκρουση μαζί τους σκοτώθηκαν. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, ο θάνατός τους είχε αιτία τη διαφωνία με τους Διόσκουρους στη μοιρασιά ενός κλεμμένου κοπαδιού. Δεν είχαν σχέση με τις κόρες του Λεύκιππου, τις οποίες οι Διόσκουροι απλά έκλεψαν και παντρεύτηκαν κατά τις συνήθειες της εποχής. Ο Νηλέας στην Πύλο Ο γιος του Περιήρη κι αδελφός του Λεύκιππου, ο Αφαρέας, παντρεύτηκε την Αρήνη και ίδρυσε πόλη με το όνομά της, πρωτεύουσα της επικράτειας που απλωνόταν στη Δυτική Μεσσηνία. Πρόσφυγας στην Αρήνη έφτασε ο Νηλέας, διωγμένος από τον αδελφό του Πελία. Ο Αφαρέας του παραχώρησε την περιοχή όπου έκτισε την Πύλο. Ο Νηλέας παντρεύτηκε την Χλωρίδα κι απέκτησε δώδεκα γιους και μια κόρη, την Πηρώ που έμελλε να παντρευτεί τον Μελάμποδα. Ανάμεσα στους γιους ήταν κι ο Νέστορας με τον Περικλύμενο, ένα παλικάρι αντρειωμένο και με την ικανότητα να αλλάζει μορφή, όποτε ήθελε. Κάποια στιγμή, στην Πύλο έφτασε ο Ηρακλής, αναζητώντας κάποιον να τον εξαγνίσει από ένα φόνο που έκανε σε στιγμή τρέλας. Ο Νηλέας όμως ήταν φίλος με τον πατέρα του νεκρού κι αρνήθηκε να κάνει τις τελετές του καθαρμού. Μαζί του συμφώνησαν κι έντεκα από τους δώδεκα γιους: μόνο ο Νέστορας επέμενε να κάνουν το χατίρι του ημίθεου αλλά δεν εισακούστηκε. Δεν χρειάζονταν περισσότερα για να ανοίξει πόλεμο με τους Πύλιους ο Ηρακλής. Βρήκε τον βασιλιά των Αμυκλών Λακωνίας πρόθυμο να τον εξαγνίσει, μάζεψε στρατό και κίνησε να πάρει την Πύλο. Στη σύντομη μάχη, σκοτώθηκαν και άλλοι δέκα από τους γιους του Νηλέα. Γλύτωσε μόνο ο Νέστορας που έτυχε να λείπει όσο διαρκούσαν οι μάχες. Κατά μια εκδοχή, ο Ηρακλής τον εγκατέστησε βασιλιά στον θρόνο του πατέρα του, επειδή μόνο αυτός είχε πάρει το μέρος του, όταν έφτασε εκεί ζητώντας τον εξαγνισμό.

~***  Ιστορικοί Χρόνοι  :

Στα τέλη του 12ου π.Χ. αιώνα οι Δωριείς κυριάρχησαν στην Πελοπόννησο με την βοήθεια των Αιτωλών. Οι Αιτωλοί κατέλαβαν την Αχαΐα και την Ηλεία ενώ οι Δωριείς κατέλαβαν την Κορινθία, τη Λακωνία, την Αργολίδα και τη Μεσσηνία. Έπειτα από δωρική εγκατάσταση σχηματίστηκαν στην Πελοπόννησο τα κράτη της Κορίνθου, του Άργους και της Σπάρτης. Έπειτα από πολύχρονους πολέμους η δύναμη της Σπάρτης ως ηγετικής δύναμης σταθεροποιήθηκε και στα τέλη του 8ου αιώνα οι πελοποννησιακές πόλεις γνώρισαν μεγάλη αποικιακή δραστηριότητα προς τη δύση. Η οριστική επιβολή της Σπάρτης και η αναγνώρισή της ως ηγετικής δύναμης στην Πελοπόννησο έγινε δύο αιώνες αργότερα. Η πρώτη δεκαετία του 6ου π.Χ. αιώνα σημαδεύτηκε από τον Α΄ Ιερό Πόλεμο για την ανεξαρτησία του ιερού των Δελφών έναντι της Κρίσσας, στον οποίο ο τύραννος της Σικυώνας Κλεισθένης είχε ηγετικό ρόλο. Η νίκη της Σπάρτης και η συνθήκη του 560 π.Χ. με την Τεγέα έφερε την οργάνωση μιας πρώτης συμμαχίας Πελοποννησιακών πόλεων γύρω από την ηγέτιδα Λακωνική πόλη. Ο 5ος π.Χ. αιώνας η εποχή της μεγάλης δόξας του ελληνισμού, ήταν η εποχή ακμής και για την Πελοπόννησο. Κατά τη διάρκεια των Περσικών πολέμων από το 490 π.Χ. (μάχη του Μαραθώνα) ως το 479 π.Χ. (μάχη των Πλαταιών) οι Πελοποννησιακές πόλεις και ιδίως η Σπάρτη, παραμερίζοντας τις αντιθέσεις μεταξύ τους και με την Αθήνα βοήθησαν με κάθε δύναμη στον κοινό αγώνα των Ελλήνων κατά των βαρβάρων Μήδων. Στην άτυχη αλλά ένδοξη μάχη των Θερμοπυλών η τιμή αποδόθηκε ολόκληρη στους πελοποννήσιους που αντιπροσωπεύτηκαν από τον ολιγάριθμο στρατό του Σπαρτιάτη βασιλιά. Ακολούθησε μια περίοδος πενήντα χρόνων ανταγωνισμού μεταξύ της Σπάρτης και της Αθήνας. Η Σπάρτη προσπάθησε χωρίς επιτυχία να αποτρέψει την άνοδο της Αθηναϊκής ισχύος που πήρε μορφή με τη συγκρότηση της Α΄Αθηναϊκής Συμμαχίας και η προσπάθεια αυτή οδήγησε στην έναρξη του Πελοποννησιακού πολέμου που υπήρξε η αρχή του τέλους του αρχαίου ελληνισμού. Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος ανάμεσα στην Αθηναϊκή και την Πελοποννησιακή συμμαχία, υπό την ηγεμονία της Σπάρτης, διήρκεσε, με διακοπές λόγω μερικών ανακωχών, από το 431 π.Χ. έως το 404 π.Χ. και έληξε με ήττα των Αθηναίων. Οι φάσεις του πολέμου είναι οι παρακάτω: Αρχιδάμειος πόλεμος (431-421 π.Χ.). Σ'αυτή τη φάση του πολέμου που ονομάστηκε έτσι από τον βασιλιά της Σπάρτης Αρχίδαμο, ο οποίος ήταν επικεφαλής Σπαρτιατών και συμμάχων που κατέλαβαν την Αττική και πολιόρκησαν την πόλη της Αθήνας τα δύο πρώτα έτη του πολέμου. Η πρώτη φάση του πολέμου έληξε με συνθήκη ειρήνης, με την οποία οι αντίπαλοι ήρθαν ξανά στα εδάφη που κατείχαν πριν τον πόλεμο. Ακολουθούν ο Μεσοπόλεμος (421-415 π.Χ), η Σικελική Εκστρατεία (415-413 π.Χ.) και ο Πόλεμος στο Αιγαίο και τον Ελλήσποντο (413-404 π.Χ.). Με την τελευταία φάση του πολέμου επέρχεται το τέλος της αθηναϊκής ηγεμονίας με την οποία και επηρεάστηκε ο Ελλαδικός κόσμος για πολλές γενιές. Σχεδόν όλες οι Ελληνικές πόλεις πήραν μέρος στον πόλεμο και οι πολεμικές συρράξεις έλαβαν χώρα σε όλον σχεδόν τον ελληνόφωνο κόσμο. Γι' αυτό και ονομάζεται από νεώτερους ερευνητές "αρχαίος παγκόσμιος πόλεμος". Ο πρώτος σημαντικός πόλεμος του 4ου π.Χ. αιώνα ήταν ο Κορινθιακός (395-387) στον οποίο η Σπάρτη με βασιλιά τον Αγησίλαο αντιμετώπισε τις ενωμένες δυνάμεις των Θηβαίων, Αθηναίων, Κορινθίων, Αργείων και Θεσσαλών. Ο πόλεμος αυτός έδωσε την ευκαιρία στους Πέρσες να αναμειχθούν ξανά στα Ελληνικά πράγματα. Η Σπάρτη εμφανίζεται πάλι στην ηγετική θέση μεταξύ των Ελληνικών πόλεων αλλά η κυριαρχία της δε θα κρατήσει πολύ. Οι αλλεπάλληλοι πόλεμοι εξασθένησαν την Πελοπόννησο και όταν η ανερχόμενη δύναμη οι Μακεδόνες επιχείρησαν την ανάληψη της ηγεμονίας στον ελληνικό χώρο η Πελοπόννησος δεν μπόρεσε να την εμποδίσει. Το 168 π.Χ. οι Ρωμαίοι υπόταξαν την Μακεδονία και 22 χρόνια αργότερα κατέλαβαν και λεηλάτησαν την Κόρινθο οδηγώντας έτσι στο τέλος του όχι μόνο τον πελοποννησιακό αλλά και ολόκληρο τον αρχαίο Ελληνικό κόσμο. Έτσι στο τέλος του 4ου μ.Χ. αιώνα το αρχαίο πνεύμα παραχωρεί τη θέση του στη νέα κοσμοθεωρία, το χριστιανισμό και ο αρχαίος κόσμος υποχωρεί μπροστά στη νέα εποχή που ανοίγει με την ίδρυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Με την κατάλυση του βυζαντινού κράτους από τους Φράγκους 1204 μ.Χ. και την εισαγωγή του δυτικού πολιτικοκοινωνικού συστήματος της φεουδαρχίας η Πελοπόννησος θα αποτελέσει ένα από τα φεουδαρχικά κρατίδια της διασπασμένης αυτοκρατορίας και μάλιστα το καλύτερα οργανωμένο. Ιδρυτές της φραγκικής ηγεμονίας της Πελοποννήσου είναι Γάλλοι. Το 1379 μ.Χ. ως το 1401 μ.Χ. έγιναν οι πρώτες τουρκικές επιδρομές στην Πελοπόννησο. Στις αρχές του 15ου αιώνα ο Αυτοκράτορας της Πελοποννήσου Θεόδωρος Β΄Δεσπότης του Μιστρά θα φροντίσει για την ίδρυση του Εξαμίλιου, ενός τείχους κοντά στην Κόρινθο που αποσκοπούσε στο να αναχαιτίσει τις Τουρκικές επιθέσεις. Το "φράγμα" αυτό εξουδετερώθηκε εύκολα από τους Τούρκους το 1423 μ.Χ. και οδηγήθηκαν στην αιχμαλωσία 60.000 Πελοποννήσιοι. Ο Ιωάννης Παλαιολόγος έπειτα από τα γεγονότα αυτά θέλησε να επέμβει και κατέληξε στην ενσωμάτωση και των τελευταίων υπολειμμάτων των φραγκικών κρατιδίων στο Ελληνικό δεσποτάτο. Το 1443 μ.Χ.ο τελευταίος Αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης Κωνσταντίνος προσπάθησε να θεραπεύσει τις οχυρωματικές ανάγκες της επικράτειάς του συμπληρώνοντας το τείχος του Εξαμιλίου και επεκτείνοντας την πολιτική του ως την Αττική. Το 1446 μ.Χ. άρχισε η μεγάλη Τουρκική επίθεση εναντίον του Δεσποτάτου. Σοβαρές επιπτώσεις στην ιστορία της Πελοποννήσου είχαν οι Βενετοτουρκικοί πόλεμοι. Στον πρώτο (1463 - 1479 μ.Χ.) έλαβαν μέρος αρκετοί Πελοποννήσιοι αρχηγοί και επίλεκτα σώματα Ελλήνων και Αλβανών. Μετά τη λήξη του πολέμου ακολούθησαν οι πρώτες ομαδικές έξοδοι των Πελοποννήσιων προς τα Επτάνησα και την Κρήτη. Ο δεύτερος Βενετουρκικός πόλεμος (1499 - 1502μ.Χ.) είχε ως αποτέλεσμα την κατάληψη εκ μέρους των Οθωμανών της Ναυπάκτου, της Μεθώνης, της Κορώνης και του Ναυαρίνου. Το 1537 μ.Χ. ξέσπασε ο τρίτος Βενετουρκικός πόλεμος (1537 - 1540 μ.Χ.) όπου με τη λήξη παραδώθηκαν στους Τούρκους το Ναύπλιο και η Μονεμβασιά. Κατά τον 17ο αιώνα επικρατεί στην Πελοπόννησο ο θεσμός των αρματολών. Το 1685 μ.Χ άρχισαν οι επιχειρήσεις των Βενετών στην Πελοπόννησο ύστερα από τη συγκρότηση του Ιερού Συνασπισμού του Λίντς (1684 μ.Χ). Με τη συνθήκη του Κάρλοβιτς μόνο η Πελοπόννησος μένει σε χέρια Χριστιανικά (1699 μ.Χ.) αλλά ως το 1715 μ.Χ. όπου θα ξαναπεράσει στην Τουρκική κυριαρχία (1715 - 1821 μ.Χ.). -  Η Ελληνική επανάσταση του 1821 - 1824 μ.Χ. είναι το πρώτο μέρος του Ελληνικού αγώνα της ανεξαρτησίας (1821-1832 μ.Χ.), που κατέληξε στην αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Ελληνικού κράτους με την συνθήκη του Μαΐου του 1832.-   Κατά την παράδοση στις 25 Μαρτίου 1821, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ευλόγησε το λάβαρο της επανάστασης στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας κοντά στα Καλάβρυτα ή κατά άλλες μαρτυρίες στην Πάτρα και αυτό θεωρείται σαν έναρξη της επανάστασης στην Ελλάδα. Στην Στερεά Ελλάδα κηρύχθηκε επίσημα η έναρξη της επανάστασης στις 27 Μαρτίου, στη μονή οσίου Λουκά κοντά στη Λιβαδειά, με παρόντες τους οπλαρχηγούς Αθανάσιο Διάκο και Βασίλη Μπούσγο και προκρίτους της περιοχής.-  Στο συμβούλιο των οπλαρχηγών στη Μεσσηνία, ο Κολοκοτρώνης πρότεινε σαν βασικό στόχο την Τρίπολη, που ήταν το στρατιωτικό και διοικητικό κέντρο της Πελοποννήσου και μετά από τη διαφωνία του Μαυρομιχάλη, που είχε οριστεί αρχιστράτηγος, άρχισε πορεία στρατολόγησης στην Αρκαδία. Ανάλογες πορείες έκαναν άλλοι οπλαρχηγοί σε διάφορες περιοχές. Στις 29 Μαρτίου ο Κολοκοτρώνης είχε μαζέψει 6.000 άνδρες και προσπάθησε να πολιορκήσει την Καρύταινα, όμως στην πρώτη έξοδο των Τούρκων, το στράτευμα διαλύθηκε. Δεν απογοητεύτηκε και μεθοδικά εγκατέστησε φρουρές σε επίκαιρα σημεία γύρω από την Τρίπολη (Λεβίδι, Πιάνα, Χρυσοβίτσι, Βέρβαινα, Βαλτέτσι, Τρίκορφα), για να μπορούν να ελεγχθούν οι δρόμοι που οδηγούσαν προς τα εκεί. Η επανάσταση επεκτάθηκε γρήγορα σε όλη την Πελοπόννησο και Ανατολική Στερεά. -   Το 1825 μ.Χ. η Πελοπόννησος ήταν σχεδόν ελεύθερη όταν άρχισε η εκκαθαριστική συμμαχία των Αιγυπτιακών δυνάμεων του Ιμπραήμ Πασά. Τη λήξη της Τουρκοαιγυπτιακής κατοχής της Πελοποννήσου σήμανε η ναυμαχία του Ναυαρίνου (1827 μ.Χ.). Η ολοκλήρωση της Πελοποννησιακής ελευθερίας πραγματοποιήθηκε μετά την άφιξη των Γαλλικών δυνάμεων του Μαιζόν (1828 μ.Χ.). Με την άφιξη του Καποδίστρια η Πελοπόννησος ενώνεται με τον υπόλοιπο κορμό του ανεξάρτητου Ελληνικού κράτους και παρέμεινε ο πυρήνας και το στήριγμα του νέου Ελληνικού κράτους με πρωτεύουσα το Ναύπλιο.

~** Ν. Αργολίδος  :

Η Αργολίδα κατοικήθηκε από τη Μεσολιθική Εποχή (8000 π.Χ.) και αποτελούσε σε όλη την αρχαιότητα ένα από τα σημαντικότερα κέντρα της Πελοποννήσου. Στη διάρκεια της Νεολιθικής Εποχής δημιουργήθηκαν αξιόλογοι οικισμοί (Λέρνα, Τίρυνθα, Μυκήνες), ενώ την Εποχή του Χαλκού η περιοχή γνώρισε μεγάλη ακμή και αναπτύχθηκαν μεγάλα κέντρα (Μιδέα, Ασίνη, Τίρυνθα, Πρόσυμνα), με σπουδαιότερο ανάμεσά τους τις Μυκήνες, που κυριάρχησαν σε όλο το 15ο και 14ο αι. π.Χ. και έδωσαν το όνομά τους σε μια από τις λαμπρότερες πολιτιστικές φάσεις της αρχαιότητας, τη Μυκηναϊκή. Το 12ο αι. π.Χ. η περιοχή αναστατώνεται από μεταναστευτικές κινήσεις, τελικά εκδωρίζεται και το Άργος, που εξελίσσεται σε δωρικό κέντρο, υποτάσσει ή καταστρέφει τις άλλες αργολικές πόλεις. Την Αρχαϊκή και την Κλασική Εποχή κοινό ιερό της Αργολίδας είναι το Ηραίο, νότια των Μυκηνών, ενώ στα Ελληνιστικά Χρόνια ιδιαίτερη ακτινοβολία αποκτά το ιερό του Ασκληπιού στην Επίδαυρο. Το 146 π.Χ. η περιοχή κυριεύεται από τους Ρωμαίους και παρακμάζει. Οι επιδρομές των Ερούλων (267 μ.Χ.) και των Γότθων (395 μ.Χ.) θα αναστατώσουν ακόμη μια φορά την περιοχή. Στη διάρκεια της Βυζαντινής Εποχής η Αργολίδα ανήκε στο θέμα της Πελοποννήσου και όπως μαρτυρούν διάφορα κατάλοιπα βρισκόταν σε ακμή. Στις αρχές του 13ου αιώνα μ.Χ. περιήλθε στους Φράγκους και ανήκε στη δικαιοδοσία του Όθωνα ντε λα Ρος, άρχοντα των Αθηνών. Για ορισμένα διαστήματα ανήκε στους Βενετούς και τελικά υποτάχθηκε στους Τούρκους (1540 μ.Χ.). Στη διάρκεια της Επανάστασης του 1821 οι κάτοικοι πήραν ενεργό μέρος και μερικές από τις μεγαλύτερες πολεμικές επιχειρήσεις διαδραματίστηκαν εδώ. Το Ναύπλιο υπήρξε προσωρινή έδρα της επαναστατικής κυβέρνησης και πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους (1828) μέχρι το 1834 που μεταφέρθηκε στην Αθήνα. Σήμερα η Αργολίδα είναι μια από τις ευφορότερες περιοχές της Ελλάδας και ένα από τα κυριότερα τουριστικά κέντρα.

~**  Ν. Αρκαδίας  :

Η Αρκαδία ανήκει στις περιοχές εκείνες της Πελοποννήσου που κατοικήθηκαν πολύ νωρίς. Ο Ηρόδοτος μάλιστα θεωρεί τους Αρκάδες τους αρχαιότερους κατοίκους της Πελοποννήσου. Πρώτος βασιλιάς τους ήταν ο Πελασγός και κατοικούσαν σε μικρούς οικισμούς, χωρισμένοι σε φυλές, όπως έδειξαν οι ανασκαφές σε διάφορα σημεία του νομού. Οι Αρκάδες πήραν μέρος στον Τρωικό πόλεμο με 60 πλοία. O Αρκάδας Δάρδανος κυρίεψε τη Σαμοθράκη και έχτισε κοντά στην Τροία τη Δαρδανία. Αρκάδες εγκαταστάθηκαν και στην Κρήτη (Κυδωνία, Γόρτυνα), στην Κύπρο (Πάφος) στη Ζάκυνθο, στη Λευκάδα, στη Σικελία, στην Απουλία και στο Λάτιο. Ο Αρκάδας Εύανδρος με άποίκους κατέλαβε τον Παλατίνο λόφο της Ρώμης. Σε νεώτερους χρόνους οι αρκαδικές πόλεις ίδρυσαν την ομοσπονδία ("Κοινό") των Αρκάδων. Αξιόλογη είναι η αρχαία πόλη Ηραία στην πλαγιά του λόφου κοντά στο χωριό Άγιος Ιωάννης. Η Ηραία ήταν στην αρχαιότητα η μεγαλύτερη πόλη της Αρκαδίας και συνόρευε με την Ηλεία. Υπήρχε μάλιστα και ειδική συνθήκη συμμαχίας (540 π.Χ.) για 100 χρόνια (χαραγμένη σε χάλκινη πλάκα που σήμερα βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο) ανάμεσα στους Ηλείους και τους Ηραίους, με την οποία κατοχυρωνόταν η αμοιβαία συνεργασία την εποχή της ειρήνης και η συμμαχία σε περίπτωση πολέμου. Σύμμαχος αργότερα της Σπάρτης, γνώρισε την οργή των Αρκάδων (369 π.Χ.), ενώ το 219 π.Χ. καταλήφθηκε από το Φίλιππο Ε', που παρέδωσε την πόλη στους Αχαιούς. Στην Ηραία υπήρχαν την εποχή της ακμής της λουτρό, ναοί (Ήρας, Πάνα κ.ά.). Ιδιαίτερα λατρευόταν ο Διόνυσος (μυστήρια). Αξιόλογο είναι επίσης το χωριό Λυκόσουρα, το οποίο οφείλει την ονομασία του στην αρχαία πρωτεύουσα των Αρκάδων. Κατά τον αρχαίο συγγραφέα -περιηγητή Παυσανία, ήταν η πρώτη πόλη που έχτισαν οι άνθρωποι. -  Στα μέσα του ΣΤ' π.Χ. αιώνα η Αρκαδία απέκρουσε τις απόπειρες των Σπαρτιατών να την υποτάξουν. Την εποχή εκείνη γνώρισε μεγάλη ακμή η Μαντίνεια. Στην αρχαιότητα έγιναν δύο μάχες κοντά στην αρκαδική πόλη της Μαντινείας, η πρώτη το 418 π.Χ. και η δεύτερη το 362 π.Χ. H πρώτη μάχη το 418 π.Χ. έφερε αντιμέτωπους τους Σπαρτιάτες και τους συμμάχους τους Τεγεάτες και Αρκάδες με τους Αργείους και τους συμμαχους τους Αθηναίους και Μαντινείς. Ήταν αποφασιστική στη διατήρηση της Σπαρτιατικής ηγεμονίας στην Πελοπόννησο, που ειχε κλονιστεί μετά την αποτυχία της Σπάρτης να τελειώσει νικηφόρα τον Πελοποννησιακό Πόλεμο που είχε αρχίσει από το 431 π.Χ. και είχε προσωρινά διακοπεί το 421 π.Χ. με την ειρήνη του Νικία. Η μάχη της Μαντίνειας (362 π.Χ.) κατά των Σπαρτιατών σημάδεψε το τέλος της ολιγόχρονης ηγεμονίας της Θήβας (371 - 362 π.Χ.). -   Στους Περσικούς πολέμους οι Αρκάδες πολέμησαν στις Θερμοπύλες και στις Πλαταιές. Το 371 π.Χ., με τη βοήθεια των Θηβαίων, έφτασαν ως τα σύνορα της Σπάρτης. Τότε χτίστηκε και η Μεγαλόπολη και το "Κοινό" των Αρκάδων απέκτησε ενιαία κυβέρνηση και στρατό. Στην εποχή των διαδόχων του Αλεξάνδρου η Αρκαδία υπήρξε θέατρο μαχών, ως ότου (το 311 π.Χ.) παραδόθηκε στον Κάσσανδρο. Το 303 π.Χ. την κατέλαβε ο Δημήτριος ο Πολιορκητής. Συχνοί πόλεμοι (αργότερα) με τη Σπάρτη εξασθένισαν την Αρκαδία. Μετά τη ρωμαϊκή κατάκτηση η Αρκαδία έπαψε να αναφέρεται στα ιστορικά γεγονότα. Στους πρώτους χριστιανικούς αιώνες λεηλατήθηκε από τους Γότθους και στον Ζ' αιώνα μ.Χ. από τους Σλάβους. Το 1320 μ.Χ. ο Ανδρόνικος Παλαιολόγος Ασάν, ανιψιός του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Παλαιολόγου, απέσπασε την Αρκαδία από τους Φράγκους που την είχαν κυριέψει. Τέλος, το 1458 μ.Χ. την κατέλαβαν οι Τούρκοι. Το 1821 η Αρκαδία έγινε το επίκεντρο πολλών πολεμικών επιχειρήσεων. Ο Θ. Κολοκοτρώνης κατέλαβε την Τρίπολη (Σεπτ.1821) η οποία έμεινε ελεύθερη ως το 1825, οπότε την κατέλαβε ο Ιμπραήμ. Το Νοέμβρη του 1827 η Τρίπολη ελευθερώθηκε οριστικά και έγινε πρωτεύουσα του νομού Αρκαδίας.

~*** Ν. Κορινθίας  :

Η αρχαία Κορινθία είχε όρια το Σαρωνικό Α, την Επίδαυρο ΝΑ, τον Κορινθιακό κόλπο Β, τον Ισθμό και τη Μεγαρίδα ΒΑ, την Αργολίδα Ν, τη Φλιασία και την Κλεωναία ΝΔ και τη Σικυωνία Δ. Ο Στράβων αποκαλούσε την Κορινθία "σκολίαν και τραχείαν" επειδή το μεγαλύτερο μέρος της έκτασής της ήταν ορεινό. Όμως πολύ σημαντικές πόλεις δημιουργήθηκαν εδώ: Τενέα, Κρομμυών Τιτάνη, Φλιούς, Κλεωνές, Νεμέα, Σικυών, και σπουδαία λιμάνια: Λέχαιο, Κεγχρεές, Σχοινούντας. Η σημαντικότερη πόλη ήταν η Κόρινθος, με την οποία συνδέεται άρρηκτα η ιστορία της Κορινθίας. Ιδιαίτερα μετά τον 8ο αι. π.Χ. η πόλη έφτασε σε μεγάλη ακμή και ανέπτυξε μεγάλο πολιτισμό, οικονομική και εμπορική δραστηριότητα και πήρε μέρος στις περισσότερες διενέξεις μεταξύ των ελληνικών πόλεων. Η υποταγή της στους Ρωμαίους το 148 π.Χ. χάραξε τη μετέπειτα πορεία όλης της περιοχής. Λόγω της στρατηγικής της θέσης γνώρισε πολλούς κατακτητές - Γότθοι, Νορμανδοί, Φράγκοι, Βυζαντινοί, Ενετοί, Τούρκοι. Η Κορινθία ενσωματώνεται στο νέο ελληνικό κράτος το 1828.

~**** Ν. Λακωνίας :

Η Λακωνία κατοικήθηκε στα Νεολιθικά Χρόνια (6.000 - 3.000 π.Χ.) και σαν πρώτοι κάτοικοί της αναφέρονται οι Λέλεγες, τους οποίους διαδέχθηκαν Αχαιοί και Ίωνες. Πρώτος βασιλιάς της χώρας ήταν ο Λέλεγας, γι' αυτό και ονομαζόταν Λελεγία, ενώ πρώτος βασιλιάς της δεύτερης δυναστείας ήταν ο μυθικός Λακεδαίμων. Με τον καιρό η Λακωνία απέκτησε μεγάλη δύναμη. Γύρω στο 1.100 π.Χ. στην περιοχή εγκαταστάθηκαν Δωριείς, οι οποίοι κέντρο τους έκαναν τη Σπάρτη, από την οποία εξορμώντας υπέταξαν σχεδόν όλη τη Λακωνία, και προσπάθησαν δημιουργώντας ιδιόμορφους θεσμούς και διάκριση των κατοίκων (είλωτες, περίοικους) να κρατήσουν σε υποταγή τα προδωρικά φύλα και να μην αφομοιωθούν από αυτά. Εκτός από τη Σπάρτη υπήρχαν κι άλλες σημαντικές πόλεις: Καρδαμύλη, Γύθειο, Αμυκλές, Λεύκτρα, Οίτυλο, Ανθήλη, Έλος (απ' όπου πήραν τ' όνομα τους οι είλωτες). Μέχρι την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου η Σπάρτη και η Αθήνα ήταν οι μεγαλύτερες πόλεις-κράτη της Ελλάδας και ρύθμιζαν τις τύχες των Ελλήνων. Το 222 π.Χ., μετά τη νίκη των Μακεδόνων εναντίον των Σπαρτιατών, η Σπάρτη καταστράφηκε και ο θεσμός της βασιλείας που για τόσους αιώνες επικρατούσε, καταργήθηκε οριστικά. Το 146 π.Χ. υποτάχθηκε στους Ρωμαίους (περιόρισαν τη Σπάρτη στη γύρω από τον Ευρώτα περιοχή), παραχώρησαν σε ορισμένες περιοχές (παράκτιες πόλεις κ.λ.π.) ορισμένα προνόμια και έτσι δημιουργήθηκε το Κοινό των Ελευθερολακώνων, ομοσπονδία με κάποια αυτονομία. Στους Βυζαντινούς Χρόνους ήταν επαρχία του Θέματος Πελοποννήσου και γνώρισε επανειλημμένα βαρβαρικές επιδρομές, με μεγαλύτερη αυτή του 395 μ.Χ. από τον Αλάριχο. Το 13ο αιώνα υποτάχθηκε από το Γουλιέλμο Β΄ Βιλαρδουίνο και έμεινε στους Φράγκους μέχρι το 1262, οπότε και πέρασε στους Παλαιολόγους, οι οποίοι ίδρυσαν το Δεσποτάτο του Μορέως, με έδρα το Μιστρά. Επί δύο αιώνες η χώρα κυβερνήθηκε από δεσπότες της οικογένειας των Παλαιολόγων, τις διαφορές των οποίων εκμεταλλεύτηκαν οι Τούρκοι για να επιδράμουν εναντίον της Πελοποννήσου (1460). Παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες δεν καταλήφθηκε οριστικά από τους Τούρκους παρά στα μέσα του 17ου αι., αφού γνώρισε συνεχείς καταστροφές κατά τη διάρκεια των Τουρκοβενετικών Πολέμων. Η περιοχή της Μάνης μόνο κατόρθωσε να διατηρήσει κάποια αυτονομία και προνόμια. Από εδώ ξεκίνησε το Μάρτιο του 1821 το επαναστατικό σώμα με επικεφαλής το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και κατέλαβε (23 Μαρτίου) την Καλαμάτα. Στη διάρκεια της Επανάστασης του 1821 πήρε ενεργά μέρος και απελευθερώθηκε το 1828. Στα χρόνια του βασιλιά Όθωνα χτίστηκε η νέα πόλη της Σπάρτης η οποία και εξελίχτηκε σε πρωτεύουσα της Λακωνίας.

~*****  Ν. Μεσσηνίας  :

Η Μεσσηνία ήταν κατοικημένη από την προϊστορική εποχή. Σύμφωνα με τους μύθους, η περιοχή πήρε το όνομά της από τη Μεσσήνη, τη γυναίκα του Πολυκάονα, ο οποίος λέγεται ότι πρώτος βασίλεψε στη χώρα. Στα χρόνια της ακμής των Μυκηναίων είχε αναπτύξει σημαντικό πολιτισμό όπως φαίνεται και από τα αρχαιολογικά ευρήματα της περιόδου εκείνης, και ιδιαίτερα από το ανακτορικό συγκρότημα των βασιλιάδων της Πύλου στο χωριό Επάνω Εγκλιανό, καθώς και από το εντυπωσιακό ανάκτορο του Νέστορα. Τον πολιτισμό αυτό τον κατέστρεψαν κατά το τέλος του ΙΓ' και στις αρχές του ΙΒ' αιώνα οι Δωριείς. Τότε πυρπολήθηκε και εγκαταλείφτηκε και το ανάκτορο του Νέστορα. Οι Δωριείς με ηγέτες τους τρεις αδερφούς Τήμενο, Κρεσφόντη και Αριστόδημο, κυρίαρχοι πια στη Μεσσηνία, έβαλαν κλήρο για να κριθεί οριστικά ποιος θα κυβερνούσε τον τόπο. Ο κλήρος ευνόησε τον Κρεσφόντη ο οποίος εγκαθίδρυσε καθεστώς απόλυτης ισονομίας Αχαιών και Δωριέων.   Τον Η' π.Χ. αιώνα εξαιτίας της επεκτατικής πολιτικής της Σπάρτης, άρχισαν οι Μεσσηνιακοί πόλεμοι. Οι πόλεμοι εκείνοι έφεραν την υποδούλωση της Μεσσηνίας στη Σπάρτη και την εξαφάνιση κάθε ίχνους πολιτισμού στην περιοχή. Στις παραμονές της εκστρατείας στην Tpoία, το σπουδαιότερο μυκηναϊκό κράτος ήταν του Νέστορα, με πρωτεύουσα την Πύλο. Γύρω στο 1100 π.Χ. Δωριείς εγκαταστάθηκαν στο κέντρο της μεσσηνιακής πεδιάδας, ενώ οι παλαιότεροι κάτοικοι, οι Αχαιοί, παρέμειναν στη δυτική και τη νότια χώρα. Στα μέσα περίπου του 8ου αι. π.Χ. οι Σπαρτιάτες άρχισαν να έχουν βλέψεις στην εύφορη μεσσηνιακή πεδιάδα και έτσι συγκρούστηκαν επανειλημμένα με τους Μεσσήνιους, τους οποίους παρά τη γενναία αντίσταση υπέταξαν, η περιοχή καταστράφηκε, υποδουλώθηκε στους Σπαρτιάτες και οι κάτοικοί της εκπατρίστηκαν. Το 369 π.Χ. ο Επαμεινώνδας απελευθέρωσε τη Μεσσηνία και έχτισε τη Μεσσήνη, πρωτεύουσα της ανεξάρτητης πια χώρας. Η ανεξάρτητη Μεσσηνία έγινε σημαντικό κέντρο πολιτισμού. Τελικά το 335 π.Χ. αναγνώρισε την ανεξαρτησία της και η ίδια η Σπάρτη. Το 214 π.Χ. όμως η Μεσσήνη καταστράφηκε από το στρατηγό του Φιλίππου Ε' Δημήτριο Φάριο. Την καταστροφή της την ολοκλήρωσε ο τύραννος της Σπάρτης Νάβης τον οποίο έδιωξε τελικά από την περιοχή (202-210 π.Χ.) ο Φιλοποίμην, στρατηγός της Αχαϊκής συμπολιτείας. Μετά την παρακμή των Αιτωλών, με τους οποίους είχε ταυτίσει την τύχη της, η Μεσσηνία στράφηκε προς τους Ρωμαίους. Επειδή όμως δεν πέτυχε να εξασφαλίσει τους σκοπούς που επιδίωκε προσχώρησε στην Αχαϊκή συμπολιτεία. Τότε οι Μεσσήνιοι ολιγαρχικοί επαναστάτησαν (184 π.Χ.). Αλλά ο διάδοχος του Φιλοποίμενα στην αρχιστρατηγία της Αχαϊκής συμπολιτείας Λυκόρτας κατέλαβε τη Μεσσήνη και τους ανέτρεψε ( 183 π.Χ.). Από τότε η Μεσσηνία συμμερίστηκε τις τύχες της Αχαϊκής συμπολιτείας έως ότου υποδουλώθηκε στο ρωμαϊκό ζυγό. Στα κατοπινά χρόνια, η Μεσσηνία υποδουλώθηκε στους Ρωμαίους (146 π.Χ.), και έτσι συνεχίστηκε η διαμάχη ανάμεσα στους Λακεδαιμόνιους και τους Μεσσήνιους για την κατοχή συνοριακών περιοχών. Το 1205 η Μεσσηνία αποτέλεσε τμήμα του φραγκικού πριγκιπάτου της Αχαΐας, εκτός από τη Μεθώνη και την Κορώνη οι οποίες έγιναν ενετικές κτήσεις (1245). Απόπειρα του Μιχαήλ Παλαιολόγου να απελευθερώσει τη Μεσσηνία δεν πέτυχε (1264). Από το ΙΔ' αιώνα άρχισε η διείσδυση των Τούρκων στην περιοχή. Oι Τούρκοι την κατέλαβαν το 1498. Μεσολάβησε σύντομη κατοχή των Ενετών (1688-1715) και η Μεσσηνία, υποδουλωμένη οριστικά στους Τούρκους, πήρε μέρος στο λεγόμενο επαναστατικό κίνημα του Ορλώφ. Στις 22 Μαρτίου 1821 ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης με Μανιάτες και Μεσσήνιους αγωνιστές κήρυξε την επανάσταση στην Καλαμάτα και σε σύντομο χρονικό διάστημα απελευθέρωσε τη Μεσσηνία, εκτός από την Κορώνη και τη Μεθώνη. Το Φεβρουάριο όμως του 1825 ο Ιμπραήμ κυρίεψε πολλές περιοχές της Μεσσηνίας αφού σύντριψε την ηρωική αντίσταση του Παπαφλέσσα στο Μανιάκι. Στις 20 Οκτωβρίου 1827 η περίφημη ναυμαχία στον όρμο του Ναβαρίνου επιτάχυνε την ημέρα της μεσσηνιακής ελευθερίας. Την απελευθέρωση την έκαμε πραγματικότητα ο γαλλικός στρατός με επικεφαλής το Μαιζόν ο οποίος έδιωξε και τους τελευταίους κατακτητές από τη Μεσσηνία και από ολόκληρη την Πελοπόννησο.—  Σ.Ν.Σ. SNS  Stamos Arfara  Greece .

~*** http://www.discover-peloponnisos.gr/Default.aspx?id=1272&nt=18&lang=1 ,


~* ***  ΑΠΟ  ΤΙΣ  ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ  ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΜΑΣ  :

~** http://stamos-stamoskalsnsblogspotcom.blogspot.gr/2012/11/21-2012.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012 .-

~* * http://vlasiosarfara.blogspot.gr/2012/11/blog-post_21.html  , Τετάρτη, 21 Νοεμβρίου 2012 , ΜΕΝΟΥΜΕ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΚΑΙ ΖΟΥΜΕ ΕΛΛΑΔΑ (1) .-
~**  http://vlasiosarfara.blogspot.gr/2012/11/blog-post_22.html  , Πέμπτη, 22 Νοεμβρίου 2012 , ΜΕΝΟΥΜΕ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΚΑΙ ΖΟΥΜΕ ΕΛΛΑΔΑ (2) .-
~** http://arfaramessiniasgreece.blogspot.gr/2012/11/22-2012.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012 .-
~** http://vlasiosarfara.blogspot.gr/2012/11/3.html , Παρασκευή, 23 Νοεμβρίου 2012 , ΜΕΝΟΥΜΕ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΚΑΙ ΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ (3) .-
~**  http://arfara-messinia-stamos.blogspot.gr/2012/11/a.html , Παρασκευή, 23 Νοεμβρίου 2012  , AΘΛΗΤΙΚΗ παρουσίαση  .-
   ~** http://snsarfara-stamos-dynami.blogspot.gr/2012/11/23-2012.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012 : ΚΑΛΟ Σ/Κ γιά όλους μας !!!
 ~**   http://vlasiosarfara.blogspot.gr/2012/11/4.html   , Σάββατο, 24 Νοεμβρίου 2012 , ΜΕΝΟΥΜΕ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΚΑΙ ΖΟΥΜΕ ΕΛΛΑΔΑ (4) .- 
~** http://vlasiosarfara.blogspot.gr/2012/11/5.html , Κυριακή, 25 Νοεμβρίου 2012 , ΜΕΝΟΥΜΕ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΖΟΥΜΕ ΕΛΛΑΔΑ (5) .-
~**  http://httpdimmetoparfarablogspotcom.blogspot.gr/2012/11/25-2012.html , Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012 στην ενημέρωση .-
~**   http://vlasiosarfara.blogspot.gr/2012/11/6.html  ,   ΜΕΝΟΥΜΕ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΖΟΥΜΕ  ΕΛΛΑΔΑ (6) : Δευτέρα  26 Νοεμβρίου  2012 ,.-
~** http://dimmetoparfara.blogspot.gr/2012/11/blog-post_26.html , Το αγιάζι της Δευτέρας 26 Νοεμβρίου 2012 .-
~** http://vlasisarfarablogspot.blogspot.gr/2012/11/27-2012.html  , Το αγιάζι της ενημέρωσης Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012 .-
~**  http://vlasiosarfara.blogspot.gr/2012/11/7.html  , Πέμπτη, 29 Νοεμβρίου 2012 , ΜΕΝΟΥΜΕ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΖΟΥΜΕ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΕΛΛΑΔΑ (7).-

~** http://vlasisarfarablogspot.blogspot.gr/2012/11/28-2012.html  ,  Το αγιάζι της ενημέρωσης Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012 .-

 ~**  http://vlasiosarfara.blogspot.gr/2012/11/7.html  , Πέμπτη, 29 Νοεμβρίου 2012 , ΜΕΝΟΥΜΕ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΖΟΥΜΕ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΕΛΛΑΔΑ (7).-